ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ «Η ΚΑΙΝΗ
ΔΙΑΘΗΚΗ»
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ
Από το: εν αρχή
ην ο Λόγος του: Σπύρου Φίλου
ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 1:
1.
Ο Παύλος, δούλος τού Ιησού Χριστού, καλεσμένος απόστολος, ξεχωρισμένος για το
ευαγγέλιο του Θεού,
2.
(που προϋποσχέθηκε, διαμέσου των προφητών του, μέσα στις άγιες γραφές),
3.
για τον Υιό του, που γεννήθηκε από το σπέρμα τού Δαβίδ κατά τη σάρκα,
4.
και αποδείχθηκε Υιός τού Θεού με δύναμη, σύμφωνα με το πνεύμα τής αγιοσύνης, με
την ανάσταση από τους νεκρούς, του Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας,
5.
διαμέσου τού οποίου πήραμε χάρη και αποστολή, σε υπακοή πίστης όλων των εθνών,
υπέρ τού ονόματός του·
6.
ανάμεσα στα οποία είστε κι εσείς, προσκαλεσμένοι τού Ιησού Χριστού·
7.
προς όλους όσους είναι στη Ρώμη, αγαπητούς τού Θεού, προσκαλεσμένους αγίους,
χάρη να είναι σε σας και ειρήνη από τον Θεό τον Πατέρα μας, και τον Κύριο Ιησού
Χριστό.
8.
Πρώτα μεν ευχαριστώ τον Θεό μου διαμέσου τού Ιησού Χριστού για όλους σας, για
τον λόγο ότι η πίστη σας εξαγγέλλεται σε όλο τον κόσμο·
9.
επειδή, ο Θεός μου είναι μάρτυρας, τον οποίο τον λατρεύω με το πνεύμα μου στο
ευαγγέλιο του Υιού του, ότι αδιάκοπα σας θυμάμαι,
10.
καθώς πάντοτε δέομαι στις προσευχές μου, μήπως κατά κάποιον τρόπο αξιωθώ
κάποτε, με το θέλημα του Θεού, νάρθω σε σας.
11.
Επειδή, επιποθώ να σας δω, για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό χάρισμα για τη
στήριξή σας·
12.
κι αυτό είναι, το να συμπαρηγορηθώ ανάμεσά σας με την κοινή πίστη, και τη δική
σας και τη δική μου.
13.
Μάλιστα, δεν θέλω αδελφοί να αγνοείτε, ότι πολλές φορές μελέτησα νάρθω σε σας,
(εμποδίστηκα, όμως, μέχρι τώρα), για να απολαύσω κάποιον καρπό και ανάμεσά σας,
καθώς και ανάμεσα στα υπόλοιπα έθνη.
14.
Είμαι χρεώστης και απέναντι σε Έλληνες και απέναντι σε βάρβαρους, και σε σοφούς
και σε άσοφους·
15.
έτσι, είμαι πρόθυμος, όσον αφορά το δικό μου μέρος, να κηρύξω το ευαγγέλιο και
σε σας που είστε στη Ρώμη.
16.
Επειδή, δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού· για τον λόγο ότι,
είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο, πρώτα,
και στον Έλληνα·
17.
επειδή, διαμέσου αυτού η δικαιοσύνη τού Θεού αποκαλύπτεται από πίστη σε πίστη,
καθώς είναι γραμμένο: «Ο δίκαιος, βέβαια, θα ζήσει με πίστη».
18.
Επειδή, οργή του Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και
αδικία ανθρώπων, που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας.
19.
Επειδή, ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους· για
τον λόγο ότι, ο Θεός το φανέρωσε σ' αυτούς.
20.
Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή τής κτίσης τού
κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του
και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι.
21.
Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν·
αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και
σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους.
22.
Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί.
23.
Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και
πουλιών και τετράποδων και ερπετών.
24.
Γι' αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των
καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους.
25.
Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό
και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος
ευλογίας στους αιώνες. Αμήν.
26.
Γι' αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι γυναίκες τους
αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη·
27.
παρόμοια δε και οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση τής γυναίκας, άναψαν μέσα
τους από την επιθυμία τους ο ένας προς τον άλλον, κάνοντας την ασχημοσύνη,
αρσενικοί σε αρσενικούς, και απολαμβάνοντας στον εαυτό τους την πρέπουσα
αντιμισθία τής πλάνης τους.
28.
Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε
αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει·
29.
επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία·
είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια·
30.
ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες,
εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς,
31.
χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες·
32.
οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν
τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και
επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν.
…………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 2:
1. ΓΙ' ΑΥΤΟ, είσαι αναπολόγητος, ω
άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι εσύ που κρίνεις· επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον
άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου· για τον λόγο ότι, τα ίδια κάνεις εσύ που
κρίνεις.
2.
Ξέρουμε, μάλιστα, ότι η κρίση τού Θεού είναι σύμφωνη με την αλήθεια, ενάντια σ'
εκείνους που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα.
3.
Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, εσύ που κρίνεις αυτούς που κάνουν αυτού τού
είδους τα πράγματα, και ο οποίος τα κάνεις, ότι θα ξεφύγεις την κρίση τού Θεού;
4.
Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της
μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;
5.
Εξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις
για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της
δικαιοκρισίας τού Θεού,
6.
ο οποίος θα αποδώσει σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του·
7.
σ' εκείνους μεν που, με υπομονή αγαθού έργου, ζητούν δόξα και τιμή και
αφθαρσία, αιώνια ζωή·
8.
στους δε φιλόνικους, και οι οποίοι απειθούν μεν στην αλήθεια, όμως πείθονται
στην αδικία, θα είναι θυμός και οργή,
9.
θλίψη και στενοχώρια σε κάθε ψυχή ανθρώπου που εργάζεται το κακό, και Ιουδαίου,
πρώτα, και Έλληνα·
10.
δόξα, όμως, και τιμή και ειρήνη σε κάθε εργαζόμενον το αγαθό, και στον Ιουδαίο,
πρώτα, και στον Έλληνα.
11.
Δεν υπάρχει, βέβαια, προσωποληψία από μέρους τού Θεού·
12.
επειδή, όσοι αμάρτησαν χωρίς τον νόμο, θα απολεσθούν και χωρίς τον νόμο· και
όσοι αμάρτησαν κάτω από τον νόμο, θα κριθούν με τον νόμο,
13.
(επειδή, δεν είναι δίκαιοι μπροστά στον Θεό οι ακροατές τού νόμου, αλλά οι
εκτελεστές τού νόμου θα δικαιωθούν.
14.
Επειδή, όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους εκείνα που
ανήκουν στον νόμο, αυτοί, ενώ δεν έχουν νόμο, οι ίδιοι είναι νόμος στον εαυτό
τους·
15.
οι οποίοι δείχνουν το έργο τού νόμου να είναι γραμμένο μέσα στις καρδιές τους,
έχοντας τη συνείδησή τους να συμμαρτυρεί, και τους λογισμούς να κατηγορούν ή
και να απολογούνται αναμεταξύ τους)·
16.
κατά την ημέρα, όταν ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων διαμέσου τού Ιησού
Χριστού, σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου.
17.
Δες, εσύ ονομάζεσαι Ιουδαίος, και επαναπαύεσαι στον νόμο, και καυχάσαι στον
Θεό,
18.
και γνωρίζεις το θέλημά του, και διακρίνεις τα όσα διαφέρουν, καθώς διδάσκεσαι
από τον νόμο·
19.
και έχεις πεποίθηση στον εαυτό σου, ότι είσαι οδηγός τυφλών, φως εκείνων που
είναι μέσα στο σκοτάδι,
20.
παιδαγωγός των αφρόνων, δάσκαλος των νηπίων, έχοντας τον τύπο τής γνώσης και
της αλήθειας, που είναι μέσα στον νόμο.
21.
Εσύ, λοιπόν, που διδάσκεις τον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου; Εσύ που
κηρύττεις να μη κλέβουν, κλέβεις;
22.
Εσύ που λες να μη μοιχεύουν, μοιχεύεις; Εσύ που αηδιάζεις για τα είδωλα,
διαπράττεις ιεροσυλία;
23.
Εσύ που καυχάσαι στον νόμο, ατιμάζεις τον Θεό με την παράβαση του νόμου;
24.
Επειδή, όπως είναι γραμμένο, το όνομα του Θεού εξαιτίας σας δυσφημείται ανάμεσα
στα έθνη.
25.
Βέβαια, η περιτομή ωφελεί μεν, αν εκτελείς τον νόμο· αν, όμως, είσαι παραβάτης
τού νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει ακροβυστία.
26.
Αν, λοιπόν, ο απερίτμητος τηρεί τα διατάγματα του νόμου, δεν θα λογαριαστεί η
ακροβυστία του ως περιτομή;
27.
Και ο απερίτμητος από τη φύση του, εκτελώντας τον νόμο, θα κρίνει εσένα, που,
ενώ έχεις το γράμμα τού νόμου και την περιτομή, είσαι παραβάτης τού νόμου.
28.
Επειδή, Ιουδαίος δεν είναι αυτός που είναι κατά το φανερό μέρος Ιουδαίος, ούτε
περιτομή αυτή που είναι κατά το φανερό μέρος, αυτή που γίνεται στη σάρκα·
29.
αλλ' Ιουδαίος είναι αυτός που είναι κατά το κρυφό μέρος Ιουδαίος, και περιτομή
αυτή της καρδιάς, κατά το πνεύμα, όχι κατά το γράμμα, για τον οποίο ο έπαινος
είναι όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.
…………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 3:
1. ΠΟΙΑ είναι, λοιπόν, η
υπεροχή τού Ιουδαίου; Ή, ποια είναι η ωφέλεια της περιτομής;
2.
Πολλή, με κάθε τρόπο. Πρώτα μεν, για τον λόγο ότι στους Ιουδαίους εμπιστεύθηκαν
τα λόγια τού Θεού.
3.
Επειδή, αν μερικοί δεν πίστεψαν, τι με τούτο; Μήπως η απιστία τους θα καταργήσει
την πίστη τού Θεού;
4.
Μη γένοιτο· αλλά, ας είναι ο Θεός αληθής, και κάθε άνθρωπος ψεύτης· καθώς είναι
γραμμένο: «Για να δικαιωθείς στα λόγια σου, και να νικήσεις όταν κρίνεσαι».
5.
Και αν η αδικία μας δείχνει τη δικαιοσύνη τού Θεού, τι θα πούμε; Μήπως είναι
άδικος ο Θεός, που επιφέρει την οργή; (ως άνθρωπος μιλάω).
6.
Μη γένοιτο· επειδή, πώς θα κρίνει ο Θεός τον κόσμο;
7.
Αν, βέβαια, η αλήθεια τού Θεού περίσσευσε για τη δόξα του διαμέσου του δικού
μου ψέματος, γιατί εγώ κρίνομαι πλέον ως αμαρτωλός;
8.
Και, (καθώς δυσφημούμαστε, και καθώς μερικοί κηρύττουν ότι λέμε εμείς): Γιατί
να μη κάνουμε τα κακά για νάρθουν τα αγαθά; Η κατάκριση των οποίων είναι
δίκαιη.
9.
Τι, λοιπόν; Υπερέχουμε από τους εθνικούς; Όχι, βέβαια· επειδή, δείξαμε
προηγουμένως ότι και οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες, όλοι, είναι κάτω από την
αμαρτία.
10.
Όπως είναι γραμμένο, ότι: «Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας·
11.
δεν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση· δεν υπάρχει κάποιος που να εκζητάει τον
Θεό.
12.
Όλοι παρεξέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν· δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθό·
δεν υπάρχει ούτε ένας».
13.
«Τάφος ανοιγμένος είναι το λαρύγγι τους· με τις γλώσσες τους μιλούσαν δόλια»·
«δηλητήριο από οχιές υπάρχει κάτω από τα χείλη τους».
14.
Των οποίων «το στόμα είναι γεμάτο από κατάρα και πικρία».
15.
«Τα πόδια τους είναι γρήγορα στο να χύσουν αίμα».
16.
«Ερήμωση και ταλαιπωρία είναι στους δρόμους τους·
17.
και δρόμον ειρήνης δεν γνώρισαν».
18.
«Δεν υπάρχει ο φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους».
19.
Και ξέρουμε ότι όσα λέει ο νόμος, μιλάει προς εκείνους που είναι κάτω από τον
νόμο· ώστε να φράξει κάθε στόμα, και ολόκληρος ο κόσμος να γίνει υπόδικος στον
Θεό.
20.
Επειδή, από έργα τού νόμου δεν θα δικαιωθεί μπροστά του καμιά σάρκα· για τον
λόγο ότι, διαμέσου τού νόμου δίνεται σαφής γνώση τής αμαρτίας.
21.
Τώρα, όμως, χωρίς τον νόμο, φανερώθηκε η δικαιοσύνη τού Θεού, έχοντας τη
μαρτυρία τού νόμου και των προφητών·
22.
δικαιοσύνη, όμως, του Θεού, διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό, προς όλους
κι επάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν· επειδή, δεν υπάρχει διαφορά·
23.
δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·
24.
ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης
που έγινε με τον Ιησού Χριστό·
25.
τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης διαμέσου τής πίστης, με βάση το
αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που
έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού·
26.
προς φανέρωση της δικαιοσύνης του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός
δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού.
27.
Πού είναι, λοιπόν, η καύχηση; Κλείστηκε έξω. Με ποιον νόμο; Των έργων; Όχι·
αλλά με τον νόμο τής πίστης.
28.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος διαμέσου τής
πίστης, χωρίς τα έργα τού νόμου.
29.
Ή μήπως μόνον των Ιουδαίων είναι ο Θεός; Όχι δε και των Εθνικών; Ναι, και των
Εθνικών·
30.
επειδή, ένας είναι ο Θεός, που θα δώσει τη δικαίωση στην περιτομή που
προέρχεται από πίστη, και στην ακροβυστία διαμέσου τής πίστης.
31.
Καταργούμε, λοιπόν, τον νόμο διαμέσου τής πίστης; Μη γένοιτο· αλλά, ορθώνουμε
τον νόμο.
……………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 4:
1.
Τι θα πούμε, λοιπόν, ότι απόλαυσε ο Αβραάμ, ο πατέρας μας κατά σάρκα;
2.
Επειδή, αν ο Αβραάμ ανακηρύχθηκε δίκαιος από τα έργα, έχει καύχημα· όχι, όμως,
μπροστά στον Θεό.
3.
Επειδή, τι λέει η γραφή: «Και πίστεψε ο Αβραάμ στον Θεό, και λογαριάστηκε σ'
αυτόν για δικαιοσύνη».
4.
Σε όποιον, όμως, εργάζεται, ο μισθός δεν λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως χρέος·
5.
σ' εκείνον, όμως, που δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ' αυτόν που ανακηρύσσει
δίκαιον τον ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται για δικαιοσύνη.
6.
Όπως λέει και ο Δαβίδ τον μακαρισμό τού ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει
δικαιοσύνη χωρίς έργα:
7.
«Μακάριοι είναι εκείνοι, των οποίων συγχωρήθηκαν οι ανομίες, και των οποίων
σκεπάστηκαν οι αμαρτίες.
8.
Μακάριος ο άνθρωπος στον οποίο ο Κύριος δεν θα του λογαριάσει αμαρτία».
9.
Αυτός ο μακαρισμός, λοιπόν, γίνεται γι' αυτούς που έχουν την περιτομή ή και γι'
αυτούς που δεν έχουν την περιτομή; Επειδή, λέμε ότι η πίστη λογαριάστηκε στον
Αβραάμ για δικαιοσύνη.
10.
Πώς, λοιπόν, του λογαριάστηκε; Όταν ήταν με την περιτομή ή με την ακροβυστία;
Όχι με την περιτομή, αλλά με την ακροβυστία.
11.
Και πήρε το σημάδι τής περιτομής, ως σφραγίδα τής δικαιοσύνης, που προήλθε από
την πίστη, αυτής που είχε, καθώς βρισκόταν με την ακροβυστία· για να είναι
αυτός πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν, ενώ βρίσκονται με την ακροβυστία,
ώστε να λογαριαστεί και σ' αυτούς η δικαιοσύνη·
12.
και πατέρας όσων είναι με την περιτομή, όχι μόνον σ' εκείνους που έχουν κάνει
την περιτομή, αλλά και σ' εκείνους που περπατούν στα ίχνη τής πίστης τού πατέρα
μας Αβραάμ, εκείνης που είχε καθώς βρισκόταν με την ακροβυστία.
13.
Επειδή, η υπόσχεση προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα του, ότι επρόκειτο να είναι
κληρονόμος τού κόσμου, δεν έγινε με τον νόμο, αλλά με τη δικαιοσύνη που
προέρχεται από την πίστη.
14.
Δεδομένου ότι, αν είναι κληρονόμοι εκείνοι από τον νόμο, η πίστη ματαιώθηκε και
η υπόσχεση καταργήθηκε.
15.
Επειδή, ο νόμος επιφέρει οργή· για τον λόγο ότι, όπου δεν υπάρχει νόμος ούτε
παράβαση υπάρχει·
16.
γι' αυτό, η κληρονομία είναι διαμέσου τής πίστης, για να είναι κατά χάρη, ώστε
η υπόσχεση να είναι βέβαιη σε ολόκληρο το σπέρμα, όχι μονάχα σ' εκείνο από τον
νόμο, αλλά και σ' εκείνο από την πίστη τού Αβραάμ, που είναι πατέρας όλων μας,
17.
(όπως είναι γραμμένο, ότι: «Σε έκανα πατέρα πολλών εθνών»), μπροστά στον Θεό
που πίστεψε, ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς, και καλεί τα μη υπάρχοντα ωσάν να
υπάρχουν.
18.
Ο οποίος, καίτοι μη έχοντας ελπίδα, πίστεψε με την ελπίδα, ότι επρόκειτο να
γίνει πατέρας πολλών εθνών, σύμφωνα με εκείνο που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι
το σπέρμα σου».
19.
Και χωρίς να εξασθενήσει στην πίστη, δεν συλλογίστηκε το σώμα του ότι ήταν ήδη
νεκρωμένο, παρόλο που ήταν περίπου 100 χρόνων, και τη νέκρωση της μήτρας τής
Σάρρας·
20.
ούτε δίστασε στην υπόσχεση του Θεού με την απιστία, αλλά ενδυναμώθηκε στην
πίστη, δοξάζοντας τον Θεό,
21.
και έχοντας την πεποίθηση ότι εκείνο που υποσχέθηκε, είναι δυνατός και να το
εκτελέσει.
22.
Γι' αυτό και λογαριάστηκε σ' αυτόν για δικαιοσύνη.
23.
Και δεν γράφτηκε μονάχα γι' αυτόν, ότι λογαριάστηκε σ' αυτόν,
24.
αλλά και για μας, στους οποίους πρόκειται να λογαριαστεί, αυτούς που πιστεύουν
σ' αυτόν που ανέστησε από τους νεκρούς τον Ιησού τον Κύριό μας·
25.
ο οποίος παραδόθηκε εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, και αναστήθηκε εξαιτίας τής
δικαίωσής μας.
………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 5:
1.
Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό
διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
2.
διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην
οποία στεκόμαστε· και καυχώμαστε στην ελπίδα τής δόξας τού Θεού.
3.
Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη
εργάζεται υπομονή,
4.
η δε υπομονή δοκιμή, η δε δοκιμή ελπίδα,
5.
η δε ελπίδα δεν ντροπιάζει, δεδομένου ότι η αγάπη τού Θεού είναι ξεχυμένη μέσα
στις καρδιές μας διαμέσου τού Αγίου Πνεύματος, που δόθηκε σε μας.
6.
Επειδή, ο Χριστός, όταν εμείς ήμασταν ακόμα ασθενείς, πέθανε κατά τον ορισμένο
καιρό για χάρη των ασεβών.
7.
Δεδομένου ότι, με δυσκολία θα πεθάνει κάποιος για έναν δίκαιο· για τον αγαθό,
βέβαια, ίσως και τολμάει κάποιος να πεθάνει.
8.
Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα
αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας·
9.
πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού τώρα ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με βάση το αίμα του,
θα σωθούμε από την οργή διαμέσου αυτού.
10.
Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου
τού Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή
του.
11.
Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού, διαμέσου του οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.
12.
Γι' αυτό, όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με
την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους
τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν·
13.
(επειδή, μέχρι τον νόμο υπήρχε στον κόσμο η αμαρτία· αμαρτία, όμως, δεν
λογαριάζεται όταν δεν υπάρχει νόμος.
14.
Αλλά, ο θάνατος βασίλευσε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή κι επάνω σε όλους όσους
δεν αμάρτησαν σύμφωνα με την ομοιότητα της παράβασης του Αδάμ, που είναι τύπος
τού μέλλοντος.
15.
Αλλά, δεν είναι όπως το αμάρτημα, έτσι και το χάρισμα· επειδή, αν για το
αμάρτημα του ενός πέθαναν οι πολλοί, πολύ περισσότερο η χάρη τού Θεού και η
δωρεά διαμέσου τής χάρης τού ενός ανθρώπου, του Ιησού Χριστού, περίσσευσε στους
πολλούς.
16.
Και η δωρεά δεν είναι όπως η κατάκριση, που έγινε διαμέσου τού ενός που
αμάρτησε· επειδή, η κρίση εξαιτίας τού ενός έγινε για κατάκριση των πολλών· το
χάρισμα, όμως, εξαιτίας των πολλών αμαρτημάτων έγινε για δικαίωση.
17.
Επειδή, αν και για το αμάρτημα του ενός βασίλευσε ο θάνατος διαμέσου τού ενός,
πολύ περισσότερο, αυτοί που παίρνουν την αφθονία τής χάρης και της δωρεάς τής
δικαιοσύνης, θα βασιλεύσουν με ζωή διαμέσου τού ενός Ιησού Χριστού).
18.
Όπως, λοιπόν, εξαιτίας ενός αμαρτήματος ήρθε κατάκριση σε όλους τούς ανθρώπους,
έτσι και εξαιτίας μιας δικαιοσύνης ήρθε σε όλους τους ανθρώπους δικαίωση για
ζωή.
19.
Επειδή, όπως με την παρακοή τού ενός ανθρώπου οι πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί,
έτσι και με την υπακοή τού ενός οι πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι.
20.
Και ο νόμος παρεμβλήθηκε για να περισσεύσει το αμάρτημα. Και όπου περίσσευσε η
αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη·
21.
ώστε, όπως η αμαρτία βασίλευσε διαμέσου τού θανάτου, έτσι και η χάρη να
βασιλεύσει διαμέσου τής δικαιοσύνης σε αιώνια ζωή, διαμέσου τού Ιησού Χριστού
τού Κυρίου μας.
……………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 6:
1.
Τι θα πούμε, λοιπόν; Θα επιμένουμε στην αμαρτία, για να περισσεύσει η χάρη;
2.
Μη γένοιτο· εμείς που πεθάναμε ως προς την αμαρτία, πώς θα ζήσουμε πλέον μέσα
σ' αυτή;
3.
Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό
του;
4.
Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου τού βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς
ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα τού Πατέρα, έτσι κι εμείς να
περπατήσουμε σε μια νέα ζωή.
5.
Επειδή, αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου
του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης·
6.
γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το
σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας.
7.
Επειδή, εκείνος που πέθανε, έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία.
8.
Και αν πεθάναμε μαζί με τον Χριστό, πιστεύουμε ότι και θα συζήσουμε μ' αυτόν·
9.
γνωρίζοντας ότι ο Χριστός, καθώς αναστήθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει
πλέον· θάνατος δεν τον κυριεύει πλέον.
10.
Επειδή, καθόσον πέθανε, πέθανε μια για πάντα για την αμαρτία· αλλά, καθόσον
ζει, ζει για τον Θεό.
11.
Έτσι κι εσείς, να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί μεν ως προς την
αμαρτία, ζωντανοί δε ως προς τον Θεό, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου
μας.
12.
Ας μη βασιλεύει, λοιπόν, η αμαρτία στο θνητό σας σώμα, ώστε να υπακούτε σ' αυτή
σύμφωνα με τις επιθυμίες του·
13.
ούτε να παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας στην αμαρτία· αλλά, να παραστήσετε
τον εαυτό σας στον Θεό ως ζωντανούς μέσα από τους νεκρούς, και τα μέλη σας όπλα
δικαιοσύνης στον Θεό.
14.
Επειδή, η αμαρτία δεν θα σας κυριεύσει· για τον λόγο ότι, δεν είστε κάτω από
νόμο, αλλά κάτω από χάρη.
15.
Τι, λοιπόν; Θα αμαρτήσουμε, επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από
χάρη; Μη γένοιτο.
16.
Δεν ξέρετε ότι σε όποιον παριστάνετε τον εαυτό σας δούλους για υπακοή, είστε
δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε: Ή της αμαρτίας για θάνατο ή της υπακοής για
δικαιοσύνη;
17.
Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, επειδή υπήρχατε δούλοι τής αμαρτίας, πλην
υπακούσατε από καρδιάς στον τύπο τής διδασκαλίας, στον οποίο και παραδοθήκατε.
18.
Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στη δικαιοσύνη.
19.
Ανθρώπινα μιλάω, εξαιτίας τής αδυναμίας τής σάρκας σας. Επειδή, καθώς
παραστήσατε τα μέλη σας δούλα στην ακαθαρσία και στην ανομία για την ανομία,
έτσι τώρα να παραστήσετε τα μέλη σας δούλα στη δικαιοσύνη για αγιασμό.
20.
Επειδή, όταν υπήρχατε δούλοι τής αμαρτίας, ήσασταν ελεύθεροι από τη δικαιοσύνη.
21.
Ποιον καρπό είχατε, λοιπόν, τότε από εκείνα τα έργα, για τα οποία τώρα
ντρέπεστε; Επειδή, το τέλος εκείνων είναι θάνατος.
22.
Αλλά, τώρα, καθώς ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, και γίνατε δούλοι στον Θεό,
έχετε τον καρπό σας σε αγιασμό· το δε τέλος αιώνια ζωή.
23.
Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια
ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.
…………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 7:
1.
Ή αγνοείτε, αδελφοί, (επειδή, μιλάω προς εκείνους που γνωρίζουν τον νόμο), ότι
ο νόμος έχει κυριότητα επάνω στον άνθρωπο για όσον χρόνο ζει;
2.
Επειδή, η παντρεμένη γυναίκα έχει δεθεί διαμέσου τού νόμου με τον άνδρα που
βρίσκεται στη ζωή· αν, όμως, ο άνδρας πεθάνει, απαλλάσσεται από τον νόμο τού
άνδρα.
3.
Επομένως, λοιπόν, αν, ενόσω ο άνδρας βρίσκεται στη ζωή, συζευχθεί με άλλον
άνδρα, θα είναι μοιχαλίδα· αν, όμως, ο άνδρας πεθάνει, είναι ελεύθερη από τον
νόμο, ώστε να μη είναι μοιχαλίδα, αν συζευχθεί με άλλον άνδρα.
4.
Λοιπόν, αδελφοί μου, κι εσείς θανατωθήκατε ως προς τον νόμο διαμέσου τού
σώματος του Χριστού, για να συζευχθείτε με άλλον, με εκείνον που αναστήθηκε από
τους νεκρούς, για να καρποφορήσουμε στον Θεό.
5.
Επειδή, όταν εμείς ζούσαμε στη ζωή τής σάρκας, τα πάθη των αμαρτιών, εκείνα που
ενεργούνταν εξαιτίας τού νόμου, ενεργούνταν μέσα στα μέλη μας, για να
καρποφορήσουμε στον θάνατο·
6.
τώρα, όμως, απαλλαχτήκαμε από τον νόμο, αφού έχουμε πεθάνει σε σχέση με εκείνο
που μας κρατούσε· για να δουλεύουμε σύμφωνα με το νέο πνεύμα, και όχι σύμφωνα
με το παλιό γράμμα.
7.
Τι θα πούμε, λοιπόν; Ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο· αλλά, δεν γνώρισα την
αμαρτία, παρά διαμέσου τού νόμου· επειδή, και την επιθυμία δεν τη θα γνώριζα,
αν ο νόμος δεν έλεγε: «Μη επιθυμήσεις».
8.
Και η αμαρτία, παίρνοντας αφορμή διαμέσου τής εντολής, γέννησε μέσα μου κάθε
επιθυμία· επειδή, χωρίς τον νόμο, η αμαρτία είναι νεκρή.
9.
Και εγώ ζούσα κάποτε χωρίς νόμο· αλλά, όταν ήρθε η εντολή, η αμαρτία
ξαναζωντάνεψε, και εγώ πέθανα·
10.
και η εντολή, που μου δόθηκε για ζωή, αυτή βρέθηκε σε μένα για θάνατο.
11.
Επειδή, η αμαρτία, παίρνοντας αφορμή διαμέσου τής εντολής, με εξαπάτησε, και
διαμέσου αυτής με θανάτωσε.
12.
Ώστε, ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή άγια και δίκαιη και αγαθή.
13.
Ώστε, το αγαθό έγινε σε μένα θάνατος; Μη γένοιτο· αλλά, η αμαρτία, για να φανεί
ως αμαρτία, προξενώντας σε μένα θάνατο διαμέσου τού αγαθού, ώστε η αμαρτία να
γίνει σε υπερβολικό βαθμό αμαρτωλή, διαμέσου τής εντολής.
14.
Επειδή, ξέρουμε καλά ότι ο νόμος είναι πνευματικός· εγώ, όμως, είμαι σαρκικός,
πουλημένος κάτω από την εξουσία τής αμαρτίας.
15.
Επειδή, δεν γνωρίζω εκείνο που κάνω· για τον λόγο ότι, εκείνο που θέλω, δεν το
κάνω, αλλά εκείνο που μισώ, αυτό κάνω.
16.
Και αν εκείνο που δεν θέλω, αυτό κάνω, συμφωνώ με τον νόμο, ότι είναι καλός.
17.
Όμως, τώρα δεν το κάνω αυτό πλέον εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου.
18.
Επειδή, ξέρω ότι μέσα μου (δηλαδή, μέσα στη σάρκα μου) δεν κατοικεί αγαθό·
επειδή, το να θέλω, βρίσκεται κοντά μου, το να κάνω, όμως, το καλό, δεν το
βρίσκω·
19.
επειδή, δεν κάνω το αγαθό, που θέλω· αλλά, το κακό, που δεν θέλω, αυτό κάνω.
20.
Και αν εγώ κάνω εκείνο που δεν θέλω, δεν το εργάζομαι πλέον εγώ, αλλά η αμαρτία
που κατοικεί μέσα μου.
21.
Βρίσκω, λοιπόν, τούτον τον νόμο, ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, κοντά μου
βρίσκεται το κακό.
22.
Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο·
23.
όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου
μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο τής αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου.
24.
Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού
θανάτου;
25.
Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας. Άρα, λοιπόν, εγώ ο
ίδιος με τον νου μεν δουλεύω στον νόμο τού Θεού· με τη σάρκα, όμως, στον νόμο
τής αμαρτίας.
……………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 8
1.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους που είναι στον Ιησού
Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το
Πνεύμα.
2.
Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό, με
ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου.
3.
Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο
Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με
την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα·
4.
για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη τού νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με
τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα.
5.
Επειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα·
ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα.
6.
Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του
Πνεύματος, ζωή και ειρήνη.
7.
Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο
τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί.
8.
Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.
9.
Εσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού
κατοικεί μέσα σας. Αλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Χριστού, αυτός δεν
είναι δικός του.
10.
Αν, όμως, ο Χριστός είναι μέσα σας, το μεν σώμα είναι νεκρό για την αμαρτία· το
δε πνεύμα ζωή για τη δικαιοσύνη.
11.
Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί
μέσα σας, αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα
θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας.
12.
Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με
τη σάρκα.
13.
Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου
τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε.
14.
Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι γιοι τού Θεού.
15.
Δεδομένου ότι, δεν λάβατε πνεύμα δουλείας, ώστε πάλι να φοβάστε, αλλά λάβατε
πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο κράζουμε: Αββά, Πατέρα.
16.
Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού
Θεού.
17.
Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού,
συγκληρονόμοι δε του Χριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της
δόξας του.
18.
Επειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν
με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας.
19.
Δεδομένου ότι, η μεγάλη προσδοκία τής κτίσης προσμένει τη φανέρωση των παιδιών
τού Θεού.
20.
Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου
που την υπέταξε,
21.
με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς,
και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού.
22.
Επειδή, ξέρουμε καλά ότι ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει με ωδίνες,
μέχρι και τώρα.
23.
Και όχι μονάχα αυτή, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή τού
Πνεύματος, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία,
την απολύτρωση του σώματός μας.
24.
Επειδή, σωθήκαμε με την ελπίδα· ελπίδα, όμως, που κάποιος τη βλέπει, δεν είναι
ελπίδα· επειδή, εκείνο που κανείς βλέπει, γιατί και το ελπίζει;
25.
Αν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή.
26.
Παρόμοια, όμως, και το Πνεύμα συμβοηθάει στις ασθένειές μας· επειδή, το τι να
προσευχηθούμε, καθώς πρέπει, δεν ξέρουμε, αλλά το ίδιο το Πνεύμα ικετεύει για
χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους.
27.
Κι αυτός που ερευνά τις καρδιές ξέρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι
ικετεύει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για χάρη των άγιων.
28.
Και ξέρουμε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους
προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό του.
29.
Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα
τού Υιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς·
30.
και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε· και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε·
και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε.
31.
Τι θα πούμε, λοιπόν, απέναντι σ' αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι
εναντίον μας;
32.
Επειδή, αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για
χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα;
33.
Ποιος θα κατηγορήσει τούς εκλεκτούς τού Θεού; Ο Θεός είναι αυτός που τους
ανακηρύσσει δίκαιους.
34.
Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε,
επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και
μεσιτεύει για μας.
35.
Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή
πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
36.
(Καθώς είναι γραμμένο: «Ότι για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα·
λογαριαστήκαμε σαν πρόβατα για σφαγή»).
37.
Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε.
38.
Επειδή, είμαι πεπεισμένος ότι, ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές
ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα
39.
ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση, θα μπορέσει να μας χωρίσει από
την αγάπη τού Θεού, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.
…………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 9:
1. ΣΑΣ λέω αλήθεια, εν
Χριστώ, δεν ψεύδομαι, (έχοντας τη συνείδησή μου να συμμαρτυρεί μαζί μου, με
επιβεβαίωση από το Άγιο Πνεύμα),
2.
ότι έχω μεγάλη λύπη και αδιάκοπη οδύνη μέσα στην καρδιά μου.
3.
Επειδή, ευχόμουν εγώ ο ίδιος να είμαι ανάθεμα από τον Χριστό χάρη των αδελφών
μου, των συγγενών μου κατά σάρκα·
4.
που είναι Ισραηλίτες, των οποίων είναι η υιοθεσία, και η δόξα, και οι διαθήκες,
και η νομοθεσία, και η λατρεία, και οι υποσχέσεις·
5.
των οποίων είναι οι πατέρες, και από τους οποίους γεννήθηκε ο Χριστός, όσον
αφορά τη σάρκα, αυτός που είναι επάνω σε όλους ευλογητός Θεός στους αιώνες.
Αμήν.
6.
Αλλά, δεν είναι δυνατόν ότι ξέπεσε ο λόγος τού Θεού. Επειδή, όλοι από τον
Ισραήλ, αυτοί δεν είναι Ισραήλ.
7.
Ούτε επειδή είναι σπέρμα τού Αβραάμ, γι' αυτό είναι όλοι παιδιά· αλλά, «στον
Ισαάκ θα αποκληθεί σε σένα σπέρμα».
8.
Δηλαδή, τα παιδιά κατά σάρκα, αυτά δεν είναι παιδιά τού Θεού· αλλά, τα παιδιά
τής υπόσχεσης λογαριάζονται για σπέρμα.
9.
Επειδή, ο λόγος τής υπόσχεσης είναι τούτος: «Κατά την ίδια εποχή θάρθω, και η
Σάρρα θα έχει έναν γιο».
10.
Και όχι μονάχα αυτό, αλλά και η Ρεβέκκα, όταν συνέλαβε δύο από έναν άνδρα, από
τον Ισαάκ τον πατέρα μας·
11.
(επειδή, πριν ακόμα γεννηθούν τα παιδιά, και πριν κάνουν κάτι, αγαθό ή κακό,
για να μένει ο προορισμός τού Θεού κατ' εκλογήν, όχι από τα έργα, αλλά από
εκείνον που καλεί),
12.
ειπώθηκε σ' αυτήν ότι: «Ο μεγαλύτερος θα γίνει δούλος στον μικρότερο».
13.
Καθώς είναι γραμμένο: «Τον Ιακώβ αγάπησα, ενώ τον Ησαύ τον μίσησα».
14.
Τι, λοιπόν, θα πούμε; Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό; Μη γένοιτο.
15.
Επειδή, λέει στον Μωυσή: «Θα ελεήσω όποιον ελεώ, και θα σπλαχνιστώ όποιον
σπλαχνίζομαι».
16.
Άρα, λοιπόν, δεν εξαρτάται από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει,
αλλά από τον Θεό που ελεεί.
17.
Επειδή, η γραφή λέει στον Φαραώ ότι: «Γι' αυτό τον σκοπό σε ανύψωσα, για να
δείξω σε σένα τη δύναμή μου, και για να εξαγγελθεί το όνομά μου σε όλη τη γη».
18.
Άρα, λοιπόν, όποιον θέλει ελεεί· και όποιον θέλει, σκληραίνει.
19.
Θα μου πεις, λοιπόν: Ο Θεός γιατί πλέον κατηγορεί; Στο θέλημά του ποιος
εναντιώνεται;
20.
Αλλά, μάλιστα, εσύ, ω άνθρωπε, ποιος είσαι που αντιμιλάς στον Θεό; Μήπως το
πλάσμα θα πει σ' αυτόν που το έπλασε: Γιατί με έπλασες έτσι;
21.
Ή, δεν έχει εξουσία ο κεραμέας επάνω στον πηλό, από το ίδιο μίγμα να κάνει το
ένα μεν σκεύος για χρήση τιμητική, το άλλο δε για χρήση όχι τιμητική;
22.
Και τι, αν ο Θεός, θέλοντας να δείξει την οργή του και να κάνει γνωστή τη
δύναμή του, υπέφερε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής καταρτισμένα σε απώλεια;
23.
Και για να γνωστοποιήσει τον πλούτο τής δόξας του σε σκεύη ελέους, που
προετοίμασε για δόξα,
24.
εμάς, που μας κάλεσε, όχι μονάχα από τους Ιουδαίους, αλλά και από τα έθνη;
25.
Όπως λέει και στον Ωσηέ: «Θα αποκαλέσω λαό μου, αυτόν που δεν είναι λαός μου,
και αγαπημένη, αυτήν που δεν είναι αγαπημένη».
26.
«Και στον τόπο που τους ειπώθηκε: Δεν είστε λαός μου, εκεί θα αποκληθούν γιοι
τού ζωντανού Θεού».
27.
Και ο Ησαϊας κράζει υπέρ του Ισραήλ: «Αν και ο αριθμός των γιων τού Ισραήλ
είναι σαν την άμμο τής θάλασσας, το υπόλειμμά τους θα σωθεί·
28.
επειδή, ο Κύριος θα τελειώσει και θα κάνει γρήγορα λογαριασμό με δικαιοσύνη,
δεδομένου ότι θα κάνει λογαριασμό με γρήγορους ρυθμούς επάνω στη γη».
29.
Και όπως προείπε ο Ησαϊας: «Αν ο Κύριος Σαβαώθ δεν άφηνε σε μας σπέρμα, σαν τα
Σόδομα θα είχαμε γίνει, και με τα Γόμορρα θα είχαμε εξομοιωθεί».
30.
Τι θα πούμε, λοιπόν; Ότι τα έθνη, που δεν ζητούσαν δικαιοσύνη, έφτασαν σε
δικαιοσύνη, δικαιοσύνη όμως που στηρίζεται στην πίστη·
31.
ενώ ο Ισραήλ, ζητώντας νόμο δικαιοσύνης, σε νόμο δικαιοσύνης δεν έφτασε.
32.
Γιατί; Επειδή, δεν τη ζητούσε με βάση την πίστη, αλλά ως αποτέλεσμα των έργων
τού νόμου. Επειδή, πρόσκοψαν στην πέτρα τού προσκόμματος·
33.
όπως είναι γραμμένο: «Δέστε, βάζω στη Σιών λίθον προσκόμματος, και πέτρα
σκανδάλου, και κάθε ένας που πιστεύει σ' αυτόν δεν θα ντροπιαστεί».
……………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 10:
1. ΑΔΕΛΦΟΙ, η επιθυμία τής
καρδιάς μου, και η δέησή μου προς τον Θεό υπέρ του Ισραήλ, είναι για τη σωτηρία
τους.
2.
Βέβαια, δίνω μαρτυρία γι' αυτούς, ότι έχουν ζήλο Θεού, όχι όμως με επίγνωση.
3.
Επειδή, μη γνωρίζοντας τη δικαιοσύνη τού Θεού, και ζητώντας να συστήσουν τη
δική τους δικαιοσύνη, δεν υποτάχθηκαν στη δικαιοσύνη τού Θεού.
4.
Αφού, το τέλος τού νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνη σε κάθε έναν που
πιστεύει.
5.
Δεδομένου ότι, ο Μωυσής γράφει για τη δικαιοσύνη, αυτήν που προέρχεται από τον
νόμο, λέγοντας ότι: «Ο άνθρωπος που κάνει αυτά, θα ζήσει διαμέσου αυτών».
6.
Η δικαιοσύνη, όμως, με βάση την πίστη, λέει ως εξής: «Μη πεις στην καρδιά σου:
Ποιος θα ανέβει στον ουρανό;». Δηλαδή, για να κατεβάσεις τον Χριστό·
7.
ή: Ποιος θα κατέβει στην άβυσσο; Δηλαδή, για να ανεβάσεις τον Χριστό από τους
νεκρούς.
8.
Αλλά, τι λέει; «Κοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου, και στην καρδιά σου»·
δηλαδή, ο λόγος τής πίστης που κηρύττομε·
9.
ότι, αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου
πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς·
10.
επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται
ομολογία προς σωτηρία·
11.
δεδομένου ότι, η γραφή λέει: «Καθένας που πιστεύει σ' αυτόν, δεν θα
ντροπιαστεί».
12.
Μια που, δεν υπάρχει διαφορά, και του Ιουδαίου και του Έλληνα· για τον λόγο
ότι, ο ίδιος Κύριος είναι για όλους, πλούσιος προς όλους εκείνους που τον
επικαλούνται.
13.
Επειδή, «καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί».
14.
Πώς, λοιπόν, θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν πίστεψαν; Και πώς θα
πιστέψουν σ' εκείνον, για τον οποίο δεν άκουσαν; Και πώς θα ακούσουν, χωρίς να
υπάρχει εκείνος που κηρύττει;
15.
Και πώς θα κηρύξουν, αν δεν αποσταλούν; Όπως είναι γραμμένο: «Πόσο ωραία είναι
τα πόδια εκείνων που ευαγγελίζονται ειρήνη, εκείνων που ευαγγελίζονται τα
αγαθά!».
16.
Αλλά, δεν υπάκουσαν όλοι στο ευαγγέλιο· επειδή, ο Ησαϊας λέει: «Κύριε, ποιος
πίστεψε στο κήρυγμά μας;».
17.
Επομένως, η πίστη είναι διαμέσου τής ακοής· η δε ακοή διαμέσου τού λόγου τού
Θεού.
18.
Λέω, όμως: Μήπως δεν άκουσαν; Μάλιστα, «σε ολόκληρη τη γη αντήχησε η φωνή τους,
και στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους».
19.
Αλλά, λέω: Μήπως ο Ισραήλ δεν γνώρισε; Πρώτος ο Μωυσής λέει: «Εγώ θα σας
παροξύνω σε ζηλοτυπία με ένα μη έθνος, θα σας παροργίσω με ένα ασύνετο έθνος».
20.
Και ο Ησαϊας αποτολμάει και λέει: «Βρέθηκα από εκείνους που δεν με ζητούσαν,
και φανερώθηκα σ' εκείνους που δεν ρωτούσαν για μένα».
21.
Αλλά, προς τον Ισραήλ λέει: Όλη την ημέρα άπλωσα τα χέρια μου προς έναν λαό που
απειθεί και αντιμιλάει».
……………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 11:
1. Λέω, λοιπόν: Μήπως ο Θεός απέρριψε
τον λαό του; Μη γένοιτο· επειδή, και εγώ Ισραηλίτης είμαι, από το σπέρμα τού
Αβραάμ, από τη φυλή τού Βενιαμίν.
2.
Ο Θεός δεν απέρριψε τον λαό του, που τον προγνώρισε. Ή, δεν ξέρετε τι λέει η
γραφή για τον Ηλία; Πώς μιλάει στον Θεό ενάντια στον Ισραήλ, λέγοντας:
3.
«Κύριε, θανάτωσαν τους προφήτες σου, και κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου· και
εναπέμεινα μόνος εγώ, και ζητούν την ψυχή μου».
4.
Αλλά, τι του αποκρίνεται ο Θεός; «Άφησα στον εαυτό μου 7.000 άνδρες, που δεν
έκαμψαν το γόνατο στον Βάαλ».
5.
Έτσι, λοιπόν, και στον τωρινό καιρό απέμεινε κάποιο υπόλειμμα, σύμφωνα με
εκλογή κατά χάρη.
6.
Αν, όμως, είναι κατά χάρη, δεν είναι πλέον από έργα· επειδή, τότε η χάρη δεν
γίνεται πλέον χάρη. Αν, όμως, είναι από έργα, δεν είναι πλέον χάρη· επειδή, το
έργο δεν είναι πλέον έργο.
7.
Τι, λοιπόν; Ο Ισραήλ δεν πέτυχε εκείνο που ζητάει· οι εκλεκτοί, όμως, το
πέτυχαν, αλλά οι υπόλοιποι τυφλώθηκαν·
8.
(όπως είναι γραμμένο: «Ο Θεός έδωσε σ' αυτούς πνεύμα νυσταγμού, μάτια για να μη
βλέπουν, και αυτιά για να μη ακούν»)· μέχρι τη σημερινή ημέρα.
9.
Και ο Δαβίδ λέει: «Ας γίνει το τραπέζι τους σε παγίδα, και σε ενέδρα, και σε
σκάνδαλο, και σε ανταπόδομα σ' αυτούς·
10.
ας σκοτιστούν τα μάτια τους για να μη βλέπουν· και τη ράχη τους κύρτωσε για
πάντα».
11.
Λέω, λοιπόν: Μήπως σκόνταψαν, για να πέσουν; Μη γένοιτο· αλλά, με την πτώση
τους έγινε η σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία.
12.
Και αν η πτώση τους είναι πλούτος τού κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος των
εθνών, πόσο μάλλον η ολοκληρωτική επιστροφή τους;
13.
Επειδή, λέω σε σας, τα έθνη, (εφόσον μεν εγώ είμαι απόστολος των εθνών, τη
διακονία μου δοξάζω),
14.
ίσως παρακινήσω σε ζηλοτυπία αυτούς που είναι σάρκα μου, και σώσω μερικούς απ'
αυτούς.
15.
Επειδή, αν η αποβολή τους είναι συμφιλίωση του κόσμου, τι θα είναι η πρόσληψή
τους, παρά ζωή από τους νεκρούς;
16.
Και αν η ζύμη είναι άγια, είναι και το φύραμα· και αν η ρίζα είναι άγια, είναι
και τα κλαδιά·
17.
αλλά, αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, εσύ μάλιστα, ενώ ήσουν αγριελιά,
μπολιάστηκες ανάμεσα σ' αυτά, και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το
πάχος τού ήμερου ελιόδεντρου,
18.
μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών· αν, όμως, καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν
βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα.
19.
Θα πεις, λοιπόν: Αποκόπηκαν τα κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ.
20.
Καλώς· εξαιτίας τής απιστίας αποκόπηκαν, εσύ όμως στέκεσαι εξαιτίας τής πίστης.
Μη υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι·
21.
επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, πρόσεχε μήπως δεν λυπηθεί ούτε
εσένα.
22.
Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού· επάνω μεν σ' εκείνους
που έπεσαν, την αυστηρότητα· επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις
στην αγαθότητα· επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς.
23.
Και εκείνοι, μάλιστα, αν δεν επιμείνουν στην απιστία, θα μπολιαστούν· δεδομένου
ότι, ο Θεός είναι δυνατός κι αυτούς, επίσης, να μπολιάσει.
24.
Επειδή, αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες, παρά φύση,
σε ήμερο ελιόδεντρο, πόσο μάλλον αυτοί, τα φυσικά κλαδιά, θα μπολιαστούν στο
ίδιο τους το ελιόδεντρο;
25.
Επειδή, δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, το μυστήριο τούτο (για να μη
υψηλοφρονείτε), ότι στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος, μέχρις ότου μπουν
μέσα όλα τα έθνη·
26.
και έτσι, ολόκληρος ο Ισραήλ θα σωθεί, όπως είναι γραμμένο: «Από τη Σιών θάρθει
ο Λυτρωτής, και θα αποδιώξει τις ασέβειες από τον Ιακώβ.
27.
Κι αυτή είναι από μένα η διαθήκη σ' αυτούς, όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους».
28.
Σύμφωνα μεν με το ευαγγέλιο είναι εχθροί για σας· σύμφωνα, όμως, με την εκλογή
είναι αγαπητοί για τους πατέρες.
29.
Επειδή, τα χαρίσματα και η πρόσκληση του Θεού δεν επιδέχονται μεταμέλεια.
30.
Δεδομένου ότι, όπως κι εσείς απειθήσατε κάποτε στον Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε
μέσα στην απείθεια τούτων,
31.
έτσι κι αυτοί, τώρα απείθησαν στο δικό σας έλεος, για να ελεηθούν κι αυτοί.
32.
Επειδή, ο Θεός έκλεισε τους πάντες μέσα στην απείθεια, για να ελεήσει τους
πάντες.
33.
Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι
κρίσεις του, και ανεξιχνίαστοι οι δρόμοι του!
34.
Επειδή, «ποιος, γνώρισε τον νου τού Κυρίου; Ή, ποιος έγινε σύμβουλός του;».
35.
«Ποιος, πρώτος, έδωσε κάτι σ' αυτόν, για να του γίνει ανταπόδοση;».
36.
Επειδή, απ' αυτόν, και διαμέσου αυτού, και σ' αυτόν είναι τα πάντα· σ' αυτόν
ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.
………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 12:
1. ΣΑΣ παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί,
χάρη των οικτιρμών τού Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή,
άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία.
2.
Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής
ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το
αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
3.
Επειδή, με τη χάρη που μου δόθηκε, λέω σε κάθε έναν που είναι ανάμεσά σας, να
μη φρονεί ψηλότερα απ' ό,τι πρέπει να φρονεί, αλλά να φρονεί ώστε να σωφρονεί,
σύμφωνα με το μέτρο τής πίστης, που ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν.
4.
Επειδή, όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη δεν έχουν το ίδιο
έργο·
5.
έτσι κι εμείς οι πολλοί ένα σώμα είμαστε εν Χριστώ, και ο καθένας μέλη με τους
άλλους.
6.
Έχοντας, μάλιστα, διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που δόθηκε σε μας, είτε
προφητεία, ας προφητεύουμε σύμφωνα με την αναλογία τής πίστης·
7.
είτε διακονία, ας καταγινόμαστε στη διακονία· είτε κάποιος διδάσκει, ας
καταγίνεται στη διδασκαλία·
8.
είτε κάποιος προτρέπει, στην προτροπή· αυτός που μεταδίδει, ας μεταδίδει με
απλότητα· ο προϊστάμενος, ας προΐσταται με επιμέλεια· αυτός που ελεεί, ας ελεεί
με πρόσχαρη διάθεση.
9.
Η αγάπη ας είναι ανυπόκριτη· αποστρέφεστε το πονηρό, προσκολλάστε στο αγαθό.
10.
Γίνεστε φιλόστοργοι ο ένας προς τον άλλον διαμέσου τής φιλαδελφίας,
προλαβαίνοντας να τιμάτε ο ένας τον άλλον,
11.
στον ζήλο, μη είστε οκνηροί· στο πνεύμα, να πάλλεστε από θέρμη· τον Κύριο να
υπηρετείτε ως δούλοι·
12.
στην ελπίδα, να χαίρεστε· στη θλίψη, να υπομένετε· στην προσευχή, να
προσκαρτείτε·
13.
στις ανάγκες των αγίων, να έχετε συμμετοχή· τη φιλοξενία να επιδιώκετε.
14.
Ευλογείτε αυτούς που σας καταδιώκουν· ευλογείτε, και μη καταριέστε.
15.
Χαίρεστε μ' αυτούς που χαίρονται, και κλαίτε μ' αυτούς που κλαίνε.
16.
Να έχετε το ίδιο φρόνημα ο ένας προς τον άλλον· μη υψηλοφρονείτε, αλλά
συγκαταβαίνετε στους ταπεινούς· μη φαντάζεστε τους εαυτούς σας φρόνιμους.
17.
Σε κανέναν μη ανταποδίδετε κακό αντί κακού· προνοείτε τα καλά μπροστά σε όλους
τούς ανθρώπους.
18.
Αν είναι δυνατόν, όσον αφορά το δικό σας μέρος, ειρηνεύετε με όλους τούς
ανθρώπους.
19.
Αγαπητοί, μη εκδικείτε τον εαυτό σας· αλλά, δώστε τόπο στην οργή· επειδή, είναι
γραμμένο: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση· εγώ θα κάνω ανταπόδοση, λέει ο Κύριος».
20.
Αν, λοιπόν, ο εχθρός σου πεινάει, δίνε του να φάει· αν διψάει, δίνε του να
πιει· επειδή, κάνοντας αυτό, θα επισωρεύσεις κάρβουνα φωτιάς επάνω στο κεφάλι
του.
21.
Μη νικάσαι από το κακό, αλλά νίκα το κακό διαμέσου τού αγαθού.
………………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 13:
1. ΚΑΘΕ ψυχή ας υποτάσσεται
στις ανώτερες εξουσίες· επειδή, δεν υπάρχει εξουσία, παρά μονάχα από τον Θεό·
και οι υπάρχουσες εξουσίες, είναι ταγμένες από τον Θεό.
2.
Ώστε, εκείνος που εναντιώνεται στην εξουσία, εναντιώνεται στη διαταγή τού Θεού·
κι αυτοί που εναντιώνονται θα πάρουν επάνω τους καταδίκη.
3.
Επειδή, οι άρχοντες δεν είναι φόβος για τα αγαθά έργα, αλλά για τα κακά.
Θέλεις, όμως, να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό, και θα έχεις έπαινο απ'
αυτή·
4.
επειδή, ο άρχοντας είναι υπηρέτης τού Θεού σε σένα για το καλό. Αν, όμως,
κάνεις το κακό, να φοβάσαι· για τον λόγο ότι, δεν φοράει μάταια τη μάχαιρα·
επειδή, είναι υπηρέτης τού Θεού, εκδικητής, για να εκτελεί την οργή ενάντια σ'
εκείνον που κάνει το κακό.
5.
Γι' αυτό, είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μονάχα για την οργή, αλλά και για τη
συνείδηση.
6.
Δεδομένου ότι, γι' αυτό πληρώνετε και φόρους· επειδή, είναι υπηρέτες τού Θεού,
καθώς ενασχολούνται ειδικά μ' αυτό.
7.
Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους εκείνα που οφείλετε: Σε όποιον οφείλετε τον φόρο,
τον φόρο· σε όποιον οφείλετε τον δασμό, τον δασμό· σε όποιον οφείλετε τον φόβο,
τον φόβο· σε όποιον οφείλετε την τιμή, την τιμή.
8.
Σε κανέναν να μη οφείλετε τίποτε, παρά μονάχα το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον·
επειδή, εκείνος που αγαπάει τον άλλον, εκπληρώνει τον νόμο.
9.
Δεδομένου ότι, το: «Μη μοιχεύσεις, Μη φονεύσεις, Μη κλέψεις, Μη
ψευδομαρτυρήσεις, Μη επιθυμήσεις», και κάθε άλλη εντολή, συμπεριλαμβάνεται μέσα
σε τούτο τον λόγο, στο: «Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».
10.
Η αγάπη κακό δεν κάνει στον πλησίον· η αγάπη, λοιπόν, είναι εκπλήρωση του
νόμου.
11.
Και, μάλιστα, γνωρίζοντας τον καιρό ότι είναι ήδη ώρα να εγερθούμε από τον
ύπνο· επειδή, η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε.
12.
Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε· ας απορρίψουμε, λοιπόν, τα έργα τού
σκότους, και ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός.
13.
Ας περπατήσουμε με ευπρέπεια, όπως σε ημέρα· όχι σε γλεντοκόπια και μέθες, όχι
σε κρεβάτια και ασέλγειες, όχι σε φιλονικία και φθόνο.
14.
Αλλά, ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε
τις επιθυμίες της.
…………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 14
1. ΕΚΕΙΝΟΝ δε που ασθενεί στην
πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.
2.
Άλλος μεν πιστεύει ότι μπορεί να τα τρώει όλα· αυτός, όμως, που ασθενεί τρώει
λάχανα.
3.
Εκείνος που τρώει, ας μη καταφρονεί αυτόν που δεν τρώει· κι αυτός που δεν
τρώει, ας μη κρίνει εκείνον που τρώει· επειδή, ο Θεός τον δέχθηκε.
4.
Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις έναν ξένο δούλο; Στον δικό του Κύριο στέκεται ή
πέφτει· όμως, θα σταθεί όρθιος· επειδή, ο Θεός είναι δυνατός να τον στήσει
όρθιο.
5.
Άλλος μεν κρίνει μία ημέρα αγιότερη παρά μία άλλη ημέρα, άλλος όμως κρίνει ίση
κάθε ημέρα. Κάθε ένας ας είναι πληροφορημένος στον δικό του νου.
6.
Εκείνος που παρατηρεί την ημέρα, την παρατηρεί για τον Κύριο, και εκείνος που
δεν παρατηρεί την ημέρα, για τον Κύριο δεν την παρατηρεί. Αυτός που τρώει, για
τον Κύριο τρώει· επειδή, ευχαριστεί τον Θεό· και εκείνος που δεν τρώει, για τον
Κύριο δεν τρώει, και ευχαριστεί τον Θεό.
7.
Δεδομένου ότι, κανένας από μας δεν ζει για τον εαυτό του, και κανένας δεν
πεθαίνει για τον εαυτό του.
8.
Επειδή, και αν ζούμε, για τον Κύριο ζούμε· και αν πεθαίνουμε, για τον Κύριο
πεθαίνουμε. Και αν, λοιπόν, ζούμε, και αν πεθαίνουμε, του Κυρίου είμαστε.
9.
Επειδή, γι' αυτό ο Χριστός και πέθανε και αναστήθηκε και ξανάζησε, για να είναι
Κύριος και νεκρών και ζωντανών.
10.
Εσύ, όμως, γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή, κι εσύ, γιατί εξουθενώνεις τον
αδελφό σου; Επειδή, όλοι εμείς θα παρασταθούμε στο βήμα τού Χριστού.
11.
Καθότι, είναι γραμμένο: «Ζω εγώ» λέει ο Κύριος «ότι σε μένα θα κάμψει κάθε
γόνατο, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό».
12.
Άρα, λοιπόν, κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στον Θεό.
13.
Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, κρίνετε μάλλον τούτο, το
να μη βάζετε πρόσκομμα στον αδελφό ή σκάνδαλο.
14.
Ξέρω και είμαι πεπεισμένος στον Κύριο Ιησού, ότι τίποτε δεν υπάρχει ακάθαρτο
από μόνο του, παρά σ' εκείνον που στοχάζεται κάτι ότι είναι ακάθαρτο, σ'
εκείνον είναι ακάθαρτο.
15.
Αν, όμως, ο αδελφός σου λυπάται εξαιτίας κάποιου φαγητού, δεν περπατάς πλέον με
αγάπη. Μη φέρνεις με το φαγητό σου σε απώλεια εκείνον, χάρη τού οποίου πέθανε ο
Χριστός.
16.
Το αγαθό σας, λοιπόν, ας μη δυσφημείται.
17.
Δεδομένου ότι, η βασιλεία τού Θεού δεν είναι φαγητό και πιοτό, αλλά δικαιοσύνη
και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω·
18.
επειδή, εκείνος που, ως δούλος, υπηρετεί σ' αυτά τον Χριστό, ευαρεστεί τον Θεό,
και ευδοκιμεί ανάμεσα στους ανθρώπους.
19.
Επομένως, λοιπόν, ας ζητάμε εκείνα που είναι για την ειρήνη, και εκείνα που είναι
για την οικοδομή τού ενός για τον άλλον.
20.
Μη καταστρέφεις το έργο τού Θεού εξαιτίας κάποιου φαγητού. Όλα μεν είναι
καθαρά· όμως, είναι κακό στον άνθρωπο που τρώει με σκάνδαλο.
21.
Είναι καλό το να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να πράξεις κάτι στο
οποίο σκοντάφτει ο αδελφός σου ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.
22.
Εσύ έχεις πίστη· έχε την μέσα σου, μπροστά στον Θεό· μακάριος είναι εκείνος που
δεν κατακρίνει τον εαυτό του σ' εκείνο που αποδέχεται.
23.
Όποιος, όμως, αμφιβάλλει, αν φάει, κατακρίνεται· επειδή, δεν τρώει από πίστη·
και κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, είναι αμαρτία.
………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 15
1.
Οφείλουμε, μάλιστα, εμείς οι δυνατοί να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων,
και να μη αρέσουμε στον εαυτό μας·
2.
αλλά, κάθε ένας από μας ας αρέσει στον πλησίον για το καλό προς οικοδομή.
3.
Δεδομένου ότι, και ο Χριστός δεν άρεσε στον εαυτό του, αλλά όπως είναι
γραμμένο: «Οι ονειδισμοί, αυτών που ονείδιζαν εσένα, έπεσαν επάνω μου».
4.
Επειδή, όσα γράφτηκαν από πριν, γράφτηκαν από πριν για τη δική μας διδασκαλία,
για να έχουμε την ελπίδα με την υπομονή και την παρηγορία των γραφών.
5.
Και ο Θεός τής υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώσει να φρονείτε το
ίδιο μεταξύ σας σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού·
6.
για να δοξάζετε με μια ψυχή, με ένα στόμα, τον Θεό και Πατέρα τού Κυρίου μας
Ιησού Χριστού.
7.
Γι' αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός προσδέχθηκε εμάς
προς δόξαν τού Θεού.
8.
Και σας λέω, ότι, ο Ιησούς Χριστός έγινε διάκονος της περιτομής χάρη τής
αλήθειας τού Θεού, για να βεβαιώσει τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες·
9.
και για να δοξάσουν τα έθνη τον Θεό για το έλεός του, όπως είναι γραμμένο: «Γι'
αυτό θα σε υμνώ ανάμεσα στα έθνη, και θα ψάλλω στο όνομά σου».
10.
Και, πάλι, λέει: «Ευφρανθείτε έθνη, μαζί με τον λαό του».
11.
Και πάλι: «Αινείτε τον Κύριο, όλα τα έθνη, και δοξολογείτε αυτόν, όλοι οι
λαοί».
12.
Και ο Ησαϊας λέει πάλι: «Θα είναι η ρίζα τού Ιεσσαί» κι «αυτός που εγείρεται
για να βασιλεύει επάνω στα έθνη· σ' αυτόν τα έθνη θα ελπίσουν».
13.
Και ο Θεός τής ελπίδας είθε να σας γεμίσει με κάθε χαρά και ειρήνη καθώς
ασκείτε πίστη, ώστε να περισσεύετε στην ελπίδα με τη δύναμη του Αγίου
Πνεύματος.
14.
Είμαι δε, αδελφοί μου, και εγώ ο ίδιος πεπεισμένος για σας, ότι κι εσείς είστε
πλήρεις από αγαθοσύνη, γεμάτοι από κάθε γνώση, ώστε να μπορείτε και να
νουθετείτε ο ένας τον άλλον.
15.
Όμως, σας έγραψα, αδελφοί, με κάπως περισσότερη τόλμη, ως υπενθύμιση σε σας,
για τη χάρη που δόθηκε σε μένα από τον Θεό,
16.
στο να είμαι υπηρέτης τού Ιησού Χριστού προς τα έθνη, ιερουργώντας το ευαγγέλιο
του Θεού, ώστε η προσφορά των εθνών να γίνει ευπρόσδεκτη, αγιασμένη διαμέσου
τού Αγίου Πνεύματος.
17.
Έχω, λοιπόν, καύχηση στον Ιησού Χριστό για όσα έχουν σχέση με τον Θεό.
18.
Επειδή, δεν θα τολμήσω να πω κάτι από εκείνα που ο Χριστός δεν έκανε διαμέσου
εμού, για υπακοή των εθνών, με λόγο και έργο,
19.
με δύναμη σε σημεία και τέρατα, με δύναμη του Πνεύματος του Θεού· ώστε, από την
Ιερουσαλήμ και γύρω, μέχρι την Ιλλυρία, εκπλήρωσα το κήρυγμα του ευαγγελίου τού
Χριστού.
20.
Μάλιστα, φιλοτιμήθηκα έτσι να κηρύττω το ευαγγέλιο, όχι όπου ονομάστηκε ο
Χριστός, για να μη οικοδομώ επάνω σε ξένο θεμέλιο·
21.
αλλά, όπως είναι γραμμένο: «Εκείνοι προς τους οποίους δεν αναγγέλθηκε γι'
αυτόν, θα δουν· και εκείνοι που δεν άκουσαν, θα καταλάβουν».
22.
Γι' αυτό και εμποδιζόμουν, πολλές φορές, νάρθω σε σας.
23.
Τώρα, όμως, μη έχοντας πλέον τόπο σε τούτα τα κλίματα, και από πολλά χρόνια
επιποθώντας νάρθω σε σας,
24.
όταν πάω στην Ισπανία, θάρθω προς εσάς· επειδή, ελπίζω, περνώντας, να σας δω,
και να με προπέμψετε εκεί εσείς, αφού πρώτα κάπως σας χορτάσω.
25.
Τώρα, όμως, πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ, εκπληρώνοντας τη διακονία στους αγίους·
26.
επειδή, η Μακεδονία και η Αχαΐα ευαρεστήθηκαν να κάνουν κάποια βοήθεια στους
φτωχούς ανάμεσα στους αγίους που βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ.
27.
Ευαρεστήθηκαν, πραγματικά, και είναι οφειλέτες τους· επειδή, αν τα έθνη έγιναν
κοινωνοί τους στα πνευματικά, χρωστούν να τους υπηρετήσουν και στα υλικά.
28.
Αφού, λοιπόν, πραγματοποιήσω αυτό και επισφραγίσω σ' αυτούς τούτον τον καρπό,
θα αναχωρήσω για την Ισπανία, περνώντας από σας.
29.
Και ξέρω ότι, ερχόμενος σε σας, θάρθω με αφθονία τής ευλογίας τού ευαγγελίου
τού Χριστού.
30.
Σας παρακαλώ, όμως, αδελφοί, για το όνομα του Ιησού Χριστού και για την αγάπη
τού Πνεύματος, να συναγωνιστείτε μαζί μου προσευχόμενοι για μένα στον Θεό·
31.
για να ελευθερωθώ από εκείνους στην Ιουδαία που απειθούν, και η διακονία μου
στην Ιερουσαλήμ να γίνει ευπρόσδεκτη στους αγίους·
32.
για νάρθω σε σας με χαρά κατά το θέλημα του Θεού, και να συναναπαυθώ με σας.
33.
Και ο Θεός τής ειρήνης είθε να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.
………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
Ρωμαίους 16
1. ΣΥΝΙΣΤΩ δε σε σας τη Φοίβη,
την αδελφή μας, που είναι διάκονος της εκκλησίας στις Κεχρεές·
2.
για να τη δεχθείτε εν Κυρίω, όπως είναι άξιο στους αγίους, και να παρασταθείτε
σ' αυτήν σε ό,τι πράγμα έχει την ανάγκη σας· επειδή, κι αυτή στάθηκε
προστάτισσα πολλών, κι εμένα τού ίδιου.
3.
Χαιρετήστε τη Πρίσκιλλα και τον Ακύλα, τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού·
4.
(οι οποίοι για χάρη τής ζωής μου έβαλαν τον τράχηλό τους κάτω από τη μάχαιρα·
τους οποίους ευχαριστώ όχι μονάχα εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών)·
5.
χαιρετήστε και την κατ' οίκον εκκλησία τους. Χαιρετήστε τον αγαπητό μου
Επαίνετο, που είναι η απαρχή τής Αχαΐας στον Χριστό.
6.
Χαιρετήστε τη Μαριάμ, η οποία πολλά κοπίασε για μας.
7.
Χαιρετήστε τον Ανδρόνικο και τον Ιουνιά, τους συγγενείς μου, και συναιχμαλώτους
μου, οι οποίοι είναι επίσημοι ανάμεσα στους αποστόλους, οι οποίοι ήσαν και πριν
από μένα στον Χριστό.
8.
Χαιρετήστε τον αγαπητό μου εν Κυρίω Αμπλία.
9.
Χαιρετήστε τον συνεργό μας εν Χριστώ Ουρβανό, και τον αγαπητό μου Στάχυ.
10.
Χαιρετήστε τον Απελλή, τον δοκιμασμένων εν Χριστώ. Χαιρετήστε τούς οικείους τού
Αριστόβουλου.
11.
Χαιρετήστε τον συγγενή μου Ηρωδίωνα. Χαιρετήστε αυτούς από την οικογένεια του
Ναρκίσσου, αυτούς που είναι του Κυρίου.
12.
Χαιρετήστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, που κοπιάζουν εν Κυρίω. Χαιρετήστε την
αγαπητή Περσίδα, η οποία πολλά κοπίασε εν Κυρίω.
13.
Χαιρετήστε τον Ρούφο, τον εκλεκτόν εν Κυρίω, και τη μητέρα του, και δική μου
μητέρα.
14.
Χαιρετήστε τον Ασύγκριτο, τον Φλέγοντα, τον Ερμά, τον Πατρόβα, τον Ερμή, και
τους αδελφούς που είναι μαζί τους.
15.
Χαιρετήστε τον Φιλόλογο και την Ιουλία, τον Νηρέα και την αδελφή του, και τον Ολυμπά,
και όλους τούς αγίους που είναι μαζί τους.
16.
Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φίλημα. Σας χαιρετούν οι εκκλησίες τού
Χριστού.
17.
Σας παρακαλώ, μάλιστα, αδελφοί, προσέχετε αυτούς που κάνουν τις διχοστασίες και
τα σκάνδαλα ενάντια στη διδασκαλία που μάθατε, και απομακρύνεστε απ' αυτούς·
18.
επειδή, αυτού τού είδους οι άνθρωποι δεν υπηρετούν ως δούλοι τον Κύριό μας
Ιησού Χριστό, αλλά τη δική τους κοιλιά· και με λόγια καλά και κολακευτικά
εξαπατούν τις καρδιές των ακάκων.
19.
Επειδή, η υπακοή σας ακούστηκε σε όλους. Όσο, λοιπόν, για σας, χαίρομαι· θέλω
μάλιστα να είστε σοφοί μεν στο αγαθό, και απλοί στο κακό.
20.
Και ο Θεός τής ειρήνης θα συντρίψει γρήγορα τον σατανά κάτω από τα πόδια σας. Η
χάρη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι μαζί σας. Αμήν.
21.
Σας χαιρετούν ο Τιμόθεος, ο συνεργάτης μου, και ο Λούκιος και ο Ιάσονας και ο
Σωσίπατρος, οι συγγενείς μου.
22.
Σας χαιρετώ εν Κυρίω και εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα την επιστολή.
23.
Σας χαιρετάει ο Γάιος, που φιλοξενεί εμένα και ολόκληρη την εκκλησία. Σας
χαιρετάει ο Έραστος, ο οικονόμος τής πόλης, και ο Κούαρτος, ο αδελφός.
24.
Η χάρη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.
25.
Και σ' αυτόν ο οποίος μπορεί να σας στηρίξει σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου και το
κήρυγμα του Ιησού Χριστού, ύστερα από αποκάλυψη του μυστηρίου, το οποίο από
αιώνιους χρόνους είχε μεν παραμείνει σε σιγή,
26.
όμως, τώρα φανερώθηκε διαμέσου προφητικών γραφών, με επιταγή τού αιώνιου Θεού,
και γνωρίστηκε σε όλα τα έθνη, για υπακοή πίστης·
27.
στον μόνον σοφό Θεό, ας είναι η δόξα διαμέσου τού Ιησού Χριστού στους αιώνες.
Αμήν.
……………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου