ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 01:
Εβραίους 1:
1.
Ο ΘΕΟΣ, τον παλιό καιρό, αφού, πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, μίλησε
στους πατέρες μας διαμέσου των προφητών, σ' αυτές τις έσχατες ημέρες μίλησε σε
μας διαμέσου τού Υιού,
2.
τον οποίο έθεσε κληρονόμο των πάντων, διαμέσου τού οποίου έκανε και τους
αιώνες·
3.
αυτός, που είναι το απαύγασμα της δόξας και ο χαρακτήρας τής υπόστασής του, και
βαστάζει τα πάντα με τον λόγο τής δύναμής του, αφού διαμέσου τού εαυτού του
έκανε καθαρισμό των αμαρτιών μας, κάθισε στα δεξιά τής μεγαλοσύνης στα υψηλά·
4.
τόσο πολύ ανώτερος έγινε από τους αγγέλους, όσο εξοχότερο απ' αυτούς
κληρονόμησε όνομα.
5.
Επειδή, σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Εσύ είσαι Υιός μου, εγώ σήμερα
σε γέννησα;». Και πάλι: «Εγώ θα είμαι σ' αυτόν Πατέρας, κι αυτός θα είναι σε
μένα Υιός;».
6.
Και όταν πάλι εισαγάγει τον πρωτότοκο στην οικουμένη, λέει: «Και ας
προσκυνήσουν σ' αυτόν όλοι οι άγγελοι του Θεού».
7.
Και για μεν τους αγγέλους λέει: «Αυτός που κάνει τους αγγέλους του πνεύματα,
και τους λειτουργούς του φλόγα φωτιάς».
8.
Για τον Υιό, όμως, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα·
σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου.
9.
Αγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία· γι' αυτό, ο Θεός, ο Θεός σου, σε
έχρισε με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου».
10.
Κι: «Εσύ, Κύριε, καταρχάς, θεμελίωσες τη γη, και οι ουρανοί είναι έργα των
χεριών σου.
11.
Αυτοί θα απολεστούν, εσύ όμως παραμένεις· και όλοι θα παλιώσουν σαν ιμάτιο,
12.
και θα τους τυλίξεις σαν περικάλυμμα, και θα αλλαχτούν· εσύ, όμως, είσαι ο
ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα εκλείψουν».
13.
Μάλιστα, προς ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Κάθισε από τα δεξιά μου,
μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου ως υποπόδιο των ποδιών σου;».
14.
Δεν είναι όλοι λειτουργικά πνεύματα, που αποστέλλονται προς υπηρεσία, για
εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;
………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 02:
Εβραίους 2:
1.
Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη
ξεπέσουμε ποτέ.
2.
Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε
παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση,
3.
πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού
άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που
άκουσαν·
4.
και ο Θεός έδινε επιπρόσθετη μαρτυρία με σημεία και τέρατα, και με διάφορα
θαύματα, και με διανομές τού Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη θέλησή του.
5.
Επειδή, δεν υπέταξε σε αγγέλους τη μελλοντική οικουμένη, για την οποία μιλάμε.
6.
Μάλιστα, κάποιος έδωσε κάπου μαρτυρία, λέγοντας: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να
τον θυμάσαι· ή ο γιος τού ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι;
7.
Τον έκανες για λίγο κατώτερον από τους αγγέλους· με δόξα και τιμή τον
στεφάνωσες, και τον έβαλες επάνω στα έργα των χεριών σου·
8.
όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του»· επειδή, καθώς υπέταξε σ' αυτόν τα
πάντα, δεν άφησε τίποτε ανυπότακτο σ' αυτόν. Τώρα, όμως, δεν βλέπουμε να είναι
ακόμα τα πάντα υποταγμένα σ' αυτόν.
9.
Αλλά βλέπουμε τον Ιησού για λίγο ελαττωμένον έναντι των αγγέλων, εξαιτίας τού
παθήματος του θανάτου, στεφανωμένον με δόξα και τιμή, για να γευτεί θάνατο για
χάρη κάθε ανθρώπου, διαμέσου τής χάρης τού Θεού.
10.
Επειδή, έπρεπε σ' αυτόν, για τον οποίο υπάρχουν τα πάντα, και διαμέσου τού
οποίου έγιναν τα πάντα, φέρνοντας στη δόξα πολλούς γιους, να παραστήσει τέλειον
τον αρχηγό τής σωτηρίας τους διαμέσου των παθημάτων.
11.
Επειδή, κι αυτός που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν· για
την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς,
12.
λέγοντας: «Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία
θα σε υμνήσω».
13.
Και πάλι: «Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ' αυτόν». Και πάλι: «Δέστε, εγώ,
και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός».
14.
Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός παρόμοια
έγινε μέτοχος από τα ίδια, για να καταργήσει, διαμέσου τού θανάτου, αυτόν που
έχει το κράτος τού θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο,
15.
και να ελευθερώσει εκείνους, όσους εξαιτίας τού φόβου τού θανάτου ήσαν σε
ολόκληρη τη ζωή υποκείμενοι στη δουλεία.
16.
Επειδή, βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα τού Αβραάμ.
17.
Γι' αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας
και πιστός αρχιερέας σ' αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη
των αμαρτιών τού λαού.
18.
Επειδή, σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που
πειράζονται.
……………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 03
Εβραίους 3
1.
ΓΙ' ΑΥΤΟ, άγιοι αδελφοί, μέτοχοι ουράνιας πρόσκλησης, κατανοήστε τον απόστολο
και αρχιερέα τής ομολογίας μας, τον Ιησού Χριστό·
2.
που ήταν πιστός σ' αυτόν που τον κατέστησε, όπως και ο Μωυσής σε ολόκληρο τον
οίκο του.
3.
Επειδή, αυτός αξιώθηκε περισσότερης δόξας παρά ο Μωυσής, καθόσον περισσότερη
τιμή από τον οίκο έχει αυτός που τον κατασκεύασε·
4.
δεδομένου ότι, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον· αυτός, όμως, που
κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός.
5.
Και ο μεν Μωυσής υπήρξε πιστός σε ολόκληρο τον οίκο του, ως υπηρέτης, προς
μαρτυρίαν εκείνων που επρόκειτο να λεχθούν·
6.
ο Χριστός, όμως, ως υιός επάνω στον δικό του οίκο· του οποίου εμείς είμαστε ο
οίκος, αν κρατήσουμε μέχρι τέλους βέβαιη την παρρησία και το καύχημα της
ελπίδας.
7.
Γι' αυτό, το Πνεύμα το Άγιο λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του,
8.
μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας, κατά την
ημέρα τού πειρασμού μέσα στην έρημο·
9.
όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου, 40
χρόνια·
10.
γι' αυτό, δυσαρεστήθηκα στη γενεά εκείνη, και είπα: Πάντοτε πλανιούνται μέσα
στην καρδιά τους· κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου.
11.
Έτσι, μέσα στην οργή μου, ορκίστηκα: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου».
12.
Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας,
ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό·
13.
αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το
«σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας·
14.
επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή
τής πεποίθησης·
15.
καθόσον λέγεται: «Σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές
σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας».
16.
Επειδή, μερικοί, αφού άκουσαν, προκάλεσαν σ' αυτόν έντονη πικρία· όχι, όμως,
όλοι που βγήκαν από την Αίγυπτο με τον Μωυσή.
17.
Σε ποιους, όμως, παροργίστηκε για 40 χρόνια; Όχι σ' αυτούς που αμάρτησαν, των
οποίων τα κόκαλα έπεσαν μέσα στην έρημο;
18.
Σε ποιους, μάλιστα, ορκίστηκε ότι δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή του, παρά σ'
εκείνους που απείθησαν;
19.
Και βλέπουμε ότι από απιστία δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα.
………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 04:
Εβραίους 4:
1.
Ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα
στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε.
2.
Επειδή, εμείς έχουμε ευαγγελιστεί όπως και εκείνοι· αλλά, εκείνους, ο λόγος που
άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ' αυτούς που άκουσαν
ενωμένος με την πίστη.
3.
Επειδή, μπαίνουμε μέσα στην κατάπαυση εμείς που πιστέψαμε, όπως είπε: «Έτσι
ορκίστηκα μέσα στην οργή μου: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου»· αν και τα
έργα του τελείωσαν από τη δημιουργία τού κόσμου.
4.
Επειδή, είπε σε κάποιο μέρος για την έβδομη ημέρα τα εξής: «Και ο Θεός, κατά
την έβδομη ημέρα, κατάπαυσε από όλα τα έργα του».
5.
Και σε τούτο το σημείο πάλι: «Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου».
6.
Εφόσον, λοιπόν, απομένει μερικοί να μπουν μέσα σ' αυτήν, και εκείνοι που είχαν
πρωτύτερα ευαγγελιστεί δεν μπήκαν μέσα εξαιτίας απείθειας,
7.
ορίζει ξανά κάποια ημέρα: «Σήμερα», λέγοντας διαμέσου τού Δαβίδ, ύστερα από
τόσο πολύ καιρό, όπως ειπώθηκε: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε
τις καρδιές σας».
8.
Επειδή, αν ο Ιησούς τού Ναυή είχε δώσει σ' αυτούς κατάπαυση, δεν θα μιλούσε
ύστερα απ' αυτά για μια άλλη ημέρα.
9.
Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού.
10.
Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατάπαυσε και ο ίδιος από τα
έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του.
11.
Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση,
για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας.
12.
Επειδή, ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος
περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και
της ψυχής και του πνεύματος, μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς, και
διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς.
13.
Και κανένα κτίσμα δεν είναι αφανές μπροστά του, αλλ' είναι όλα γυμνά και
εκτεθειμένα στα μάτια του, προς τον οποίο έχουμε να δώσουμε λόγο.
14.
ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς,
τον Ιησού, τον Υιό τού Θεού, ας κρατάμε την ομολογία.
15.
Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας,
αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία.
16.
Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος,
και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης.
……………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 05:
Εβραίους 5:
1.
ΕΠΕΙΔΗ, κάθε αρχιερέας, που παίρνεται από ανθρώπους, γίνεται υπέρ των ανθρώπων,
σ' αυτά που σχετίζονται με τον Θεό, για να προσφέρει και δώρα και θυσίες για
τις αμαρτίες·
2.
που να μπορεί να δείχνει συμπάθεια σ' αυτούς που είναι σε άγνοια και
πλανιούνται· επειδή, κι αυτός περιβάλλεται από αδυναμία.
3.
Και γι' αυτή οφείλει, όπως και για τον λαό, έτσι και για τον εαυτό του, να
προσφέρει θυσία για τις αμαρτίες.
4.
Και κανένας δεν παίρνει αυτή την τιμή για τον εαυτό του, αλλά αυτός που
καλείται από τον Θεό, όπως και ο Ααρών.
5.
Έτσι και ο Χριστός, δεν δόξασε τον εαυτό του για να γίνει αρχιερέας, αλλά αυτός
που του είπε: «Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε γέννησα».
6.
Όπως και σε άλλο μέρος λέει: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη
Μελχισεδέκ».
7.
Ο οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα
πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορεί να τον σώζει από τον
θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του,
8.
παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε.
9.
Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που
τον υπακούν,
10.
καθώς ονομάστηκε από τον Θεό αρχιερέας σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ.
11.
Για τον οποίο έχουμε να πούμε πολλά και δυσερμήνευτα· για τον λόγο ότι, γίνατε
νωθροί στο να ακούτε.
12.
Επειδή, ενώ ως προς τον καιρό έπρεπε να είστε δάσκαλοι, έχετε πάλι ανάγκη στο
να σας διδάσκει κάποιος τα αρχικά στοιχεία των λόγων τού Θεού· και καταντήσατε να
έχετε ανάγκη από γάλα, και όχι από στερεή τροφή.
13.
Επειδή, καθένας που τρέφεται με γάλα, είναι άπειρος του λόγου τής δικαιοσύνης·
αφού είναι νήπιος.
14.
Η στερεή τροφή, όμως, είναι για τους τελείους, οι οποίοι, χάρη στη συνεχή
χρήση, έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα, στο να διακρίνουν το καλό και το κακό.
……………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 06:
Εβραίους 6:
1.
Γι' αυτό, αφού αφήσουμε την αρχική διδασκαλία τού Χριστού, ας προχωρούμε προς
την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από έργα νεκρά, και
πίστης στον Θεό,
2.
της διδαχής για τους βαπτισμούς, και της επίθεσης των χεριών, και της ανάστασης
των νεκρών, και της αιώνιας κρίσης.
3.
Κι αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέπει ο Θεός.
4.
Επειδή, είναι αδύνατον αυτοί που μια φορά φωτίστηκαν, και γεύτηκαν την
επουράνια δωρεά, που έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος,
5.
και γεύτηκαν τον καλό λόγο τού Θεού, και τις δυνάμεις τού μέλλοντα αιώνα,
6.
και έπειτα, αφού παρέπεσαν, είναι αδύνατον να τους ανακαινίζει κανείς ξανά σε
μετάνοια, ανασταυρώνοντας στον εαυτό τους τον Υιό τού Θεού, και
καταντροπιάζοντας.
7.
Επειδή, η γη η οποία πίνει τη βροχή, που πολλές φορές έρχεται επάνω της, και
γεννάει ωφέλιμη βλάστηση σ' εκείνους για τους οποίους και καλλιεργείται,
παίρνει ευλογία από τον Θεό.
8.
Όταν, όμως, βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι αδόκιμη και κοντά σε κατάρα, της
οποίας το τέλος είναι να καεί.
9.
Για σας, όμως, αγαπητοί, αν και μιλάμε έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι έχετε τα
καλύτερα κι αυτά που σχετίζονται με τη σωτηρία.
10.
Επειδή, ο Θεός δεν είναι άδικος, να ξεχάσει το έργο σας, και τον κόπο τής
αγάπης που δείξατε στο όνομά του, καθώς υπηρετήσατε τους αγίους και τους
υπηρετείτε.
11.
Επιθυμούμε, όμως, κάθε ένας από σας να δείχνει την ίδια επιμέλεια προς την
πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι τέλους·
12.
για να μη γίνετε νωθροί, αλλά μιμητές αυτών που με πίστη και μακροθυμία
κληρονομούν τις υποσχέσεις.
13.
Επειδή, ο Θεός, δίνοντας υπόσχεση στον Αβραάμ, μια που δεν είχε να ορκιστεί σε
κανέναν μεγαλύτερόν του, ορκίστηκε στον εαυτό του,
14.
λέγοντας: «Οπωσδήποτε, ευλογώντας θα σε ευλογήσω, και πληθύνοντας θα σε
πληθύνω».
15.
Και έτσι, προσμένοντας με υπομονή, απήλαυσε την υπόσχεση.
16.
Επειδή, οι άνθρωποι μεν ορκίζονται σε έναν μεγαλύτερό τους, και ο όρκος είναι
σ' αυτούς το τέλος κάθε αντιλογίας προς επιβεβαίωση.
17.
Προς τον οποίο, ο Θεός, θέλοντας να δείξει περισσότερο προς τους κληρονόμους
τής υπόσχεσης το αμετάθετο της βουλής του, μεταχειρίστηκε ως μέσον τον όρκο·
18.
ώστε, διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάθετων, στα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα
ο Θεός, να έχουμε ισχυρή παρηγοριά όσοι καταφύγαμε στο να κρατήσουμε την ελπίδα
που βρίσκεται μπροστά μας·
19.
την οποία έχουμε, ως άγκυρα της ψυχής και ασφαλή και βέβαιη, και η οποία
μπαίνει μέσα στο εσωτερικό τού καταπετάσματος·
20.
όπου ο Ιησούς μπήκε μέσα ως πρόδρομος, για χάρη μας, καθώς έγινε αρχιερέας στον
αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ.
……………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ - 07:
Εβραίους 7:
1.
Επειδή, αυτός ο Μελχισεδέκ, βασιλιάς τής Σαλήμ, ιερέας τού Ύψιστου Θεού, ο
οποίος συνάντησε τον Αβραάμ, καθώς επέστρεφε από την καταστροφή των βασιλιάδων,
και τον ευλόγησε·
2.
στον οποίο ο Αβραάμ έδωσε και δέκατο από όλα τα λάφυρα· ο οποίος πρώτα μεν
ερμηνεύεται ως βασιλιάς δικαιοσύνης, έπειτα δε ως βασιλιάς τής Σαλήμ, που
σημαίνει βασιλιάς ειρήνης·
3.
χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία· μη έχοντας ούτε αρχή ημερών ούτε
τέλος ζωής· αλλά, αφομοιωμένος με τον Υιό τού Θεού· μένει ιερέας πάντοτε.
4.
Στοχαστείτε, μάλιστα, πόσο μεγάλος ήταν αυτός, στον οποίο ο Αβραάμ, ο
πατριάρχης, του έδωσε και δέκατο από τα λάφυρα.
5.
Και όσοι μεν από τους γιους τού Λευί παίρνουν την ιερατεία, έχουν εντολή να
αποδεκατίζουν τον λαό, σύμφωνα με τον νόμο, δηλαδή, τους αδελφούς τους, παρόλο
που βγήκαν από την οσφύ τού Αβραάμ·
6.
εκείνος, όμως, του οποίου η γενεαλογία δεν προέρχεται απ' αυτούς, αποδεκάτισε
τον Αβραάμ, και ευλόγησε εκείνον που είχε τις υποσχέσεις.
7.
Χωρίς, μάλιστα, καμιά αντιλογία, το μικρότερο ευλογείται από το μεγαλύτερο.
8.
Και εδώ μεν οι θνητοί άνθρωποι παίρνουν δέκατα· εκεί, όμως, παίρνει αυτός που
έχει τη μαρτυρία ότι ζει.
9.
Και, για να το πω έτσι, διαμέσου τού Αβραάμ, και ο Λευί, που έπαιρνε δέκατα,
αποδεκατίστηκε.
10.
Επειδή, ήταν ακόμα στην οσφύ τού πατέρα του, όταν τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ.
11.
Αν, λοιπόν, η τελειότητα υπήρχε διαμέσου τής Λευιτικής ιεροσύνης, (επειδή, ο
λαός πήρε τον νόμο όταν αυτή υπήρχε), ποια ανάγκη υπήρχε πλέον να σηκωθεί ένας
άλλος ιερέας, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ, και όχι να λέγεται σύμφωνα με την
τάξη Ααρών;
12.
Για τον λόγο ότι, καθώς μετατίθεται η ιεροσύνη, από ανάγκη γίνεται και μετάθεση
του νόμου.
13.
Δεδομένου ότι, εκείνος για τον οποίο λέγονται αυτά, ήταν μέτοχος άλλης φυλής,
από την οποία κανένας δεν πλησίασε στο θυσιαστήριο.
14.
Επειδή, είναι προφανές, ότι ο Κύριός μας ανέτειλε από τη φυλή τού Ιούδα· στην
οποία φυλή ο Μωυσής δεν μίλησε τίποτε για ιεροσύνη.
15.
Και είναι ακόμα περισσότερο καταφάνερο, για τον λόγο ότι, σύμφωνα με την
ομοιότητα του Μελχισεδέκ σηκώνεται ένας άλλος ιερέας,
16.
ο οποίος δεν έγινε σύμφωνα με νόμο σαρκικής εντολής, αλλά σύμφωνα με δύναμη
ατελεύτητης ζωής.
17.
Επειδή, δίνει τη μαρτυρία, λέγοντας ότι: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα σύμφωνα
με την τάξη Μελχισεδέκ».
18.
Επομένως, γίνεται μεν αθέτηση της προηγούμενης εντολής, εξαιτίας τού ότι αυτή
ήταν ανίσχυρη και ανώφελη·
19.
(επειδή, ο νόμος δεν έφερε τίποτε στο τέλειο), προστέθηκε όμως μια καλύτερη
εισαγωγή ελπίδας, διαμέσου τή οποίας πλησιάζουμε τον Θεό.
20.
Και καθόσον δεν έγινε ιερέας χωρίς ορκωμοσία·
21.
(επειδή, εκείνοι έγιναν ιερείς χωρίς ορκωμοσία, τούτος όμως με ορκωμοσία,
διαμέσου αυτού που του είπε: «Ορκίστηκε ο Κύριος και δεν θα μεταμεληθεί: Εσύ
είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ»)·
22.
κατά τέτοιον μεγαλύτερο βαθμό ανώτερης διαθήκης εγγυητής έγινε ο Ιησούς.
23.
Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζονταν από τον θάνατο να
παραμένουν·
24.
εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη.
25.
Γι' αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό
διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους.
26.
Επειδή, τέτοιου είδους αρχιερέας έπρεπε σε μας: Όσιος, άκακος, αμόλυντος,
ξεχωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους
ουρανούς·
27.
αυτός δεν έχει ανάγκη καθημερινά, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρει πρωτύτερα
θυσίες για χάρη των δικών του αμαρτιών, έπειτα για χάρη τού λαού· επειδή, το
έκανε αυτό μια φορά για πάντα, όταν πρόσφερε τον εαυτό του·
28.
δεδομένου ότι, ο νόμος βάζει αρχιερείς ανθρώπους, που έχουν αδυναμία· ο λόγος,
όμως, της ορκωμοσίας, που έγινε μετά τον νόμο, τοποθέτησε τον Υιό, που έχει
αποδειχθεί τέλειος στον αιώνα.
…………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 08:
Εβραίους 8:
1.
Η ΣΥΝΟΨΙΣΕΙ, όμως, όλων αυτών που λέγονται είναι τούτη: Έχουμε τέτοιου είδους
αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τής μεγαλοσύνης μέσα στους
ουρανούς,
2.
λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή, την οποία ο Κύριος κατασκεύασε,
και όχι άνθρωπος.
3.
Επειδή, κάθε αρχιερέας εγκαθίσταται για να προσφέρει δώρα και θυσίες· γι' αυτό,
είναι αναγκαίο να έχει κι αυτός κάτι, που να προσφέρει.
4.
Επειδή, αν ήταν επάνω στη γη, ούτε θα υπήρχε ιερέας, δεδομένου ότι υπήρχαν
ιερείς που πρόσφεραν τα δώρα, σύμφωνα με τον νόμο·
5.
οι οποίοι λειτουργούν ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον
Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή· επειδή, λέει: «Πρόσεχε να τα
κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό».
6.
Τώρα, όμως, ο Χριστός έλαβε μια εξοχότερη υπηρεσία, καθόσον είναι και μεσίτης
μιας ανώτερης διαθήκης, που νομοθετήθηκε με ανώτερες υποσχέσεις.
7.
Επειδή, αν η πρώτη εκείνη σκηνή ήταν άμεμπτη, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ζητηθεί
τόπος για μια δεύτερη·
8.
επειδή, καθώς τούς κατηγορεί, λέει: «Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και
θα πραγματοποιήσω επάνω στον οίκο Ισραήλ κι επάνω στον οίκο Ιούδα μια
καινούργια διαθήκη·
9.
όχι σύμφωνα με τη διαθήκη που έκανα προς τους πατέρες τους, κατά την ημέρα που
τους έπιασα από το χέρι, για να τους βγάλω έξω από τη γη τής Αιγύπτου·
δεδομένου ότι, αυτοί δεν έμειναν στη διαθήκη μου, και εγώ τους παραμέλησα, λέει
ο Κύριος.
10.
Επειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Ισραήλ ύστερα από
τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τους νόμους μου στη διάνοιά τους,
και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ' αυτούς Θεός, κι αυτοί
θα είναι σε μένα λαός.
11.
Και δεν θα διδάσκουν κάθε ένας τον πλησίον του, και κάθε ένας τον αδελφό του,
λέγοντας: Γνώρισε τον Κύριο· για τον λόγο ότι, όλοι τους θα με γνωρίζουν, από
μικρόν μέχρι μεγάλον.
12.
Επειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις
ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον».
13.
Λέγοντας, όμως, «καινούργια», έκανε παλιά την πρώτη· αυτό δε που παλιώνει και
γερνάει, είναι κοντά σε αφανισμό.
………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 09:
Εβραίους 9:
1.
ΕΙΧΕ μεν, λοιπόν, και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας, και το κοσμικό άγιο·
2.
επειδή, κατασκευάστηκε η πρώτη σκηνή, στην οποία ήταν και η λυχνία, και το
τραπέζι, και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται Άγια.
3.
Μετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα Άγια των αγίων,
4.
η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, που από παντού
ήταν περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το
μάννα, και η ράβδος τού Ααρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης·
5.
και από πάνω της ήσαν Χερουβείμ δόξας, που επισκίαζαν το ιλαστήριο· για τα
οποία δεν είναι τώρα ανάγκη να τα λέμε ένα προς ένα.
6.
Και καθώς αυτά ήσαν έτσι κατασκευασμένα, στην πρώτη μεν σκηνή μπαίνουν μέσα
πάντοτε οι ιερείς που εκτελούν τις λατρείες·
7.
στη δεύτερη, όμως, μια φορά τον χρόνο μπαίνει μέσα μονάχα ο αρχιερέας, όχι
χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τα αμαρτήματα του λαού
που έγιναν από άγνοια,
8.
και το Πνεύμα το Άγιο έκανε με τούτο σαφές ότι, δεν ήταν φανερωμένος ο δρόμος
προς τα άγια, επειδή η πρώτη σκηνή στεκόταν ακόμα·
9.
η οποία ήταν υπόδειγμα στον τότε παρόντα καιρό, κατά τον οποίο προσφέρονταν
δώρα και θυσίες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τέλειο κατά τη συνείδηση
εκείνον που λάτρευε,
10.
επειδή, ήσαν διαταγμένα μονάχα για φαγητά και ποτά, και διάφορους βαπτισμούς,
και σαρκικές διατάξεις, μέχρι καιρού διόρθωσης.
11.
Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν,
διαμέσου τής μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι
αυτής τής κατασκευής,
12.
ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μια
φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση.
13.
Επειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που
ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας,
14.
πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος
πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από
νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
15.
Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου,
που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την
υπόσχεση οι καλεσμένοι τής αιώνιας κληρονομιάς.
16.
Επειδή, όπου υπάρχει διαθήκη, είναι ανάγκη να υπάρχει ο θάνατος εκείνου που
έκανε τη διαθήκη·
17.
δεδομένου ότι, η διαθήκη είναι ισχυρή για όσους έχουν πεθάνει· επειδή, ποτέ δεν
ισχύει ενόσω ο διαθέτης ζει.
18.
Γι' αυτό, ούτε η πρώτη δεν ήταν εγκαινιασμένη χωρίς αίμα·
19.
επειδή, αφού κάθε εντολή τού νόμου ειπώθηκε από τον Μωυσή σε ολόκληρο τον λαό,
παίρνοντας το αίμα των μοσχαριών και των τράγων, με νερό και κόκκινο μαλλί και
ύσσωπο, ράντισε και το ίδιο το βιβλίο και ολόκληρο τον λαό,
20.
λέγοντας: «Αυτό είναι το αίμα τής διαθήκης, που ο Θεός διέταξε σε σας».
21.
Μάλιστα, και τη σκηνή και όλα τα σκεύη τής υπηρεσίας, κατά τον ίδιο τρόπο, τα
ράντισε με αίμα.
22.
Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς χύση αίματος
δεν γίνεται άφεση.
23.
Ήταν, λοιπόν, ανάγκη οι μεν τύποι των επουρανίων να καθαρίζονται μ' αυτά· όμως,
αυτά τα επουράνια με θυσίες ανώτερες από ό,τι αυτές.
24.
Επειδή, ο Χριστός δεν μπήκε μέσα σε χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών,
αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στον Θεό για χάρη
μας·
25.
ούτε για να προσφέρει πολλές φορές τον εαυτό του, όπως ο αρχιερέας μπαίνει μέσα
στα άγια κάθε χρόνο με ξένο αίμα·
26.
(επειδή, έπρεπε τότε, από τη δημιουργία τού κόσμου, να πάθει πολλές φορές)·
τώρα, όμως, φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για να αθετήσει την
αμαρτία διαμέσου τής δικής του θυσίας.
27.
Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε
από τούτο είναι κρίση·
28.
έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις
αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που
τον προσμένουν για σωτηρία.
…………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 10:
Εβραίους 10:
1.
Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια
την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται,
πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται.
2.
Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται· δεδομένου ότι, οι λατρευτές,
αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών.
3.
Αλλά, με τις θυσίες αυτές γίνεται κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών.
4.
Επειδή, είναι αδύνατον το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.
5.
Γι' αυτό, μπαίνοντας μέσα στον κόσμο, λέει: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες,
αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα.
6.
Σε ολοκαυτώματα και προσφορές περί αμαρτίας δεν ευαρεστήθηκες.
7.
Τότε, είπα: Δες, έρχομαι, (στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα), για
να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου».
8.
Αφού πιο πάνω είπε, ότι: «Θυσία και προσφορά, και ολοκαυτώματα, και προσφορές
περί αμαρτίας, δεν θέλησες, ούτε ευαρεστήθηκες σ' αυτές»· (που προσφέρονται
σύμφωνα με τον νόμο)·
9.
τότε είπε: «Δες, έρχομαι, για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου». Αναιρεί το πρώτο,
για να συστήσει το δεύτερο.
10.
Με το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου τής προσφοράς τού σώματος του
Ιησού Χριστού, που έγινε μια φορά για πάντα.
11.
Και κάθε ιερέας μεν στέκεται καθημερινά λειτουργώντας, και πολλές φορές
προσφέροντας τις ίδιες θυσίες, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρέσουν αμαρτίες.
12.
Αλλά, αυτός, αφού πρόσφερε μία θυσία υπέρ των αμαρτιών, κάθησε για πάντα στα
δεξιά τού Θεού,
13.
προσμένοντας στο εξής μέχρις ότου οι εχθροί του θα μπουν ως υποπόδιο των ποδιών
του.
14.
Επειδή, με μία προσφορά τελειοποίησε για πάντα αυτούς που αγιάζονται.
15.
Μάλιστα, μας δίνει τη μαρτυρία και το Πνεύμα το Άγιο· επειδή, αφού είπε
πρωτύτερα:
16.
«Αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω σ' αυτούς ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει
ο Κύριος: Θα δώσω τούς νόμους μου στις καρδιές τους, και θα τους γράψω επάνω
στις διάνοιές τους», προσθέτει:
17.
«Και τις αμαρτίες τους και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον».
18.
Και όπου υπάρχει άφεση τούτων, δεν υπάρχει πλέον προσφορά για αμαρτία.
19.
ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού
αίματος του Ιησού,
20.
μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού
καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του,
21.
και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού,
22.
ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας
καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση,
23.
και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας
ασάλευτη· επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε·
24.
και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα·
25.
μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά
προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να
πλησιάζει η ημέρα.
26.
Επειδή, αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση τής αλήθειας, δεν
απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες·
27.
αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να
κατατρώει τούς ενάντιους.
28.
Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών
μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος·
29.
στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον
Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και
έβρισε το πνεύμα τής χάρης;
30.
Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω
ανταπόδοση», λέει ο Κύριος. Και πάλι: «Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του».
31.
Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια τού ζωντανού Θεού.
32.
Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες,
αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων·
33.
άλλοτε μεν, καθώς γινόσασταν θέατρο με ονειδισμούς και θλίψεις· άλλοτε πάλι,
καθώς γινόσασταν κοινωνοί αυτών που έπαθαν τέτοιου είδους παθήματα.
34.
Επειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των
υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς
καλύτερη και η οποία μένει.
35.
Μη αποβάλετε, λοιπόν, την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία.
36.
Επειδή, έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού, και να
λάβετε την υπόσχεση.
37.
Δεδομένου ότι, ακόμα λίγον καιρό, και θάρθει ο ερχόμενος και δεν θα βραδύνει·
38.
«ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με βάση την πίστη». Και «αν κάποιος συρθεί προς τα
πίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σ' αυτόν».
39.
Εμείς, όμως, δεν είμαστε απ' αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια,
αλλά απ' αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία τής ψυχής.
……………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 11:
Εβραίους 11:
1.
ΕΙΝΑΙ δε η πίστη, πεποίθηση γι' αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν
βλέπονται.
2.
Επειδή, μ' αυτή απέκτησαν καλή μαρτυρία οι πρεσβύτεροι.
3.
Διαμέσου τής πίστης νοούμε ότι κτίστηκαν οι αιώνες με τον λόγο τού Θεού, ώστε
αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από εκείνα που φαίνονται.
4.
Με πίστη ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό καλύτερη θυσία παρά ο Κάιν, διαμέσου τής
οποίας δόθηκε μαρτυρία ότι ήταν δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωσε μαρτυρία για τα
δώρα του· και μ' αυτή, παρόλο που πέθανε, μιλάει ακόμα.
5.
Με πίστη μετατέθηκε ο Ενώχ, για να μη δει θάνατο, και δεν βρισκόταν, για τον
λόγο ότι, τον μετέθεσε ο Θεός· επειδή, πριν από τη μετάθεσή του, δόθηκε
μαρτυρία ότι ευαρέστησε τον Θεό.
6.
Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός
που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης
σ' αυτούς που τον εκζητούν.
7.
Με πίστη ο Νώε, αφού ειδοποιήθηκε από τον Θεό για εκείνα που ακόμα δεν
βλέπονταν, φοβήθηκε, και κατασκεύασε μια κιβωτό για σωτηρία τής οικογένειάς
του· διαμέσου τής οποίας κατέκρινε τον κόσμο, και έγινε κληρονόμος τής δικαιοσύνης
διαμέσου τής πίστης.
8.
Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε να βγει έξω, στον τόπο που
επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και βγήκε έξω, μη ξέροντας πού πηγαίνει.
9.
Με πίστη παροίκησε στη γη τής υπόσχεσης ως ξένη, κατοικώντας σε σκηνές, μαζί με
τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους τής ίδιας υπόσχεσης·
10.
επειδή, περίμενε την πόλη που είχε τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και
δημιουργός είναι ο Θεός.
11.
Με πίστη και η ίδια η Σάρρα πήρε δύναμη στο να συλλάβει σπέρμα, και παρά τον καιρό
τής ηλικίας γέννησε, επειδή στοχάστηκε πιστόν εκείνον που υποσχέθηκε.
12.
Γι' αυτό, και από έναν, μάλιστα νεκρωμένο, γεννήθηκαν σαν τα αστέρια τού
ουρανού κατά το πλήθος, σαν την άμμο που είναι κοντά στην άκρη τής θάλασσας, η
οποία δεν μπορεί να απαριθμηθεί.
13.
Με πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, χωρίς να πάρουν τις υποσχέσεις, αλλά αφού τις
είδαν από μακριά, και πείστηκαν, και τις εγκολπώθηκαν, και ομολόγησαν ότι είναι
ξένοι και παρεπίδημοι επάνω στη γη.
14.
Δεδομένου ότι, αυτοί που λένε αυτού τού είδους τα πράγματα, δείχνουν ότι ζητούν
πατρίδα.
15.
Και αν θυμόνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα έβρισκαν καιρό να επιστρέψουν.
16.
Τώρα, όμως, επιθυμούν μια καλύτερη, δηλαδή, επουράνια· γι' αυτό, ο Θεός δεν
ντρέπεται γι' αυτούς, να λέγεται Θεός τους· επειδή, ετοίμασε γι' αυτούς πόλη.
17.
Με πίστη, ο Αβραάμ, όταν δοκιμαζόταν, πρόσφερε τον Ισαάκ· και πρόσφερε τον
μονογενή του, εκείνος που αποδέχθηκε τις υποσχέσεις,
18.
προς τον οποίο ειπώθηκε ότι: «Στον Ισαάκ θα κληθεί σε σένα σπέρμα»·
19.
κάνοντας τον συλλογισμό ότι ο Θεός μπορεί και από τους νεκρούς να τον σηκώσει·
γι' αυτό και τον πήρε πίσω, παραβολικά.
20.
Με πίστη ο Ισαάκ ευλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ για τα μελλοντικά πράγματα.
21.
Με πίστη ο Ιακώβ, καθώς πέθαινε, ευλόγησε κάθε έναν από τους γιους τού Ιωσήφ,
και προσκύνησε στηριζόμενος επάνω στην άκρη τής ράβδου του.
22.
Με πίστη ο Ιωσήφ καθώς πέθαινε προανήγγειλε για την έξοδο των γιων Ισραήλ, και
παρήγγειλε για τα κόκαλά του.
23.
Με πίστη ο Μωυσής, αφού γεννήθηκε, κρύφτηκε από τους γονείς του τρεις μήνες, επειδή
είδαν χαριτωμένο το παιδί· και δεν φοβήθηκαν το διάταγμα του βασιλιά.
24.
Με πίστη ο Μωυσής, αφού μεγάλωσε, αρνήθηκε να λέγεται γιος τής θυγατέρας τού
Φαραώ,
25.
προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη
απόλαυση αμαρτίας·
26.
κρίνοντας τον ονειδισμό χάρη τού Χριστού μεγαλύτερον πλούτο παρά τούς θησαυρούς
τής Αιγύπτου· επειδή, απέβλεπε στη μισθαποδοσία.
27.
Με πίστη άφησε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί τον θυμό τού βασιλιά· επειδή,
περίμενε υπομονετικά, σαν να έβλεπε τον αόρατο.
28.
Με πίστη έκανε το Πάσχα και την πρόσχυση του αίματος, για να μη τους αγγίξει
αυτός που εξολόθρευε τα πρωτότοκα.
29.
Με πίστη διάβηκαν την Ερυθρά Θάλασσα σαν διαμέσου ξηράς· που, όταν δοκίμασαν το
ίδιο και οι Αιγύπτιοι, καταποντίστηκαν.
30.
Με πίστη έπεσαν τα τείχη τής Ιεριχώ, αφού κυκλώθηκαν για επτά ημέρες.
31.
Με πίστη η πόρνη Ραάβ δεν απωλέστηκε μαζί μ' εκείνους που απείθησαν, επειδή
δέχθηκε με ειρήνη τούς κατασκόπους.
32.
Και τι να λέω ακόμα; Επειδή, θα μου λείψει ο καιρός να διηγούμαι για τον
Γεδεών, και τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, και τον Δαβίδ και τον
Σαμουήλ και τους προφήτες·
33.
οι οποίοι με την πίστη καταπολέμησαν βασιλείες, εργάστηκαν δικαιοσύνη, πέτυχαν
τις υποσχέσεις, έφραξαν στόματα λιονταριών,
34.
έσβησαν δύναμη φωτιάς, διέφυγαν από στόματα μάχαιρας, ενδυναμώθηκαν από
ασθένεια, έγιναν ισχυροί σε πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή στρατεύματα ξένων·
35.
πήραν γυναίκες τούς νεκρούς τους, αφού αναστήθηκαν· άλλοι, όμως, βασανίστηκαν,
χωρίς να δεχθούν την απολύτρωση, για να αξιωθούν μιας καλύτερης ανάστασης·
36.
και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγες, ακόμα δε και δεσμά και φυλακή·
37.
λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από πειρασμούς, πέθαναν με σφαγή μάχαιρας,
περιπλανήθηκαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα κατσικιών· με στερήσεις, με
θλίψεις, με κακουχίες,
38.
για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος· περιπλανώμενοι μέσα σε ερημιές και σε
βουνά και σε σπήλαια και στις τρύπες τής γης.
39.
Και όλοι αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία διαμέσου τής πίστης, δεν απόλαυσαν
την υπόσχεση·
40.
επειδή, ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μη πάρουν την τελειότητα
χωρίς εμάς.
…………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – 12:
Εβραίους 12:
1.
Κι εμείς, λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο
μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει,
και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας·
2.
αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο οποίος, εξαιτίας
τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και
κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού.
3.
Γι' αυτό, συλλογιστείτε αυτόν που υπέμεινε μια τέτοια αντιλογία στον εαυτό του
από τους αμαρτωλούς, για να μη αποκάμετε, αποθαρρύοντας τις ψυχές σας.
4.
Δεν αντισταθήκατε ακόμα μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι ενάντια στην αμαρτία·
5.
και λησμονήσατε τη νουθεσία, που μιλάει σε σας ως προς γιους, λέγοντας: «Γιε
μου, μη καταφρονείς την παιδεία τού Κυρίου· ούτε να αποθαρρύνεσαι, όταν
ελέγχεσαι απ' αυτόν.
6.
Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία· και μαστιγώνει κάθε
γιο τον οποίο παραδέχεται».
7.
Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους·
επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί;
8.
Αν, όμως, είστε χωρίς παιδεία, της οποίας όλοι έγιναν μέτοχοι, άρα είστε νόθοι
και όχι γιοι.
9.
Έπειτα, τους μεν πατέρες μας κατά σάρκα τούς είχαμε παιδαγωγούς, και τους
σεβόμασταν· δεν θα υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα των πνευμάτων, και
θα ζήσουμε;
10.
Επειδή, εκείνοι μεν για λίγο καιρό μάς παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά
τους· ο Θεός, όμως, για το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς
του.
11.
Κάθε παιδεία, βέβαια, για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς,
αλλά λύπης· έπειτα, όμως, σ' αυτούς, που διαμέσου αυτής γυμνάστηκαν, αποδίδει
ειρηνικό καρπό δικαιοσύνης.
12.
«Γι' αυτό, ανορθώστε τα εξασθενημένα χέρια και τα παραλυμένα γόνατα».
13.
Και «κάντε στα πόδια σας ίσιους δρόμους»· ώστε, το χωλό να μη εκτραπεί, αλλά
μάλλον να θεραπευθεί.
14.
Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει
τον Κύριο·
15.
παρατηρώντας μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· «μήπως κάποια ρίζα
πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση», και διαμέσου αυτής μολυνθούν πολλοί·
16.
μήπως υπάρχει κάποιος πόρνος ή βέβηλος, όπως ο Ησαύ, ο οποίος για ένα πιάτο
φαγητό πούλησε τα πρωτοτόκιά του·
17.
ξέρετε, βέβαια, ότι και μετέπειτα, θέλοντας να κληρονομήσει την ευλογία,
αποδοκιμάστηκε· δεδομένου ότι, δεν βρήκε τόπο μετάνοιας, αν και την εκζήτησε με
δάκρυα.
18.
Επειδή, δεν προσήλθατε σε ένα βουνό που ψηλαφείται και καίγεται με φωτιά, και
σε ένα μαύρο σύννεφο και σκοτάδι και ανεμοστρόβιλο,
19.
και σε ήχο σάλπιγγας, και φωνή λόγων, που, αυτοί οι οποίοι την άκουσαν,
παρακάλεσαν να μη τους μιληθεί πλέον ο λόγος·
20.
(επειδή, δεν υπέφεραν αυτό που προσταζόταν: «Και ζώο αν αγγίξει το βουνό, θα
λιθοβοληθεί ή θα κατατοξευτεί με βέλη».
21.
Και το φαινόμενο ήταν τόσο φοβερό, ώστε ο Μωυσής είπε: Είμαι γεμάτος φόβο και
έντρομος)·
22.
αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια
Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων,
23.
σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και
στον Θεό, που είναι ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν
την τελειότητα·
24.
και σε μεσίτην καινούργιας διαθήκης, τον Ιησού, και σε αίμα καθαρισμού, που
μιλάει καλύτερα από εκείνο τού Άβελ.
25.
Προσέχετε μη καταφρονήσετε αυτόν που μιλάει· επειδή, αν εκείνοι δεν απέφυγαν,
όταν καταφρόνησαν αυτόν που τους μιλούσε επάνω στη γη, πολύ περισσότερο εμείς,
αν αποστραφούμε αυτόν που μιλάει από τους ουρανούς·
26.
του οποίου η φωνή, τότε, σάλευσε τη γη· τώρα, όμως, υποσχέθηκε, λέγοντας: «Μια
φορά ακόμα εγώ σείω όχι μονάχα τη γη, αλλά και τον ουρανό».
27.
Και το «μια φορά ακόμα» φανερώνει τη μετάθεση αυτών που σαλεύονται, ως
χειροποίητων, για να μείνουν αυτά που δεν σαλεύονται.
28.
Γι' αυτό, παραλαμβάνοντας μια ασάλευτη βασιλεία, ας κρατάμε τη χάρη, διαμέσου
τής οποίας να λατρεύουμε ευάρεστα τον Θεό, με σεβασμό και ευλάβεια.
29.
Επειδή, ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει.
……………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ- 13:
Εβραίους 13:
1.
Κι εμείς, λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο
μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει,
και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας·
2.
αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο οποίος, εξαιτίας
τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και
κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού.
3.
Γι' αυτό, συλλογιστείτε αυτόν που υπέμεινε μια τέτοια αντιλογία στον εαυτό του
από τους αμαρτωλούς, για να μη αποκάμετε, αποθαρρύοντας τις ψυχές σας.
4.
Δεν αντισταθήκατε ακόμα μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι ενάντια στην αμαρτία·
5.
και λησμονήσατε τη νουθεσία, που μιλάει σε σας ως προς γιους, λέγοντας: «Γιε
μου, μη καταφρονείς την παιδεία τού Κυρίου· ούτε να αποθαρρύνεσαι, όταν
ελέγχεσαι απ' αυτόν.
6.
Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία· και μαστιγώνει κάθε
γιο τον οποίο παραδέχεται».
7.
Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους·
επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί;
8.
Αν, όμως, είστε χωρίς παιδεία, της οποίας όλοι έγιναν μέτοχοι, άρα είστε νόθοι
και όχι γιοι.
9.
Έπειτα, τους μεν πατέρες μας κατά σάρκα τούς είχαμε παιδαγωγούς, και τους
σεβόμασταν· δεν θα υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα των πνευμάτων, και
θα ζήσουμε;
10.
Επειδή, εκείνοι μεν για λίγο καιρό μάς παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά
τους· ο Θεός, όμως, για το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς
του.
11.
Κάθε παιδεία, βέβαια, για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς,
αλλά λύπης· έπειτα, όμως, σ' αυτούς, που διαμέσου αυτής γυμνάστηκαν, αποδίδει
ειρηνικό καρπό δικαιοσύνης.
12.
«Γι' αυτό, ανορθώστε τα εξασθενημένα χέρια και τα παραλυμένα γόνατα».
13.
Και «κάντε στα πόδια σας ίσιους δρόμους»· ώστε, το χωλό να μη εκτραπεί, αλλά
μάλλον να θεραπευθεί.
14.
Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει
τον Κύριο·
15.
παρατηρώντας μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· «μήπως κάποια ρίζα
πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση», και διαμέσου αυτής μολυνθούν πολλοί·
16.
μήπως υπάρχει κάποιος πόρνος ή βέβηλος, όπως ο Ησαύ, ο οποίος για ένα πιάτο
φαγητό πούλησε τα πρωτοτόκιά του·
17.
ξέρετε, βέβαια, ότι και μετέπειτα, θέλοντας να κληρονομήσει την ευλογία,
αποδοκιμάστηκε· δεδομένου ότι, δεν βρήκε τόπο μετάνοιας, αν και την εκζήτησε με
δάκρυα.
18.
Επειδή, δεν προσήλθατε σε ένα βουνό που ψηλαφείται και καίγεται με φωτιά, και
σε ένα μαύρο σύννεφο και σκοτάδι και ανεμοστρόβιλο,
19.
και σε ήχο σάλπιγγας, και φωνή λόγων, που, αυτοί οι οποίοι την άκουσαν,
παρακάλεσαν να μη τους μιληθεί πλέον ο λόγος·
20.
(επειδή, δεν υπέφεραν αυτό που προσταζόταν: «Και ζώο αν αγγίξει το βουνό, θα
λιθοβοληθεί ή θα κατατοξευτεί με βέλη».
21.
Και το φαινόμενο ήταν τόσο φοβερό, ώστε ο Μωυσής είπε: Είμαι γεμάτος φόβο και
έντρομος)·
22.
αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια
Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων,
23.
σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και
στον Θεό, που είναι ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν
την τελειότητα·
24.
και σε μεσίτην καινούργιας διαθήκης, τον Ιησού, και σε αίμα καθαρισμού, που
μιλάει καλύτερα από εκείνο τού Άβελ.
25.
Προσέχετε μη καταφρονήσετε αυτόν που μιλάει· επειδή, αν εκείνοι δεν απέφυγαν,
όταν καταφρόνησαν αυτόν που τους μιλούσε επάνω στη γη, πολύ περισσότερο εμείς,
αν αποστραφούμε αυτόν που μιλάει από τους ουρανούς·
26.
του οποίου η φωνή, τότε, σάλευσε τη γη· τώρα, όμως, υποσχέθηκε, λέγοντας: «Μια
φορά ακόμα εγώ σείω όχι μονάχα τη γη, αλλά και τον ουρανό».
27.
Και το «μια φορά ακόμα» φανερώνει τη μετάθεση αυτών που σαλεύονται, ως
χειροποίητων, για να μείνουν αυτά που δεν σαλεύονται.
28.
Γι' αυτό, παραλαμβάνοντας μια ασάλευτη βασιλεία, ας κρατάμε τη χάρη, διαμέσου
τής οποίας να λατρεύουμε ευάρεστα τον Θεό, με σεβασμό και ευλάβεια.
29.
Επειδή, ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει.
…………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου