ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 1
1. ΠΑΥΛΟΣ, προσκαλεσμένος
απόστολος του Ιησού Χριστού κατά το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Σωσθένης,
2.
προς την εκκλησία τού Θεού, που είναι στην Κόρινθο, τους αγιασμένους εν Χριστώ
Ιησού, τους προσκαλεσμένους αγίους, μαζί με όλους εκείνους που σε κάθε τόπο
επικαλούνται το όνομα του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας, που είναι και δικός
τους και δικός μας.
3.
Χάρη να είναι σε σας και ειρήνη από τον Πατέρα μας Θεό και τον Κύριο Ιησού
Χριστό.
4.
Πάντοτε ευχαριστώ τον Θεό μου για σας, για τη χάρη τού Θεού που σας δόθηκε
διαμέσου τού Ιησού Χριστού·
5.
ότι σ' αυτόν γίνατε πλούσιοι σε όλα, σε κάθε λόγο και σε κάθε γνώση·
6.
καθώς η μαρτυρία τού Χριστού στηρίχθηκε ανάμεσά σας·
7.
ώστε δεν μένετε πίσω σε κανένα χάρισμα, προσμένοντας την αποκάλυψη του Κυρίου
μας Ιησού Χριστού·
8.
ο οποίος και θα σας στηρίξει μέχρι τέλους άμεμπτους, κατά την ημέρα τού Κυρίου
μας Ιησού Χριστού.
9.
Πιστός είναι ο Θεός, διαμέσου τού οποίου προσκληθήκατε στο να είστε κοινωνοί
τού Υιού του, του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.
10.
Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέτε όλοι
το ίδιο, και να μη υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε εντελώς ενωμένοι,
έχοντας το ίδιο πνεύμα και την ίδια γνώμη.
11.
Επειδή, μου έγινε γνωστό από τους οικείους τής Χλόης για σας, αδελφοί μου, ότι
υπάρχουν αναμεταξύ σας φιλονικίες.
12.
Και το λέω αυτό, επειδή κάθε ένας από σας λέει: Εγώ μεν είμαι τού Παύλου, εγώ
δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού.
13.
Κομματιάστηκε ο Χριστός; Μήπως ο Παύλος σταυρώθηκε για σας; Ή, στο όνομα του
Παύλου βαπτιστήκατε;
14.
Ευχαριστώ τον Θεό, ότι, από σας, δεν βάπτισα κανέναν, παρά μονάχα τον Κρίσπο
και τον Γάιο·
15.
για να μη πει κάποιος ότι στο δικό μου όνομα τον βάπτισα.
16.
Βάπτισα, μάλιστα, και την οικογένεια του Στεφανά· εκτός απ' αυτούς δεν ξέρω αν
βάπτισα κάποιον άλλον.
17.
Επειδή, ο Χριστός δεν με απέστειλε για να βαπτίζω, αλλά για να κηρύττω το
ευαγγέλιο· όχι με σοφία λόγου, για να μη ματαιωθεί ο σταυρός τού Χριστού.
18.
Επειδή, ο λόγος τού σταυρού σ' εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία, σε μας,
όμως, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού.
19.
Επειδή, είναι γραμμένο: «Θα φέρω σε απώλεια τη σοφία των σοφών, και θα αθετήσω
τη σύνεση των συνετών».
20.
Πού είναι ο σοφός; Πού είναι ο γραμματέας; Πού είναι ο συζητητής αυτού τού
αιώνα; Δεν μώρανε ο Θεός τη σοφία αυτού τού κόσμου;
21.
Επειδή, βέβαια, με τη σοφία τού Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου τής
σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου τής μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που
πιστεύουν·
22.
επειδή, και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν·
23.
εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο,
για δε τους Έλληνες μωρία·
24.
στους ίδιους, όμως, τους προσκαλεσμένους, και τους Ιουδαίους και τους Έλληνες,
τον Χριστό, Θεού δύναμη και Θεού σοφία.
25.
Επειδή, το μωρό τού Θεού είναι σοφότερο από τους ανθρώπους· και το ασθενές τού
Θεού είναι ισχυρότερο από τους ανθρώπους.
26.
Επειδή, αδελφοί, βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί
σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς.
27.
Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και
τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά·
28.
και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που
θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι.
29.
Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του.
30.
Αλλά, εσείς είστε απ' αυτόν εν Χριστώ Ιησού, που έγινε σε μας σοφία από τον
Θεό, και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση·
31.
ώστε, όπως είναι γραμμένο: «Εκείνος που καυχάται, στον Κύριο ας καυχάται».
…………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 2
1.
Αδελφοί, και εγώ, όταν ήρθα σε σας, ήρθα όχι με υπεροχή λόγου ή σοφίας,
κηρύττοντας σε σας τη μαρτυρία τού Θεού.
2.
Επειδή, αποφάσισα να μη ξέρω ανάμεσά σας τίποτε άλλο, παρά μονάχα τον Ιησού
Χριστό, κι αυτόν σταυρωμένον.
3.
Και εγώ ήρθα σε σας με ασθένεια, και με φόβο, και με πολύν τρόμο.
4.
Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν γίνονταν με καταπειστικά λόγια
ανθρώπινης σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δύναμης·
5.
ώστε η πίστη σας να είναι όχι διαμέσου τής σοφίας των ανθρώπων, αλλά διαμέσου
τής δύναμης του Θεού.
6.
Μάλιστα, μιλάμε σοφία ανάμεσα στους τελείους· σοφία, όμως, όχι τούτου τού
αιώνα, ούτε των αρχόντων τούτου τού αιώνα, που φθείρονται·
7.
αλλά, μιλάμε σοφία Θεού, μυστηριώδη, που ήταν κρυμμένη, την οποία ο Θεός
προόρισε πριν από τους αιώνες προς δική μας δόξα·
8.
την οποία κανένας από τους άρχοντες τούτου τού αιώνα δεν γνώρισε, επειδή, αν θα
γνώριζαν, δεν θα σταύρωναν τον Κύριο της δόξας·
9.
αλλά, καθώς είναι γραμμένο: «Εκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και
σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι' αυτούς που τον
αγαπούν».
10.
Σε μας, όμως, ο Θεός τα αποκάλυψε διαμέσου τού Πνεύματός του· δεδομένου ότι, το
Πνεύμα ερευνάει τα πάντα, και τα βάθη τού Θεού.
11.
Επειδή, ποιος από τους ανθρώπους γνωρίζει αυτά που είναι μέσα στον άνθρωπο,
παρά μονάχα το πνεύμα τού ανθρώπου που είναι μέσα του; Έτσι, και εκείνα που
είναι μέσα στον Θεό δεν τα γνωρίζει κανένας, παρά μονάχα το Πνεύμα τού Θεού.
12.
Εμείς, όμως, δεν λάβαμε το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα που προέρχεται από
τον Θεό, για να γνωρίσουμε εκείνα που χαρίστηκαν σε μας από τον Θεό.
13.
Τα οποία και μιλάμε, όχι με διδαγμένα λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά διδαγμένα
από το Άγιο Πνεύμα, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα πνευματικά.
14.
Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού·
επειδή είναι σ' αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι,
ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο.
15.
Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται
από κανέναν.
16.
Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως,
έχουμε νουν Χριστού.
………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 3:
1.
Αδελφοί, και εγώ δεν μπόρεσα να σας μιλήσω, ως προς πνευματικούς ανθρώπους,
αλλά ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.
2.
Γάλα σάς πότισα, και όχι στερεή τροφή· επειδή, δεν μπορούσατε ακόμα να τη
δεχθείτε· αλλά, ούτε τώρα ακόμα μπορείτε·
3.
για τον λόγο ότι, είστε ακόμα σαρκικοί· καθόσον, ενώ υπάρχει ανάμεσά σας φθόνος
και φιλονικία και διχόνοιες, δεν είστε σαρκικοί, και περπατάτε κατά άνθρωπο;
4.
Επειδή, όταν κάποιος λέει: Εγώ μεν είμαι τού Παύλου· και άλλος: Εγώ είμαι τού
Απολλώ· δεν είστε σαρκικοί;
5.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο Παύλος, και ποιος είναι ο Απολλώς, παρά υπηρέτες
διαμέσου των οποίων πιστέψατε, και όπως ο Κύριος έδωσε σε κάθε έναν;
6.
Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός αύξησε.
7.
Ώστε, ούτε αυτός που φυτεύει είναι κάτι ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά ο Θεός που
αυξάνει.
8.
Αυτός, μάλιστα, που φυτεύει, κι αυτός που ποτίζει είναι το ίδιο· και κάθε ένας
θα πάρει τον δικό του μισθό, σύμφωνα με τον κόπο του.
9.
Επειδή, είμαστε συνεργοί τού Θεού· εσείς είστε χωράφι τού Θεού, οικοδομή τού
Θεού.
10.
Εγώ, σύμφωνα με τη χάρη τού Θεού, που μου δόθηκε, σαν σοφός αρχιτέκτονας, έβαλα
το θεμέλιο· άλλος, όμως, οικοδομεί επάνω σ' αυτό· κάθε ένας, πάντως, ας βλέπει
πώς οικοδομεί επάνω σ' αυτό.
11.
Επειδή, άλλο θεμέλιο δεν μπορεί να βάλει κανένας, παρά εκείνο που έχει τεθεί,
το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός.
12.
Και αν κάποιος οικοδομεί επάνω σε τούτο το θεμέλιο, χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμες
πέτρες, ξύλα, χορτάρι, καλαμιά·
13.
καθενός το έργο θα φανερωθεί· επειδή, η ημέρα θα το φανερώσει· δεδομένου ότι,
αποκαλύπτεται με φωτιά· και η φωτιά θα δοκιμάσει ποιο είναι το έργο τού
καθενός.
14.
Αν το έργο κάποιου που οικοδόμησε μένει, θα πάρει μισθό·
15.
αν το έργο κάποιου κατακαεί, θα ζημιωθεί· αυτός, όμως, θα σωθεί, αλλά με
τέτοιον τρόπο, σαν μέσα από φωτιά.
16.
Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας;
17.
Αν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον θα τον φθείρει ο Θεός· επειδή, ο
ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος είστε εσείς.
18.
Κανένας ας μη εξαπατάει τον εαυτό του· αν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι
σοφός μέσα σε τούτο τον κόσμο, ας γίνει μωρός, για να γίνει σοφός.
19.
Επειδή, η σοφία τούτου τού κόσμου είναι μωρία μπροστά στον Θεό. Δεδομένου ότι,
είναι γραμμένο: «Αυτός που συλλαμβάνει τούς σοφούς μέσα στην πανουργία τους».
20.
Και πάλι: «Ο Κύριος γνωρίζει τους συλλογισμούς των σοφών ότι είναι μάταιοι».
21.
Ώστε, κανένας ας μη καυχάται σε ανθρώπους· επειδή, τα πάντα είναι δικά σας·
22.
είτε ο Παύλος είτε ο Απολλώς είτε ο Κηφάς είτε ο κόσμος είτε η ζωή είτε ο
θάνατος είτε τα παρόντα είτε τα μέλλοντα· τα πάντα είναι δικά σας·
23.
κι εσείς είστε τού Χριστού· ο δε Χριστός είναι τού Θεού.
……………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 4
1.
Έτσι ας μας θεωρεί κάθε άνθρωπος, ως υπηρέτες τού Χριστού, και οικονόμους των
μυστηρίων τού Θεού.
2.
Και εξάλλου, εκείνο που ζητείται ανάμεσα στους οικονόμους είναι κάθε ένας να
βρεθεί πιστός.
3.
Σε μένα, μάλιστα, είναι ελάχιστο να ανακριθώ από σας ή από ανθρώπινη κρίση·
αλλά, ούτε τον εαυτό μου δεν ανακρίνω.
4.
Επειδή, η συνείδησή μου δεν με ελέγχει σε τίποτε· όμως, με τούτο δεν είμαι
δικαιωμένος· αλλά, αυτός που με ανακρίνει είναι ο Κύριος.
5.
Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος· ο οποίος και θα
φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές
των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό.
6.
Κι αυτά, αδελφοί, τα μετέφερα στον εαυτό μου και στον Απολλώ ως παράδειγμα, για
σας· για να μάθετε διαμέσου τού παραδείγματός μας να μη φρονείτε περισσότερο
από ό,τι είναι γραμμένο, για να μη υπερηφανεύεστε ο ένας υπέρ τού ενός, ενάντια
στον άλλον.
7.
Επειδή, ποιος σε ξεχωρίζει από τον άλλον; Και τι έχεις που δεν το πήρες; Αν,
όμως, πραγματικά το πήρες, γιατί καυχάσαι σαν να μη το πήρες;
8.
Τώρα έχετε χορτάσει, τώρα γίνατε πλούσιοι, βασιλεύσατε χωρίς εμάς· και είθε να
βασιλεύατε, για να συμβασιλεύσουμε κι εμείς με σας.
9.
Επειδή, νομίζω ότι ο Θεός απέδειξε εμάς τους αποστόλους τελευταίους, σαν
καταδικασμένους σε θάνατο· επειδή, γίναμε θέατρο στον κόσμο, και σε αγγέλους
και σε ανθρώπους.
10.
Εμείς μωροί για τον Χριστό, εσείς όμως φρόνιμοι εν Χριστώ· εμείς ασθενείς,
εσείς όμως ισχυροί· εσείς ένδοξοι, εμείς χωρίς τιμή.
11.
Μέχρι τούτη την ώρα και πεινάμε, και διψάμε και είμαστε χωρίς τα απαραίτητα
ενδύματα, και μας χαστουκίζουν, και περιπλανιόμαστε,
12.
και κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια· όταν μας χλευάζουν,
ευλογούμε· όταν μας καταδιώκουν, υποφέρουμε·
13.
όταν μας δυσφημούν, παρακαλούμε· γίναμε σαν περικαθάρματα του κόσμου, σκύβαλο
όλων μέχρι σήμερα.
14.
Αυτά δεν τα γράφω για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά σας νουθετώ, ως παιδιά μου
αγαπητά.
15.
Επειδή, αν έχετε μύριους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρες·
δεδομένου ότι, εγώ σας γέννησα εν Χριστώ Ιησού διαμέσου τού ευαγγελίου.
16.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, γίνεστε μιμητές μου.
17.
Γι' αυτό έστειλα σε σας τον Τιμόθεο, που είναι παιδί μου, αγαπητό και πιστό, εν
Κυρίω, ο οποίος θα σας θυμίσει τους δρόμους μου, που περπατώ εν Χριστώ, όπως
διδάσκω παντού, σε κάθε εκκλησία.
18.
Μερικοί, όμως, υπερηφανεύθηκαν, ωσάν εγώ να μη επρόκειτο νάρθω σε σας·
19.
όμως, θάρθω σε σας γρήγορα, αν ο Κύριος το θελήσει, και θα γνωρίσω όχι τον λόγο
των φουσκωμένων, αλλά τη δύναμη.
20.
Επειδή, η βασιλεία τού Θεού δεν είναι με λόγο, αλλά με δύναμη.
21.
Τι θέλετε; Νάρθω σε σας με ράβδο ή με αγάπη και πνεύμα πραότητας;
…………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 5:
1. ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ γενικά ότι ανάμεσά
σας υπάρχει πορνεία, και τέτοιου είδους πορνεία, που ούτε ανάμεσα στα έθνη δεν
αναφέρεται, ώστε κάποιος να έχει τη γυναίκα τού πατέρα του.
2.
Κι εσείς είστε φουσκωμένοι και δεν πενθήσατε μάλλον, για να εκδιωχθεί από
ανάμεσά σας αυτός που έκανε τούτο το έργο;
3.
Επειδή, εγώ, ως απών με το σώμα, παρών όμως με το πνεύμα, έκρινα ήδη, σαν να
είμαι παρών, αυτόν που με τέτοιον τρόπο το έπραξε αυτό,
4.
στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αφού συγκεντρωθείτε εσείς, και το δικό
μου πνεύμα, μαζί με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
5.
να παραδώσετε τον άνθρωπο αυτού τού είδους στον σατανά για όλεθρο της σάρκας,
ώστε το πνεύμα του να σωθεί κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού.
6.
Δεν είναι καλό το καύχημά σας· δεν ξέρετε ότι λίγη ζύμη κάνει ένζυμο ολόκληρο
το φύραμα;
7.
Καθαριστείτε, λοιπόν, από την παλιά ζύμη, για να είστε νέο φύραμα, καθώς είστε
άζυμοι· επειδή, το δικό μας Πάσχα, θυσιάστηκε για χάρη μας, ο Χριστός.
8.
Ώστε, ας γιορτάζουμε όχι με ζύμη παλιά ούτε με ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλά
με άζυμα ειλικρίνειας, και αλήθειας.
9.
Σας έγραψα στην επιστολή, να μη συναναστρέφεστε με πόρνους.
10.
Και όχι γενικά με τους πόρνους τούτου τού κόσμου ή με τους πλεονέκτες ή τους
άρπαγες ή τους ειδωλολάτρες· επειδή, τότε, πρέπει να βγείτε έξω από τον κόσμο.
11.
Αλλά, τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφεστε, αν κάποιος, που ονομάζεται
αδελφός, είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή κακολόγος ή μέθυσος ή
άρπαγας· με τον άνθρωπο αυτής τής κατηγορίας ούτε να συντρώγετε·
12.
επειδή, τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; Δεν κρίνετε εσείς τους μέσα;
13.
Όσο για τους έξω, θα τους κρίνει ο Θεός· γι' αυτό, βγάλτε τον κακόν από ανάμεσά
σας.
………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 6:
1.
Τολμάει κάποιος από σας, όταν έχει μια διαφορά απέναντι στον άλλον, να κρίνεται
μπροστά σε άδικους, και όχι μπροστά σε αγίους;
2.
Δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν ο κόσμος κρίνεται από σας,
ανάξιοι είστε να κρίνετε ελάχιστα πράγματα;
3.
Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε αγγέλους; Πόσο μάλλον βιοτικά πράγματα;
4.
Όταν, λοιπόν, έχετε διαφορές σε βιοτικές υποθέσεις, τους εξουθενημένους μέσα
στην εκκλησία, αυτούς βάζετε ως κριτές.
5.
Αυτό το λέω προς εντροπή σας· έτσι, δεν υπάρχει μεταξύ σας ούτε ένας σοφός, που
θα μπορέσει να κρίνει ανάμεσα στον αδελφό του;
6.
Αλλά, αδελφός κρίνεται με αδελφόν, και τούτο μπροστά σε απίστους;
7.
Τώρα, λοιπόν, είναι σε σας ολοσχερώς ελάττωση, ότι έχετε κρίσεις μεταξύ σας·
γιατί δεν προτιμάτε να αδικείστε; Γιατί δεν προτιμάτε να αποστερείστε;
8.
Αλλά, εσείς αδικείτε και αποστερείτε, και μάλιστα αδελφούς.
9.
Ή, δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού; Μη
πλανιέστε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε κίναιδοι ούτε
αρσενοκοίτες
10.
ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε κακολόγοι ούτε άρπαγες δεν θα
κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού.
11.
Και μερικοί υπήρξατε τέτοιοι· αλλά λουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά
δικαιωθήκατε, στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και με το Πνεύμα τού Θεού μας.
12.
Όλα είναι στην εξουσία μου, όμως όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου,
αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ από τίποτε.
13.
Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά· όμως, ο Θεός κι
αυτή κι αυτά θα τα καταργήσει· το σώμα, πάντως, δεν είναι για την πορνεία, αλλά
για τον Κύριο, και ο Κύριος για το σώμα·
14.
ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε, κι εμάς θα αναστήσει με τη δύναμή του.
15.
Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη τού Χριστού; Να πάρω, λοιπόν, τα μέλη
τού Χριστού, και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο!
16.
Ή, δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται με την πόρνη, είναι ένα σώμα;
Επειδή, λέει: «Θα είναι οι δύο σε μία σάρκα».
17.
Όποιος, όμως, προσκολλάται με τον Κύριο είναι ένα πνεύμα.
18.
Φεύγετε την πορνεία· κάθε αμάρτημα που θα έκανε ο άνθρωπος, είναι έξω από το
σώμα· εκείνος, όμως, που πορνεύει αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα.
19.
Ή, δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός τού Αγίου Πνεύματος, που είναι μέσα
σας, το οποίο έχετε από τον Θεό, και δεν είστε κύριοι του εαυτού σας;
20.
Επειδή, αγοραστήκατε με τιμή· δοξάστε, λοιπόν, τον Θεό με το σώμα σας, και με
το πνεύμα σας, τα οποία είναι τού Θεού.
……………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 7:
1.
ΓΙΑ όσα, όμως, μου γράψατε, είναι καλό στον άνθρωπο να μη αγγίζει γυναίκα.
2.
Για τις πορνείες, όμως, κάθε ένας ας έχει τη δική του γυναίκα, και κάθε μία ας
έχει τον δικό της άνδρα.
3.
Ο άνδρας ας αποδίδει στη γυναίκα την οφειλόμενη εύνοια· παρόμοια δε, και η
γυναίκα στον άνδρα.
4.
Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το δικό της σώμα, αλλά ο άνδρας· παρόμοια δε και ο
άνδρας δεν εξουσιάζει το δικό του σώμα, αλλά η γυναίκα.
5.
Μη αποστερείτε ο ένας τον άλλον, εκτός αν είναι κάτι, ύστερα από συμφωνία, για
λίγο καιρό, για να καταγίνεστε στη νηστεία και στην προσευχή· και πάλι να
συνέρχεστε στα ίδια, για να μη σας πειράζει ο σατανάς εξαιτίας τής ακράτειάς
σας.
6.
Και το λέω αυτό, επιτρέψτε μου, όχι σαν προσταγή.
7.
Επειδή, θέλω όλοι οι άνθρωποι να είναι όπως και εγώ ο ίδιος· αλλά, κάθε ένας
έχει από τον Θεό ιδιαίτερο χάρισμα, άλλος μεν έτσι, άλλος δε έτσι.
8.
Προς τους αγάμους και προς τις χήρες, όμως, λέω: Είναι καλό σ' αυτούς αν
μείνουν όπως και εγώ·
9.
αλλά, αν δεν εγκρατεύονται, ας έρθουν σε γάμο· επειδή, είναι καλύτερο νάρθουν
σε γάμο, παρά να εξάπτονται.
10.
Σ' εκείνους, όμως, που έχουν έρθει σε γάμο παραγγέλλω, όχι εγώ, αλλά ο Κύριος,
η γυναίκα να μη χωρίσει από τον άνδρα της.
11.
Αλλά, αν συμβεί να χωρίσει, ας μένει άγαμη ή ας συμφιλιωθεί με τον άνδρα· και ο
άνδρας, να μη αφήνει τη γυναίκα του.
12.
Προς τους υπόλοιπους, όμως, λέω εγώ, όχι ο Κύριος: Αν κάποιος έχει γυναίκα
άπιστη, κι αυτή είναι σύμφωνη να συνοικεί μαζί του, ας μη την αφήνει.
13.
Και η γυναίκα που έχει άνδρα άπιστο, κι αυτός είναι σύμφωνος να συνοικεί μαζί
της, ας μη τον αφήνει.
14.
Επειδή, ο άπιστος άνδρας αγιάστηκε διαμέσου τής γυναίκας· και η γυναίκα η
άπιστη αγιάστηκε διαμέσου τού άνδρα· επειδή, διαφορετικά, τα παιδιά σας θα ήσαν
ακάθαρτα· τώρα, όμως, είναι άγια.
15.
Αλλά, αν ο άπιστος προβαίνει σε χωρισμό, ας χωρίσει. Ο αδελφός ή η αδελφή δεν
είναι δουλωμένοι σε τέτοια· ο Θεός, όμως, μας προσκάλεσε σε ειρήνη.
16.
Επειδή, τι ξέρεις, γυναίκα, αν πρόκειται να σώσεις τον άνδρα; Ή, τι ξέρεις,
άνδρα, αν πρόκειται να σώσεις τη γυναίκα;
17.
Αλλά, καθώς ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν, και καθώς ο Κύριος προσκάλεσε κάθε
έναν, έτσι ας περπατάει· και έτσι διατάζω σε όλες τις εκκλησίες.
18.
Προσκλήθηκε κάποιος στην πίστη με περιτομή; Ας μη σκεπάζει την περιτομή.
Προσκλήθηκε κάποιος χωρίς περιτομή; Ας μη κάνει περιτομή.
19.
Η περιτομή δεν είναι τίποτε, και η ακροβυστία δεν είναι τίποτε· αλλά η τήρηση
των εντολών τού Θεού.
20.
Κάθε ένας, στην κλήση στην οποία κλήθηκε, ας μένει σ' αυτή.
21.
Κλήθηκες δούλος; Μη σε μέλει· αλλ' αν μπορείς να γίνεις ελεύθερος, μεταχειρίσου
το καλύτερα.
22.
Επειδή, όποιος κλήθηκε δούλος στον Κύριο, είναι απελεύθερος του Κυρίου·
παρόμοια και όποιος κλήθηκε ελεύθερος, είναι δούλος τού Χριστού.
23.
Αγοραστήκατε με τιμή· μη γίνεστε δούλοι ανθρώπων.
24.
Κάθε ένας, αδελφοί, σε ό,τι κλήθηκε, ας μένει σ' αυτό μπροστά στον Θεό.
25.
Για τις παρθένες, όμως, προσταγή τού Κυρίου δεν έχω· αλλά, γνώμη δίνω, ως
ελεημένος τού Κυρίου να είμαι πιστός.
26.
Τούτο, λοιπόν, νομίζω ότι είναι καλό για την παρούσα ανάγκη, ότι στον άνθρωπο
είναι καλό να είναι έτσι:
27.
Είσαι δεσμευμένος με γυναίκα; Μη ζητάς λύση. Είσαι αποδεσμευμένος από γυναίκα;
Μη ζητάς γυναίκα.
28.
Όμως, και αν έρθεις σε γάμο, δεν αμάρτησες· και αν η παρθένα έρθει σε γάμο, δεν
αμάρτησε· αλλά, οι άνθρωποι αυτής τής κατηγορίας θα έχουν θλίψη στη σάρκα τους·
και εγώ σας λυπάμαι.
29.
Λέω, όμως, τούτο, αδελφοί, ότι ο υπόλοιπος καιρός είναι σύντομος· ώστε, και
εκείνοι που έχουν γυναίκες, να είναι σαν να μη έχουν·
30.
και εκείνοι που κλαίνε, σαν να μη κλαίνε· και εκείνοι που χαίρονται, σαν να μη
χαίρονται· και εκείνοι που αγοράζουν, σαν να μη τα έχουν σε κατοχή·
31.
και εκείνοι που μεταχειρίζονται τούτο τον κόσμο, σαν να μη τον μεταχειρίζονται
καθόλου· επειδή, το σχήμα τούτου τού κόσμου παρέρχεται.
32.
Θέλω, μάλιστα, να είστε αμέριμνοι· ο άγαμος μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού
Κυρίου, πώς να αρέσει στον Κύριο·
33.
ενώ αυτός που έχει έρθει σε γάμο μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού κόσμου, πώς
να αρέσει στη γυναίκα.
34.
Διαφέρει η γυναίκα και η παρθένα· η άγαμη μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού
Κυρίου, για να είναι αγία, και στο σώμα και στο πνεύμα· ενώ, αυτή που ήρθε σε
γάμο, μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού κόσμου, πώς να αρέσει στον άνδρα.
35.
Και το λέω αυτό για το δικό σας συμφέρον· όχι για να βάλω σε σας παγίδα, αλλά
για το σεμνοπρεπές, και για να είστε προσκολλημένοι στον Κύριο, χωρίς
περισπασμούς.
36.
Αλλά, αν κάποιος νομίζει ότι ασχημονεί στη δική του παρθένα, αν παρήλθε η ακμή
της, και πρέπει να γίνει έτσι, ας κάνει ό,τι θέλει, δεν αμαρτάνει· ας έρχονται
σε γάμο.
37.
Όποιος, όμως, στέκεται στερεός στην καρδιά του, μη έχοντας ανάγκη, και έχει
εξουσία για το δικό του θέλημα, και το αποφάσισε μέσα στην καρδιά του, να
διατηρεί τη δική του παρθένα, ενεργεί καλώς.
38.
Ώστε, και όποιος δίνει σε γάμο, ενεργεί καλώς· αλλά, εκείνος που δεν δίνει σε
γάμο, ενεργεί καλύτερα.
39.
Η γυναίκα είναι δεσμευμένη διαμέσου τού νόμου για όσον καιρό ζει ο άνδρας της·
αν, όμως, ο άνδρας της πεθάνει, είναι ελεύθερη νάρθει σε γάμο με όποιον άνδρα
θέλει, μόνον τούτο να γίνεται εν Κυρίω.
40.
Είναι, όμως, μακαριότερη αν μείνει έτσι, κατά τη δική μου γνώμη· νομίζω δε ότι
και εγώ έχω Πνεύμα Θεού.
………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 8:
1.
ΑΛΛΑ, για τα ειδωλόθυτα, ξέρουμε ότι, όλοι έχουμε γνώση· η γνώση, όμως,
φουσκώνει τον άνθρωπο προς υπερηφάνεια, ενώ η αγάπη οικοδομεί.
2.
Και αν κάποιος νομίζει ότι ξέρει κάτι, δεν έμαθε ακόμα τίποτε όπως πρέπει να το
μάθει·
3.
αλλά, αν κάποιος αγαπάει τον Θεό, αυτός γνωρίζεται απ' αυτόν.
4.
Όσο, λοιπόν, για το αν θα τρώει κάποιος ειδωλόθυτα, ξέρουμε ότι το είδωλο δεν
είναι τίποτε μέσα στον κόσμο, και ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος Θεός παρά
μονάχα ένας.
5.
Επειδή, αν και υπάρχουν οι λεγόμενοι θεοί, είτε στον ουρανό είτε επάνω στη γη·
(καθώς και υπάρχουν πολλοί θεοί, και πολλοί κύριοι)·
6.
αλλά, σε μας υπάρχει ένας Θεός, ο Πατέρας, από τον οποίο προέρχονται τα πάντα,
κι εμείς σ' αυτόν· και ένας Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, διαμέσου τού οποίου
έγιναν τα πάντα, κι εμείς διαμέσου αυτού.
7.
Αλλά, δεν υπάρχει σε όλους αυτή η γνώση· μερικοί, μάλιστα, με τη συνείδηση του
ειδώλου, τρώνε μέχρι σήμερα το ειδωλόθυτο ως ειδωλόθυτο, και η συνείδησή τους,
καθώς είναι ασθενής, μολύνεται.
8.
Το φαγητό, όμως, δεν μας συνιστά μπροστά στον Θεό· επειδή, ούτε αν φάμε
περισσεύουμε ούτε αν δεν φάμε ελαττωνόμαστε.
9.
Όμως, προσέχετε μήπως αυτή η εξουσία σας γίνει πρόσκομμα στους ασθενείς.
10.
Επειδή, αν κάποιος δει εσένα, που έχεις γνώση, να κάθεσαι σε τραπέζι μέσα σε
ναό ειδώλων, δεν θα ενθαρρυνθεί η συνείδησή του, ενώ είναι ασθενής, στο να
τρώει ειδωλόθυτα;
11.
Και εξαιτίας τής γνώσης σου θα απολεστεί ο ασθενής αδελφός, για τον οποίο
πέθανε ο Χριστός.
12.
Αμαρτάνοντας, όμως, έτσι στους αδελφούς, και προσβάλλοντας την ασθενή τους
συνείδηση, στον Χριστό αμαρτάνετε.
13.
Γι' αυτό, αν το φαγητό σκανδαλίζει τον αδελφό μου, δεν θα φάω κρέας στον αιώνα,
για να μη σκανδαλίσω τον αδελφό μου.
…………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 9:
1. ΔΕΝ είμαι
απόστολος;
Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είδα τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας; Δεν είστε εσείς
το έργο μου εν Κυρίω;
2.
Αν σε άλλους δεν είμαι απόστολος, αλλά, τουλάχιστον σε σας, είμαι· επειδή, η
σφραγίδα τής αποστολής μου εν Κυρίω είστε εσείς.
3.
Η απολογία μου σ' εκείνους που με ανακρίνουν είναι αυτή.
4.
Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φάμε και να πιούμε;
5.
Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φέρνουμε μαζί μας μια αδελφή γυναίκα, όπως και οι
υπόλοιποι απόστολοι, και οι αδελφοί τού Κυρίου, και ο Κηφάς;
6.
Ή, εγώ μόνος και ο Βαρνάβας δεν έχουμε εξουσία να μη εργαζόμαστε;
7.
Ποιος εκστρατεύει ποτέ με δικά του έξοδα; Ποιος φυτεύει αμπελώνα, και δεν τρώει
από τον καρπό του; Ή, ποιος ποιμαίνει ποίμνιο, και δεν τρώει από το γάλα τού
ποιμνίου;
8.
Μήπως τα λέω αυτά από ανθρώπινη σκοπιά; Ή, δεν τα λέει αυτά και ο νόμος;
9.
Επειδή, μέσα στον νόμο τού Μωυσή είναι γραμμένο: «Δεν θα βάλεις φίμωτρο στο
στόμα βοδιού που αλωνίζει». Μήπως νοιάζεται ο Θεός για τα βόδια;
10.
Ή το λέει αυτό, βέβαια, για μας; Επειδή, για μας γράφτηκε ότι, αυτός που
αροτριάζει, πρέπει να αροτριάζει με ελπίδα· και εκείνος που αλωνίζει, πρέπει με
ελπίδα να μετέχει στην ελπίδα του.
11.
Αν εμείς σπείραμε σε σας τα πνευματικά, είναι μεγάλο αν εμείς θερίσουμε τα
υλικά σας;
12.
Αν άλλοι μετέχουν στην εξουσία αυτή επάνω σας, δεν πρέπει περισσότερο εμείς;
Αλλά, δεν μεταχειριστήκαμε αυτή την εξουσία· παρά, υποφέραμε τα πάντα για να μη
προξενήσουμε κάποιο εμπόδιο στο ευαγγέλιο του Χριστού.
13.
Δεν ξέρετε ότι αυτοί που εργάζονται στα ιερά, τρώνε από το ιερό; Αυτοί που
ενασχολούνται στο θυσιαστήριο, παίρνουν μερίδιο από το θυσιαστήριο;
14.
Έτσι διέταξε και ο Κύριος, αυτοί που κηρύττουν το ευαγγέλιο, να ζουν από το
ευαγγέλιο.
15.
Όμως, εγώ δεν μεταχειρίστηκα κανένα απ' αυτά, ούτε τα έγραψα αυτά, για να γίνει
σε μένα έτσι· επειδή, είναι καλό σε μένα να πεθάνω μάλλον, παρά κάποιος να
ματαιώσει το καύχημά μου.
16.
Επειδή, αν κηρύττω το ευαγγέλιο, δεν είναι σε μένα καύχημα· δεδομένου ότι, αυτό
μού είναι επιβεβλημένο ως ανάγκη· αλλά, αλλοίμονο είναι σε μένα αν δεν κηρύττω
το ευαγγέλιο.
17.
Επειδή, αν αυτό το κάνω εκούσια, έχω μισθό· αν, όμως, ακούσια, μου έχουν
εμπιστευθεί μια διαχείριση.
18.
Ποιος, λοιπόν, είναι ο μισθός μου; Το να κάνω το ευαγγέλιο του Χριστού αδάπανο
καθώς το κηρύττω, ώστε να μη κάνω κατάχρηση της εξουσίας μου στο ευαγγέλιο.
19.
Επειδή, αν και είμαι ελεύθερος από όλους, δούλωσα τον εαυτό μου σε όλους, για
να κερδίσω τούς περισσότερους.
20.
Και έγινα στους Ιουδαίους, σαν Ιουδαίος, για να κερδίσω τούς Ιουδαίους· σ'
αυτούς που είναι κάτω από νόμο, σαν να είμαι κάτω από νόμο, για να κερδίσω
αυτούς που είναι κάτω από νόμο·
21.
σ' αυτούς που είναι χωρίς νόμο, σαν να είμαι χωρίς νόμο, (όχι ότι είμαι χωρίς
νόμο στον Θεό, αλλά με νόμο στον Χριστό), για να κερδίσω αυτούς που είναι χωρίς
νόμο·
22.
έγινα στους ασθενείς σαν ασθενής, για να κερδίσω τούς ασθενείς· σε όλους έγινα
τα πάντα, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς.
23.
Και το κάνω αυτό για το ευαγγέλιο, για να γίνω συγκοινωνός του.
24.
Δεν ξέρετε ότι, αυτοί που τρέχουν μέσα στο στάδιο, όλοι μεν τρέχουν, ένας όμως
παίρνει το βραβείο; Έτσι να τρέχετε, ώστε να το πάρετε.
25.
Μάλιστα, κάθε αγωνιζόμενος, εγκρατεύεται σε όλα· εκείνοι μεν, για να πάρουν
φθαρτό στεφάνι, εμείς όμως άφθαρτο.
26.
Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω, όχι σαν χωρίς στόχο· έτσι πυγμαχώ, όχι σαν να χτυπάω
τον αέρα·
27.
αλλά, δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ
γίνω αδόκιμος. ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
…………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 10:
1.
ΚΑΙ δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, ότι οι πατέρες μας ήσαν όλοι κάτω από τη
νεφέλη, και όλοι πέρασαν μέσα από τη θάλασσα·
2.
και όλοι βαπτίστηκαν στον Μωυσή μέσα στη νεφέλη και μέσα στη θάλασσα·
3.
και όλοι έφαγαν το ίδιο πνευματικό φαγητό·
4.
και όλοι ήπιαν το ίδιο πνευματικό ποτό· επειδή, έπιναν από πνευματική πέτρα,
που ακολουθούσε· και η πέτρα ήταν ο Χριστός.
5.
Αλλά, ο Θεός δεν ευαρεστήθηκε στους περισσότερους απ' αυτούς· επειδή,
καταστρώθηκαν μέσα στην έρημο.
6.
Κι αυτά έγιναν παραδείγματα για μας, για να μη είμαστε εμείς επιθυμητές κακών,
όπως και εκείνοι επιθύμησαν.
7.
Ούτε να γίνεστε ειδωλολάτρες, όπως μερικοί απ' αυτούς· καθώς είναι γραμμένο: «Ο
λαός κάθισε να φάει και να πιει, και σηκώθηκαν να παίζουν».
8.
Ούτε να πορνεύουμε, όπως μερικοί απ' αυτούς πόρνευσαν, και μέσα σε μια ημέρα
έπεσαν 23.000.
9.
Ούτε να πειράζουμε τον Χριστό, όπως και μερικοί απ' αυτούς τον πείραξαν, και
απωλέστηκαν από τα φίδια.
10.
Ούτε να γογγύζετε, όπως και μερικοί απ' αυτούς γόγγυσαν, και απωλέστηκαν από
τον εξολοθρευτή άγγελο.
11.
Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ' εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας,
στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων.
12.
Ώστε, εκείνος που νομίζει ότι στέκεται, ας βλέπει μη πέσει.
13.
Πειρασμός δεν σας κατέλαβε, παρά μονάχα ανθρώπινος· όμως, είναι πιστός ο Θεός,
ο οποίος δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε περισσότερο από τη δύναμή σας, αλλά
μαζί με τον πειρασμό θα κάνει και την έκβαση, ώστε να μπορείτε να υποφέρετε.
14.
Γι' αυτό, αγαπητοί μου, φεύγετε από την ειδωλολατρία.
15.
Μιλάω σαν σε φρόνιμους· αυτό που λέω κρίνετέ το εσείς.
16.
Το ποτήρι τής ευλογίας, που ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία τού αίματος του
Χριστού; Ο άρτος, που κόβουμε, δεν είναι κοινωνία τού σώματος του Χριστού;
17.
Επειδή, ένας άρτος, ένα σώμα είμαστε οι πολλοί· δεδομένου ότι, όλοι από τον
έναν άρτο μετέχουμε.
18.
Βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα· αυτοί που τρώνε τις θυσίες, δεν είναι κοινωνοί
τού θυσιαστηρίου;
19.
Τι λέω, λοιπόν; Ότι το είδωλο είναι κάτι; Ή, ότι το ειδωλόθυτο είναι κάτι; Όχι·
20.
αλλά, εκείνα που θυσιάζουν τα έθνη, τα θυσιάζουν στα δαιμόνια, και όχι στον
Θεό· και δεν θέλω, εσείς να γίνεστε κοινωνοί των δαιμονίων.
21.
Δεν μπορείτε να πίνετε το ποτήρι τού Κυρίου και το ποτήρι των δαιμονίων· δεν
μπορείτε να είστε μέτοχοι στο τραπέζι τού Κυρίου και στο τραπέζι των δαιμονίων.
22.
Ή θέλουμε να διεγείρουμε τον Κύριο σε ζηλοτυπία; Μήπως είμαστε ισχυρότεροι απ'
αυτόν;
23.
Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου,
αλλά όλα δεν οικοδομούν.
24.
Κανένας ας μη ζητάει το δικό του συμφέρον· αλλά κάθε ένας αυτά που συμφέρουν
τον άλλον.
25.
Κάθε τι που πουλιέται στο κρεοπωλείο να το τρώτε, χωρίς να εξετάζετε τίποτε για
τη συνείδηση·
26.
επειδή, «του Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμά της».
27.
Και αν κάποιος από τους απίστους σάς προσκαλεί, και θέλετε να πάτε, να τρώτε
ό,τι σας βάζουν μπροστά σας, χωρίς να εξετάζετε τίποτε για τη συνείδηση.
28.
Αν, όμως, κάποιος σας πει: Αυτό είναι ειδωλόθυτο· μη τρώτε, για εκείνον που το
φανέρωσε, και για τη συνείδηση· επειδή, «του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμά
της».
29.
Και λέω συνείδηση όχι τη δική σου, αλλά τη συνείδηση του άλλου· επειδή, γιατί η
ελευθερία μου κρίνεται από άλλη συνείδηση;
30.
Και αν εγώ μετέχω με ευχαριστία, γιατί να δυσφημούμαι για εκείνο, για το οποίο
εγώ αποδίδω ευχαριστία;
31.
Είτε, λοιπόν, τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε κάτι, τα πάντα να τα κάνετε προς
δόξαν τού Θεού.
32.
Μη γίνεστε πρόσκομμα ούτε σε Ιουδαίους ούτε σε Έλληνες ούτε στην εκκλησία τού
Θεού·
33.
όπως και εγώ, σε όλα αρέσω σε όλους, μη ζητώντας το δικό μου συμφέρον, αλλά
εκείνο των πολλών, για να σωθούν.
……………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 11:
1.
Μιμητές μου γίνεστε, καθώς και εγώ τού Χριστού.
2. ΑΔΕΛΦΟΙ, σας επαινώ, μάλιστα,
ότι πάντοτε με θυμάστε, και κρατάτε τις παραδόσεις, όπως σας τις παρέδωσα.
3.
Θέλω δε να ξέρετε ότι, η κεφαλή κάθε άνδρα είναι ο Χριστός· κεφαλή δε της
γυναίκας, είναι ο άνδρας· κεφαλή δε του Χριστού, είναι ο Θεός.
4.
Κάθε άνδρας όταν προσεύχεται ή όταν προφητεύει, αν έχει καλυμμένο το κεφάλι
του, καταντροπιάζει τη δική του κεφαλή.
5.
Κάθε γυναίκα, όμως, όταν προσεύχεται ή προφητεύει με ακάλυπτο το κεφάλι,
καταντροπιάζει τη δική της κεφαλή, δεδομένου ότι είναι ένα και το αυτό με την
ξυρισμένη.
6.
Επειδή, αν δεν σκεπάζεται η γυναίκα, ας κουρέψει και τα μαλλιά της· αλλά, αν
είναι αισχρό στη γυναίκα να κουρεύει τα μαλλιά της ή να ξυρίζεται, ας
σκεπάζεται.
7.
Επειδή, ο άνδρας μεν δεν έχει χρέος να σκεπάζει το κεφάλι του, επειδή είναι
εικόνα και δόξα τού Θεού· ενώ η γυναίκα είναι δόξα τού άνδρα.
8.
Για τον λόγο ότι, ο άνδρας δεν προέρχεται από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από
τον άνδρα·
9.
επειδή, δεν κτίστηκε ο άνδρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άνδρα.
10.
Γι' αυτό, η γυναίκα έχει χρέος να έχει εξουσία επάνω στο κεφάλι της, εξαιτίας
των αγγέλων.
11.
Όμως, ούτε ο άνδρας υπάρχει χωρίς τη γυναίκα ούτε η γυναίκα χωρίς τον άνδρα, εν
Κυρίω.
12.
Επειδή, όπως η γυναίκα είναι από τον άνδρα, έτσι και ο άνδρας είναι διαμέσου
τής γυναίκας· τα πάντα, όμως, προέρχονται από τον Θεό.
13.
Αυτό κρίνετέ το εσείς από μόνοι σας· είναι πρέπον η γυναίκα να προσεύχεται στον
Θεό ακάλυπτη;
14.
Ή, ούτε η φύση δεν σας διδάσκει, ότι ο άνδρας μεν αν αφήνει μακριά μαλλιά είναι
γι' αυτόν ατιμία;
15.
Η γυναίκα, όμως, αν αφήνει μακριά μαλλιά, είναι γι' αυτήν δόξα· επειδή, τα
μακριά μαλλιά δόθηκαν σ' αυτή αντί για κάλυμμα.
16.
Αν, όμως, κάποιος φαίνεται ότι είναι φιλόνικος, εμείς δεν έχουμε τέτοιου είδους
συνήθεια ούτε και οι εκκλησίες τού Θεού.
17.
Και ενώ το παραγγέλλω τούτο, δεν σας επαινώ, δεδομένου ότι συνέρχεστε όχι για
το καλύτερο, αλλά για το χειρότερο.
18.
Δεδομένου ότι, πρώτα μεν, όταν συνέρχεστε στην εκκλησία, ακούω ότι υπάρχουν
ανάμεσά σας σχίσματα· και ένα μέρος το πιστεύω.
19.
Επειδή, είναι ανάγκη να υπάρχουν και αιρέσεις μεταξύ σας, για να γίνουν φανεροί
ανάμεσά σας οι δόκιμοι.
20.
Όταν, λοιπόν, συνέρχεστε στον ίδιο χώρο, τούτο δεν είναι να φάτε Κυριακό
δείπνο·
21.
επειδή, κάθε ένας παίρνει πριν από τον άλλον το δικό του δείπνο την ώρα τού
φαγητού, και άλλος μεν πεινάει, άλλος δε μεθάει.
22.
Μήπως δεν έχετε σπίτια για να τρώτε και να πίνετε; Ή καταφρονείτε την εκκλησία
τού Θεού και καταντροπιάζετε εκείνους που δεν έχουν; Τι να σας πω; Να σας
επαινέσω σε τούτο; Δεν σας επαινώ.
23.
Επειδή, εγώ παρέλαβα από τον Κύριο εκείνο το οποίο και παρέδωσα σε σας, ότι ο
Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που παραδινόταν, έλαβε άρτον,
24.
και αφού ευχαρίστησε έκοψε και είπε: Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου
που κόβεται για χάρη σας· αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση.
25.
Παρόμοια και το ποτήρι, αφού δείπνησε, λέγοντας: Τούτο το ποτήρι είναι η καινή
διαθήκη, με βάση το αίμα μου· τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου
ανάμνηση.
26.
Επειδή, όσες φορές αν τρώτε το άρτον τούτον, και πίνετε το ποτήρι τούτο, τον
θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του.
27.
Ώστε, όποιος τρώει τούτον τον άρτο ή πίνει το ποτήρι τού Κυρίου με ανάξιο
τρόπο, θα είναι ένοχος του σώματος και του αίματος του Κυρίου.
28.
Ας δοκιμάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι ας τρώει από τον άρτο,
και ας πίνει από το ποτήρι.
29.
Επειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο, τρώει και πίνει κατάκριση
στον εαυτό του, μη διακρίνοντας το σώμα τού Κυρίου.
30.
Γι' αυτό, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν
αρκετοί.
31.
Επειδή, αν διακρίναμε τον εαυτό μας, δεν θα κρινόμασταν.
32.
Αλλά, όταν κρινόμαστε, παιδαγωγούμαστε από τον Κύριο, για να μη κατακριθούμε
μαζί με τον κόσμο.
33.
Ώστε, αδελφοί μου, όταν συνέρχεστε για να φάτε, περιμένετε ο ένας τον άλλον.
34.
Αν όμως κάποιος πεινάει, ας τρώει στο σπίτι του, για να μη συνέρχεστε προς
κατάκριση. Τα δε υπόλοιπα, θα τα διατάξω, όταν έρθω.
……………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 12:
1.
ΣΕ σχέση δε με τα πνευματικά, αδελφοί, δεν θέλω να είστε σε άγνοια.
2.
Ξέρετε ότι ήσασταν εθνικοί, παρασυρόμενοι, καθώς σερνόσασταν προς τα άφωνα
είδωλα.
3.
Γι' αυτό, σας κάνω γνωστό ότι, κανένας που μιλάει διαμέσου τού Πνεύματος του
Θεού, δεν λέει τον Ιησού ανάθεμα· και κανένας δεν μπορεί να πει τον Ιησού
Κύριο, παρά μονάχα διαμέσου τού Αγίου Πνεύματος.
4.
Υπάρχουν διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως είναι το ίδιο·
5.
υπάρχουν και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως είναι ο ίδιος·
6.
υπάρχουν και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο ίδιος, που ενεργεί τα
πάντα μέσα σε όλους.
7.
Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον.
8.
Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε
λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα·
9.
σε άλλον δε πίστη, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα
θεραπειών, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος·
10.
σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων, σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις
πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών·
11.
και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε
κάθε έναν, όπως αυτό θέλει.
12.
Επειδή, καθώς το σώμα είναι ένα, και έχει πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη τού ενός
σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα· έτσι και ο Χριστός.
13.
Επειδή, όλοι εμείς βαπτιστήκαμε διαμέσου τού ενός Πνεύματος σε ένα σώμα, είτε
Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι· και όλοι ποτιστήκαμε σε ένα
Πνεύμα.
14.
Επειδή, το σώμα δεν είναι ένα μέλος, αλλά πολλά.
15.
Αν το πόδι πει: Επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι από το σώμα· γι' αυτό, τάχα,
δεν είναι από το σώμα;
16.
Και αν το αυτί πει: Επειδή δεν είμαι μάτι, δεν είμαι από το σώμα· γι' αυτό,
τάχα, δεν είναι από το σώμα;
17.
Αν ολόκληρο το σώμα είναι μάτι, πού είναι η ακοή; Αν ολόκληρο το σώμα είναι
ακοή, πού είναι η όσφρηση;
18.
Αλλά, τώρα, ο Θεός έβαλε τα μέλη το κάθε ένα απ' αυτά στο σώμα, όπως θέλησε.
19.
Αν, όμως, όλα ήσαν ένα μέλος, πού είναι το σώμα;
20.
Αλλά, τώρα μεν, είναι πολλά μέλη, όμως ένα σώμα.
21.
Και δεν μπορεί το μάτι να πει στο χέρι: Δεν σε έχω ανάγκη· ή, πάλι, το κεφάλι
να πει στα πόδια: Δεν σας έχω ανάγκη.
22.
Αλλά, πολύ περισσότερο, τα μέλη τού σώματος, που φαίνοντα ότι είναι
ασθενέστερα, αυτά είναι αναγκαία·
23.
και εκείνα που νομίζουμε ότι είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα, σ' αυτά
αποδίδουμε περισσότερη τιμή· και τα άσχημα μέλη μας έχουν περισσότερη ευσχημοσύνη.
24.
Και τα ευσχήμονα μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά, ο Θεός συγκέρασε το σώμα,
δίνοντας περισσότερη τιμή στο ευτελέστερο,
25.
για να μη είναι σχίσμα μέσα στο σώμα, αλλά τα μέλη να φροντίζουν εξίσου, το ένα
για το άλλο, προς το συμφέρον τους.
26.
Και είτε ένα μέλος πάσχει, όλα τα μέλη συμπάσχουν· είτε ένα μέλος τιμάται, όλα
τα μέλη χαίρονται μαζί.
27.
Κι εσείς είστε σώμα τού Χριστού, και μέλη κατά μέρος.
28.
Και άλλους μεν έβαλε ο Θεός μέσα στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον
προφήτες, τρίτον δασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα θεραπείας,
βοήθειας, διακυβερνήσεις, γένη γλωσσών.
29.
Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι είναι
δάσκαλοι; Μήπως όλοι κάνουν θαύματα;
30.
Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπειών; Μήπως όλοι μιλούν γλώσσες; Μήπως όλοι
διερμηνεύουν;
31.
Ζητάτε δε με ζήλο τα μεγαλύτερα χαρίσματα· και επιπλέον σας δείχνω έναν δρόμο
που σε υπερβολικό βαθμό υπερέχει.
………………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 13:
1.
Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα
ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει.
2.
Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω
όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε.
3.
Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ,
αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι.
4.
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν
υπερηφανεύεται,
5.
δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν
συλλογίζεται το κακό·
6.
δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια.
7.
Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
8.
Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ· τα άλλα, όμως, είτε προφητείες είναι, θα
καταργηθούν· είτε γλώσσες, θα σταματήσουν· είτε γνώση, θα καταργηθεί·
9.
επειδή, κατά μέρος γνωρίζουμε, και κατά μέρος προφητεύουμε·
10.
όταν, όμως, έρθει το τέλειο, τότε το κατά μέρος θα καταργηθεί.
11.
Όταν ήμουν νήπιος, μιλούσα ως νήπιος, σκεφτόμουν ως νήπιος, είχα κρίση ως
νήπιος· όταν, όμως, έγινα άνδρας, έβαλα κατά μέρος εκείνα που έχει το νήπιο.
12.
Επειδή, τώρα βλέπουμε σαν μέσα από ένα θαμπό κάτοπτρο, με τρόπο αινιγματώδη,
τότε όμως θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε όμως
θα γνωρίσω καθώς και γνωρίστηκα.
13.
Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία· όμως, απ' αυτά,
μεγαλύτερη είναι η αγάπη.
………………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 14:
1. Ακολουθείτε την
αγάπη·
και ζητάτε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα, περισσότερο όμως το να προφητεύετε.
2.
Επειδή, αυτός που μιλάει με γλώσσα, δεν μιλάει σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό·
επειδή, κανένας δεν τον ακούει, αλλά με το πνεύμα του μιλάει μυστήρια·
3.
εκείνος, όμως, που προφητεύει, μιλάει στους ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή
και παρηγοριά.
4.
Αυτός που μιλάει με γλώσσα, οικοδομεί τον εαυτό του· ενώ αυτός που προφητεύει,
οικοδομεί την εκκλησία.
5.
Θέλω, μάλιστα, όλοι να μιλάτε γλώσσες, περισσότερο όμως να προφητεύετε· επειδή,
αυτός που προφητεύει είναι μεγαλύτερος παρά αυτός που μιλάει με γλώσσες, εκτός
αν διερμηνεύει, για να πάρει οικοδομή η εκκλησία.
6.
Και τώρα, αδελφοί, αν έρθω σε σας μιλώντας με γλώσσες, τι θα σας ωφελήσω, αν
δεν σας μιλήσω ή με αποκάλυψη ή με γνώση ή με προφητεία ή με διδασκαλία;
7.
Και τα άψυχα, όταν δίνουν φωνή, είτε αυλός είτε κιθάρα, αν δεν δώσουν
ξεχωρισμένους τούς ήχους, πώς θα γνωριστεί αυτό που παίζεται με τον αυλό ή με
την κιθάρα;
8.
Επειδή, αν η σάλπιγγα δώσει ασαφή φωνή, ποιος θα ετοιμαστεί για πόλεμο;
9.
Έτσι κι εσείς, αν διαμέσου τής γλώσσας δεν δώσετε μια ευκατάληπτη φωνή, πώς θα
γνωριστεί αυτό που λέγεται; Επειδή, θα μιλάτε στον αέρα.
10.
Υπάρχουν, ας πούμε, τόσα πολλά είδη γλωσσών μέσα στον κόσμο, και κανένα απ'
αυτά δεν είναι χωρίς σημασία.
11.
Αν, λοιπόν, δεν γνωρίσω τη σημασία τής φωνής, θα είμαι βάρβαρος σ' αυτόν που
μιλάει, και εκείνος που μιλάει, βάρβαρος σε μένα.
12.
Έτσι κι εσείς, επειδή είστε ζηλωτές πνευματικών χαρισμάτων, ζητάτε να
περισσεύετε σ' αυτά για την οικοδομή τής εκκλησίας.
13.
Γι' αυτό, αυτός που μιλάει με γλώσσα, ας προσεύχεται για να γίνει ικανός να
διερμηνεύει.
14.
Επειδή, αν προσεύχομαι με γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται, αλλά ο νους μου
μένει ακαρποφόρητος.
15.
Τι πρέπει, λοιπόν; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα, θα προσευχηθώ όμως και με τον
νου· θα ψάλλω με το πνεύμα, θα ψάλλω όμως και με τον νου.
16.
Επειδή, αν δοξολογήσεις με το πνεύμα, εκείνος που έχει την τάξη τού ιδιώτη, πώς
θα πει το Αμήν στην ευχαριστία σου, μη ξέροντας τι λες;
17.
Επειδή, εσύ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείται.
18.
Ευχαριστώ τον Θεό μου ότι, μιλάω περισσότερες γλώσσες από όλους εσάς·
19.
όμως, μέσα στην εκκλησία προτιμώ να μιλήσω πέντε λόγια με τον νου μου, για να
κατηχήσω και άλλους, παρά μύρια λόγια με γλώσσα.
20.
Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό· αλλά, γίνεστε νήπια μεν στην κακία,
τέλειοι όμως στο μυαλό.
21.
Μέσα στον νόμο είναι γραμμένο: «Ότι με ετερόγλωσσους, και με ξένα χείλη θα
μιλήσω σε τούτο τον λαό· αλλά, ούτε έτσι θα με εισακούσουν», λέει ο Κύριος.
22.
Ώστε, οι γλώσσες είναι για σημείο, όχι προς αυτούς που πιστεύουν, αλλά προς
τους απίστους· ενώ η προφητεία είναι όχι προς τους απίστους, αλλά προς αυτούς
που πιστεύουν.
23.
Αν, λοιπόν, ολόκληρη η εκκλησία συναθροιστεί στον ίδιο τόπο, και όλοι μιλάνε με
γλώσσες, και μπουν μέσα ιδιώτες ή άπιστοι, δεν θα πουν ότι είστε παράφρονες;
24.
Αλλά, αν όλοι προφητεύουν, και μπει μέσα κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται
από όλους, ανακρίνεται από όλους·
25.
και έτσι, τα κρυφά τής καρδιάς του γίνονται φανερά· και έτσι, αφού πέσει με το πρόσωπό
του προς τα κάτω, θα προσκυνήσει τον Θεό, διακηρύττοντας ότι ο Θεός είναι
πραγματικά ανάμεσά σας.
26.
Τι πρέπει, λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχεστε, κάθε ένας από σας έχει ψαλμό, έχει
διδασκαλία, έχει γλώσσα, έχει αποκάλυψη, έχει ερμηνεία· όλα ας γίνονται για
οικοδομή·
27.
αν κάποιος μιλάει με γλώσσα, ας κάνουν τούτο ανά δύο ή το περισσότερο ανά
τρεις, και διαδοχικά· και ένας ας διερμηνεύει·
28.
αλλά, αν δεν υπάρχει διερμηνευτής, ας σιωπά μέσα στην εκκλησία· και ας μιλάει
στον εαυτό του και στον Θεό.
29.
Οι προφήτες, όμως, ας μιλάνε ανά δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνουν.
30.
Και αν έρθει αποκάλυψη σε άλλον, ο οποίος κάθεται, ο πρώτος ας σιωπά.
31.
Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να
μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται.
32.
Τα δε πνεύματα των προφητών υποτάσσονται στους προφήτες·
33.
επειδή, ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης, όπως σε όλες τις
εκκλησίες των αγίων.
34.
Οι γυναίκες σας ας σιωπούν μέσα στις εκκλησίες· επειδή, δεν είναι επιτρεπτό σ'
αυτές να μιλάνε, αλλά να υποτάσσονται, όπως λέει και ο νόμος.
35.
Αλλά, αν θέλουν να μάθουν κάτι, ας ρωτούν τούς άνδρες τους στο σπίτι· επειδή,
είναι αισχρό σε γυναίκες να μιλάνε μέσα σε εκκλησία.
36.
Μήπως από σας βγήκε ο λόγος τού Θεού ή σε μόνους εσάς έφτασε;
37.
Αν κάποιος νομίζει ότι είναι προφήτης ή πνευματικός, ας μάθει εκείνα που σας
γράφω, ότι είναι εντολές τού Κυρίου·
38.
αλλά, αν κάποιος αγνοεί, ας αγνοεί.
39.
Ώστε, αδελφοί, ζητάτε με ζήλο το να προφητεύετε, και το να μιλάνε με γλώσσες μη
το εμποδίζετε.
40.
Όλα ας γίνονται με ευσχημοσύνη και με τάξη.
………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α’ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 15:
1. ΣΑΣ φανερώνω δε, αδελφοί, το
ευαγγέλιο, που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε·
2.
διαμέσου τού οποίου και σώζεστε, με ποιον τρόπο σας το κήρυξα, αν το τηρείτε·
εκτός αν πιστέψατε μάταια.
3.
Επειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός
πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές·
4.
και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές·
5.
και ότι φάνηκε στον Κηφά, έπειτα στους δώδεκα·
6.
ύστερα απ' αυτά φάνηκε σε 500 και περισσότερους αδελφούς, μονομιάς, από τους
οποίους οι περισσότεροι παραμένουν στη ζωή μέχρι τώρα, μερικοί όμως και
κοιμήθηκαν·
7.
έπειτα, φάνηκε στον Ιάκωβο, ύστερα σε όλους τούς αποστόλους·
8.
και τελευταίον απ' όλους, φάνηκε και σε μένα, σαν σε έκτρωμα.
9.
Επειδή, εγώ είμαι ο ελάχιστος από τους αποστόλους· ο οποίος δεν είμαι άξιος να
ονομάζομαι απόστολος, επειδή καταδίωξα την εκκλησία τού Θεού.
10.
Αλλά, με τη χάρη τού Θεού είμαι ό,τι είμαι· και η χάρη του σε μένα δεν έγινε
μάταιη, αλλά κοπίασα περισσότερο απ' όλους αυτούς· όμως, όχι εγώ, αλλά η χάρη
τού Θεού, που ήταν μαζί μου.
11.
Είτε, λοιπόν, εγώ είτε εκείνοι έτσι κηρύττουμε, και έτσι πιστέψατε.
12.
Αν, όμως, κηρύττεται ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, πώς μερικοί
ανάμεσά σας λένε, ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών;
13.
Και αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε·
14.
και αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι μάταιο το κήρυγμά μας, αλλά και η
πίστη σας είναι μάταιη·
15.
είμαστε δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, επειδή δώσαμε μαρτυρία για τον Θεό, ότι
ανέστησε τον Χριστό· τον οποίο δεν ανέστησε, αν, καθ' υπόθεση, οι νεκροί δεν
ανασταίνονται.
16.
Επειδή, αν δεν ανασταίνονται οι νεκροί, ούτε ο Χριστός αναστήθηκε.
17.
Αλλά, αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, η πίστη σας είναι μάταιη· είστε δε ακόμα
μέσα στις αμαρτίες σας.
18.
Επομένως, κι αυτοί που κοιμήθηκαν εν Χριστώ, απωλέστηκαν.
19.
Αν μονάχα σ' αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους
τούς ανθρώπους.
20.
Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς· έγινε η απαρχή αυτών που
έχουν κοιμηθεί.
21.
Επειδή, βέβαια, διαμέσου ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, έτσι και διαμέσου ανθρώπου η
ανάσταση των νεκρών.
22.
Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν λόγω συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι και όλοι θα
ζωοποιηθούν, ερχόμενοι σε συγγένεια με τον Χριστό·
23.
κάθε ένας, όμως, σύμφωνα με τη δική του τάξη· ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα
όσοι είναι τού Χριστού, στην παρουσία του·
24.
ύστερα θα είναι το τέλος, όταν παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα· όταν
καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη.
25.
Επειδή, πρέπει να βασιλεύει, μέχρις ότου βάλει όλους τούς εχθρούς του κάτω από
τα πόδια του·
26.
τελευταίος εχθρός καταργείται ο θάνατος.
27.
Επειδή, «όλα τα υπέταξε κάτω από τα πόδια του»· και όταν πει ότι όλα είναι
υποταγμένα, είναι φανερό ότι εξαιρείται αυτός που υπέταξε σ' αυτόν τα πάντα.
28.
Και όταν τα πάντα υποταχθούν σ' αυτόν, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχθεί σ'
εκείνον ο οποίος υπέταξε σ' αυτόν τα πάντα, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα, σε
όλα.
29.
Επειδή, τι θα κάνουν αυτοί που βαπτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν πραγματικά οι
νεκροί δεν ανασταίνονται, γιατί και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30.
Γιατί κι εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα;
31.
Καθημερινά πεθαίνω, μα την καύχησή μου που έχω για σας στον Ιησού Χριστό τον
Κύριό μας.
32.
Αν κατά άνθρωπο πολέμησα στην Έφεσο με θηρία, ποιο είναι το όφελος σε μένα, αν
οι νεκροί δεν ανασταίνονται; «Ας φάμε και ας πιούμε· επειδή, αύριο πεθαίνουμε».
33.
Μη πλανιέστε· «τα καλά ήθη τα φθείρουν οι κακές συναναστροφές».
34.
Συνέρθετε στον εαυτό σας, όπως είναι δίκαιο, και μη αμαρτάνετε· επειδή, μερικοί
έχουν αγνωσία Θεού· προς εντροπή σας το λέω.
35.
Αλλά, θα πει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;
36.
Άφρονα, εκείνο που εσύ σπέρνεις, δεν ζωογονείται, αν δεν πεθάνει.
37.
Και εκείνο που σπέρνεις, δεν σπέρνεις το σώμα που πρόκειται να γίνει, αλλά έναν
γυμνό κόκκο, σιταριού ίσως ή κάποιον από τους υπόλοιπους.
38.
Ο Θεός, όμως, του δίνει σώμα όπως θέλησε, και σε κάθε ένα από τα σπέρματα το
ιδιαίτερό του σώμα.
39.
Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα· αλλά, άλλη μεν είναι η σάρκα των ανθρώπων,
άλλη η σάρκα των κτηνών, άλλη δε η σάρκα των ψαριών, και άλλη των πτηνών.
40.
Υπάρχουν και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· πλην, άλλη είναι η δόξα των
επουρανίων, άλλη δε η δόξα των επιγείων.
41.
Άλλη είναι η δόξα τού ήλιου, και άλλη η δόξα τού φεγγαριού, και άλλη η δόξα των
αστεριών· επειδή, αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα.
42.
Έτσι και η ανάσταση των νεκρών· σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία·
43.
σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα· σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται
με δύναμη·
44.
σπέρνεται ως σώμα ζωικό, ανασταίνεται ως σώμα πνευματικό. Υπάρχει σώμα ζωικό,
υπάρχει και σώμα πνευματικό.
45.
Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει»·
ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί.
46.
Όμως, όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό.
47.
Ο πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη, χωματένιος· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος
από τον ουρανό.
48.
Όπως ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι· και όπως είναι ο
επουράνιος τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι.
49.
Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του
επουράνιου.
50.
Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη
βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία.
51.
Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς· όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα
μεταμορφωθούμε,
52.
σε μια στιγμή, σε χρόνο ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα·
επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα
μεταμορφωθούμε.
53.
Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί
αθανασία.
54.
Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε
θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με
νίκη».
55.
«Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;».
56.
Το δε κεντρί τού θανάτου είναι η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος.
57.
Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού
Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
58.
Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας
πάντοτε στο έργο τού Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν
Κυρίω.
…………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Α' 16:
1. ΣΕ ΣΧΕΣΗ δε με τη συνεισφορά, για
τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες τής Γαλατίας, έτσι να κάνετε
κι εσείς.
2.
Κατά την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά
μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται
τότε συνεισφορές.
3.
Και όταν έρθω, όποιους εγκρίνετε με επιστολές, αυτούς θα στείλω να μεταφέρουν
τη δωρεά σας στην Ιερουσαλήμ.
4.
Και αν είναι άξιο να πάω και εγώ, θάρθουν μαζί μου.
5.
Θάρθω δε σε σας, αφού περάσω διαμέσου τής Μακεδονίας, (επειδή, τώρα περνάω
διαμέσου τής Μακεδονίας)·
6.
και, ίσως, θα παραμείνω κοντά σας ή και θα μείνω με σας όλο τον χειμώνα, ώστε
να με κατευοδώσετε εσείς, όπου αν πάω.
7.
Επειδή, δεν θέλω να σας δω τώρα ως περαστικός· ελπίζω, όμως, να μείνω κοντά σας
λίγο καιρό, αν το επιτρέψει ο Κύριος.
8.
Μάλιστα, θα μείνω στην Έφεσο μέχρι την Πεντηκοστή·
9.
επειδή, μου ανοίχθηκε μια μεγάλη και ενεργητική θύρα, και οι ενάντιοι είναι
πολλοί.
10.
Και αν έρθει ο Τιμόθεος, προσέχετε να είναι ανάμεσά σας χωρίς φόβο· επειδή,
εργάζεται το έργο τού Κυρίου, όπως και εγώ.
11.
Κανένας, λοιπόν, ας μη τον εξουθενήσει· και κατευοδώστε τον με ειρήνη, για
νάρθει σε μένα· επειδή, τον περιμένω μαζί με τους αδελφούς.
12.
Όσο δε για τον αδελφό Απολλώ, πολύ τον παρακάλεσα νάρθει σε σας μαζί με τους
αδελφούς· και δεν ήθελε με κανέναν τρόπο νάρθει τώρα· θάρθει, όμως, όταν
ευκαιρήσει.
13.
Αγρυπνείτε, στέκεστε στην πίστη· ανδρίζεστε, ενδυναμώνεστε.
14.
Όλα τα έργα σας ας γίνονται με αγάπη.
15.
Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, (ξέρετε την οικογένεια του Στεφανά, ότι, είναι η
απαρχή τής Αχαΐας, και αφιέρωσαν τον εαυτό τους στη διακονία των αγίων)·
16.
υποτάσσεστε κι εσείς σε τέτοιους αδελφούς, και σε καθέναν που συνεργεί και
κοπιάζει.
17.
Χαίρομαι δε για την έλευση του Στεφανά και του Φορτουνάτου και του Αχαϊκού,
επειδή αυτοί αναπλήρωσαν την έλλειψή σας·
18.
δεδομένου ότι, ανέπαυσαν το δικό μου πνεύμα και το δικό σας· τιμάτε, λοιπόν,
τους αδελφούς αυτού τού είδους.
19.
Σας χαιρετούν οι εκκλησίες τής Ασίας. Σας χαιρετούν πολύ εν Κυρίω ο Ακύλας και
η Πρίσκιλλα, μαζί με την κατ' οίκον εκκλησία τους.
20.
Σας χαιρετούν όλοι οι αδελφοί. Χαιρετήστε με άγιο φίλημα ο ένας τον άλλον.
21.
Ο δε χαιρετισμός γράφτηκε με το δικό μου χέρι, του Παύλου.
22.
Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό, ας είναι ανάθεμα: Μαράν αθά.
23.
Η χάρη τού Κυρίου Ιησού Χριστού είθε να είναι μαζί σας.
24.
Η αγάπη μου μαζί με όλους σας εν Χριστώ Ιησού. Αμήν.
……………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 1
1. Ο ΠΑΥΛΟΣ, απόστολος του Ιησού
Χριστού, κατά το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Τιμόθεος, προς την εκκλησία τού
Θεού, που είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τούς αγίους, που είναι σε ολόκληρη
την Αχαΐα.
2.
Χάρη και ειρήνη είθε να είναι σε σας από τον Θεό τον Πατέρα μας, και τον Κύριο
Ιησού Χριστό.
3.
Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας των
οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγορίας,
4.
αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε κι εμείς να
παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη, με την παρηγορία, με την
οποία εμείς οι ίδιοι παρηγορούμαστε από τον Θεό·
5.
επειδή, καθώς περισσεύουν τα παθήματα του Χριστού σε μας, έτσι διαμέσου τού
Χριστού περισσεύει και η παρηγορία μας.
6.
Και είτε θλιβόμαστε, θλιβόμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας, που
ενεργείται διαμέσου τής υπομονής των ίδιων παθημάτων, που κι εμείς πάσχουμε·
είτε παρηγορούμαστε, παρηγούμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας· και η
ελπίδα που έχουμε είναι βέβαιη για σας.
7.
Επειδή, ξέρουμε ότι, όπως είστε κοινωνοί των παθημάτων, έτσι είστε και της
παρηγορίας.
8.
Επειδή, δεν θέλουμε να αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη μας, που μας συνέβηκε
στην Ασία, ότι στενοχωρηθήκαμε σε υπερβολικό βαθμό, περισσότερο από τη δύναμή
μας, ώστε απελπιστήκαμε και από το να ζούμε.
9.
Αλλά, εμείς οι ίδιοι πήραμε μέσα μας την απόφαση του θανάτου, για να μη έχουμε
την πεποίθηση στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό, που ανασταίνει τούς νεκρούς·
10.
ο οποίος μάς ελευθέρωσε από έναν τέτοιο μεγάλο θάνατο, και ελευθερώνει· στον
οποίο ελπίζουμε ότι και ξανά θα ελευθερώσει.
11.
Ενώ κι εσείς συνεργείτε για μας με τη δέηση, για να γίνει ευχαριστία για μας
από πολλά πρόσωπα, με πολλούς τρόπους, για το χάρισμα που δόθηκε σε μας.
12.
Επειδή, το καύχημά μας είναι τούτο, η μαρτυρία τής συνείδησής μας, ότι με
απλότητα και ειλικρίνεια Θεού, όχι με σαρκική σοφία, αλλά με χάρη Θεού,
πολιτευτήκαμε μέσα στον κόσμο, περισσότερο μάλιστα σε σας.
13.
Επειδή, δεν σας γράφουμε άλλο, παρά εκείνα που διαβάζετε ή και γνωρίζετε·
ελπίζω, μάλιστα, και θα γνωρίσετε μέχρι τέλους.
14.
Καθώς και μας γνωρίσατε κατά μέρος, ότι είμαστε καύχημα σε σας, καθώς εσείς σ'
εμάς, κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού.
15.
Και μ' αυτή την πεποίθηση ήθελα νάρθω σε σας πρωτύτερα, για να έχετε μια
δεύτερη χάρη.
16.
Και περνώντας από σας να διαβώ στη Μακεδονία· και πάλι από τη Μακεδονία νάρθω
σε σας, και να συνοδευτώ από σας στην Ιουδαία.
17.
Καθώς, λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό, μήπως τάχα μεταχειρίστηκα ελαφρότητα; Ή, όσα
σκέφτομαι, τα σκέφτομαι με σαρκικό τρόπο, για να είναι σε μένα το Ναι, ναι, και
το Όχι, όχι;
18.
Αλλ' όμως, είναι πιστός ο Θεός, ότι ο λόγος μας, που μίλησα σε σας, δεν έγινε
Ναι και Όχι.
19.
Επειδή, ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός, που κηρύχθηκε ανάμεσά σας από μας,
από μένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και Όχι, αλλά έγινε σ'
αυτόν Ναι·
20.
επειδή, όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ' αυτόν το Ναι, και σ' αυτόν το
Αμήν, προς δόξαν τού Θεού μέσα από μας.
21.
Αυτός δε που μας βεβαιώνει μαζί σας στον Χριστό, κι αυτός ο οποίος μάς έχρισε,
είναι ο Θεός·
22.
ο οποίος και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις
καρδιές μας.
23.
Εγώ, μάλιστα, επικαλούμαι μάρτυρα στην ψυχή μου τον Θεό, ότι επειδή σας
λυπόμουν δεν ήρθα ακόμα στην Κόρινθο·
24.
όχι επειδή έχουμε εξουσία επάνω στην πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργοί τής χαράς
σας· για τον λόγο ότι, στέκεστε στην πίστη.
…………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 2:
1.
Και αποφάσισα μέσα μου τούτο, το να μη έρθω πάλι σε σας με λύπη.
2.
Επειδή, αν εγώ σας λυπώ, και ποιος είναι εκείνος που με ευφραίνει, παρά αυτός
που λυπάται από μένα;
3.
Και ακριβώς τούτο σας έγραψα, ώστε, όταν έρθω, να μη έχω λύπη από εκείνους από
τους οποίους έπρεπε να έχω χαρά· επειδή, έχω πεποίθηση σε όλους εσάς, ότι η
χαρά μου είναι όλων σας.
4.
Για τον λόγο ότι, μέσα από πολλή θλίψη και στενοχώρια καρδιάς σάς έγραψα με
πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να γνωρίσετε την αγάπη που έχω,
περισσότερο σε σας.
5.
Αν, όμως, κάποιος με λύπησε, δεν λύπησε εμένα, παρά μονάχα κατά μέρος, για να
μη σας επιβαρύνω όλους.
6.
Είναι αρκετό σ' αυτόν αυτή η επίπληξη που γίνεται από τους περισσότερους.
7.
Ώστε, το αντίθετο, πρέπει μάλλον να τον συγχωρήσετε, και να τον παρηγορήσετε,
ώστε αυτόν τον άνθρωπο να μη τον καταπιεί η υπερβολική λύπη.
8.
Γι' αυτό, σας παρακαλώ βεβαιώστε σ' αυτόν την αγάπη σας.
9.
Επειδή, γι' αυτό και έγραψα, για να γνωρίσω τη δοκιμή σας, αν είστε υπάκουοι σε
όλα.
10.
Σε όποιον, μάλιστα, συγχωρείτε κάτι, συγχωρώ και εγώ· επειδή, αν εγώ συγχώρησα
κάτι, σε όποιον συγχώρησα, το έκανα αυτό για σας, μπροστά στον Χριστό, για να
μη υπερισχύσει εναντίον μας ο σατανάς·
11.
επειδή, δεν αγνοούμε τα διανοήματά του.
12.
Και όταν ήρθα στην Τρωάδα για να κηρύξω το ευαγγέλιο του Χριστού, και μου ανοίχτηκε
θύρα εν Κυρίω, δεν είχα άνεση στο πνεύμα μου, επειδή δεν βρήκα τον Τίτο, τον
αδελφό μου·
13.
αλλά, αφού τους αποχαιρέτησα, βγήκα στη Μακεδονία.
14.
Όμως, χάρη στον Θεό, που μας κάνει πάντοτε να θριαμβεύουμε διαμέσου τού
Χριστού, και σε κάθε τόπο φανερώνει μέσα από μας την οσμή τής γνώσης του.
15.
Επειδή, είμαστε ευωδία Χριστού προς τον Θεό ανάμεσα σ' εκείνους που σώζονται
και σ' εκείνους που χάνονται·
16.
σε τούτους μεν, οσμή θανάτου για θάνατο· σ' εκείνους δε, οσμή ζωής για ζωή. Και
απέναντι σ' αυτά ποιος είναι ικανός;
17.
Επειδή, εμείς, όπως οι πολλοί, δεν καπηλεύουμε τον λόγο του Θεού, αλλά ως από
ειλικρίνεια, αλλά ως από τον Θεό, κατάντικρυ μπροστά στον Θεό, μιλάμε εν
Χριστώ.
……………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 3:
1.
Αρχίζουμε πάλι να συνιστούμε τον εαυτό μας; Ή, μήπως έχουμε ανάγκη, όπως
μερικοί, από συστατικές επιστολές προς εσάς ή συστατικές επιστολές από σας;
2.
Εσείς είστε η επιστολή μας, καταγραμμένη μέσα στις καρδιές μας, που γνωρίζεται
και διαβάζεται από όλους τούς ανθρώπους·
3.
και φανερώνεστε ότι είστε επιστολή τού Χριστού, που έγινε με τη διακονία μας,
καταγραμμένη όχι με μελάνη, αλλά με το Πνεύμα τού ζωντανού Θεού, όχι σε
πέτρινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες τής καρδιάς.
4.
Τέτοιου είδους δε πεποίθηση έχουμε διαμέσου τού Χριστού στον Θεό.
5.
Όχι ότι είμαστε ικανοί να καταλάβουμε κάτι από μόνοι μας, σαν να προέρχεται από
μας τούς ίδιους, αλλά η ικανότητά μας είναι από τον Θεό·
6.
ο οποίος και μας έκανε ικανούς να είμαστε διάκονοι της καινής διαθήκης, όχι του
γράμματος, αλλά του πνεύματος· επειδή, το γράμμα θανατώνει, ενώ το πνεύμα
ζωοποιεί.
7.
Αλλά, αν η διακονία τού θανάτου, που με γράμματα ήταν εντυπωμένη σε πέτρες,
έγινε ένδοξη, ώστε οι γιοι τού Ισραήλ δεν μπορούσαν να ατενίσουν στο πρόσωπο
του Μωυσή, εξαιτίας τής δόξας τού προσώπου του, η οποία πρόκειται να
καταργηθεί·
8.
πώς η διακονία τού Πνεύματος δεν θα είναι περισσότερο ένδοξη;
9.
Επειδή, αν η διακονία τής κατάκρισης είναι δόξα, πολύ περισσότερο η διακονία
τής δικαιοσύνης υπερέχει ως προς τη δόξα.
10.
Για τον λόγο ότι, ούτε δοξάστηκε σε τούτο το μέρος το δοξασμένο, εξαιτίας τής
υπερβολικής δόξας.
11.
Επειδή, αν αυτό που πρόκειται να καταργηθεί ήταν ένδοξο, πολύ περισσότερο αυτό
που μένει είναι ένδοξο.
12.
Έχοντας, λοιπόν, μια τέτοια ελπίδα, μεταχειριζόμαστε πολλήν παρρησία·
13.
και όχι όπως ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα επάνω στο πρόσωπό του, για να μη ατενίσουν
οι γιοι τού Ισραήλ στο αποτέλεσμα εκείνου που επρόκειτο να καταργηθεί·
14.
αλλά, οι διάνοιές τους τυφλώθηκαν· επειδή, μέχρι σήμερα μένει το ίδιο κάλυμμα
κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, επειδή, διαμέσου
τού Χριστού καταργείται.
15.
Αλλά, μέχρι σήμερα, όταν διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα κείτεται επάνω στην
καρδιά τους.
16.
Όταν, όμως, επιστρέψει στον Κύριο, το κάλυμμα θα αφαιρεθεί.
17.
Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα τού Κυρίου, εκεί υπάρχει
ελευθερία.
18.
Και όλοι εμείς, βλέποντας σαν μέσα σε κάτοπτρο τη δόξα τού Κυρίου, με
ξεσκεπασμένο πρόσωπο, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα, από δόξα σε δόξα,
ακριβώς όπως από του Πνεύματος του Κυρίου.
……………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 4
1.
Γι' αυτό, έχοντας αυτή τη διακονία, όπως ελεηθήκαμε, δεν αποκάνουμε·
2.
αλλά, απαρνηθήκαμε τα κρυφά πράγματα της ντροπής, μη περπατώντας με πανουργία
μηδέ δολώνοντας τον λόγο τού Θεού, αλλά με τη φανέρωση της αλήθειας,
συνιστώντας τον εαυτό μας προς κάθε συνείδηση ανθρώπων, μπροστά στον Θεό.
3.
Αν, όμως, τώρα είναι σκεπασμένο το ευαγγέλιό μας, είναι σκεπασμένο σ' αυτούς
που χάνονται·
4.
στους οποίους, καθώς είναι άπιστοι, ο θεός τούτου τού κόσμου τύφλωσε τον νου,
για να μη λάμψει επάνω σ' αυτούς ο φωτισμός τού ευαγγελίου τής δόξας τού
Χριστού, που είναι εικόνα τού Θεού.
5.
Επειδή, εμείς δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας, αλλά τον Ιησού Χριστό, τον Κύριο·
τους εαυτούς μας δε, δικούς σας δούλους, χάρη τού Ιησού.
6.
Επειδή, ο Θεός που είπε να λάμψει φως μέσα από το σκοτάδι, είναι που έλαμψε
μέσα στις καρδιές μας, για φωτισμό τής γνώσης τής δόξας τού Θεού διαμέσου τού
προσώπου τού Ιησού Χριστού.
7.
Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή τής
δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας·
8.
αν και σε όλα θλιβόμαστε, όμως δεν στενοχωρούμαστε· αν και βρισκόμαστε σε
απορία, όμως δεν απελπιζόμαστε·
9.
αν και διωκόμαστε, όμως δεν είμαστε εγκαταλειμμένοι· αν και καταβαλλόμαστε,
όμως δεν χανόμαστε·
10.
περιφέροντας πάντοτε στο σώμα τη νέκρωση του Κυρίου Ιησού, για να φανερωθεί στο
σώμα μας και η ζωή τού Ιησού.
11.
Επειδή, εμείς που ζούμε παραδινόμαστε πάντοτε στον θάνατο για χάρη τού Ιησού,
για να φανερωθεί και η ζωή τού Ιησού στη θνητή μας σάρκα.
12.
Ώστε, ο μεν θάνατος ενεργείται μέσα σε μας, η ζωή όμως μέσα σε σας.
13.
Έχοντας, όμως, το ίδιο πνεύμα τής πίστης, σύμφωνα με το γραμμένο: «Πίστεψα, γι'
αυτό και μίλησα», κι εμείς πιστεύουμε, γι' αυτό και μιλάμε·
14.
ξέροντας ότι αυτός που ανέστησε τον Κύριο Ιησού, θα αναστήσει κι εμάς διαμέσου
τού Ιησού, και θα μας παραστήσει μαζί σας.
15.
Επειδή, τα πάντα είναι για σας· ώστε, η χάρη που πλεόνασε, εξαιτίας τής
ευχαριστίας των περισσότερων, να περισσεύσει για τη δόξα τού Θεού.
16.
Γι' αυτό, δεν αποκάμνουμε· αλλά, αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο
εσωτερικός όμως ανανεώνεται ημέρα με την ημέρα.
17.
Επειδή, η προσωρινή ελαφριά μας θλίψη κατεργάζεται σε μας, από υπερβολή σε
υπερβολή, αιώνιο βάρος δόξας·
18.
για τον λόγο ότι, εμείς δεν ατενίζουμε σ' αυτά που βλέπονται, αλλά σ' αυτά που
δεν βλέπονται· επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν
βλέπονται είναι αιώνια.
………………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 5:
1.
Ξέρουμε, βέβαια, ότι, αν η επίγεια οικία τού σκηνώματός μας χαλάσει, έχουμε από
τον Θεό οικοδομή, οικία αχειροποίητη, αιώνια, στους ουρανούς.
2.
Επειδή, σε τούτο στενάζουμε, επιποθώντας να φορέσουμε ως ένδυμα το ουράνιο
κατοικητήριό μας·
3.
αν και, μόλις το ντυθούμε, δεν θα βρεθούμε γυμνοί·
4.
επειδή, όσοι είμαστε μέσα σε τούτο το σκήνωμα, στενάζουμε κάτω από το βάρος
του· για τον λόγο ότι, θέλουμε όχι να ξεντυθούμε, αλλά να φορέσουμε ένδυμα,
ώστε το θνητό να καταβροχθιστεί από τη ζωή.
5.
Και εκείνος που μας έπλασε γι' αυτό τον σκοπό, είναι ο Θεός, ο οποίος και μας
έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος.
6.
Έχοντας, λοιπόν, πάντοτε το θάρρος, και ξέροντας, ότι ενόσω κατοικούμε μέσα στο
σώμα, κατοικούμε μακριά από τον Κύριο·
7.
(επειδή, περπατάμε με βάση την πίστη, όχι με βάση τα όσα βλέπουμε)·
8.
έχουμε, όμως, θάρρος, και επιθυμούμε να αναχωρήσουμε μάλλον από το σώμα, και να
κατοικήσουμε κοντά στον Κύριο.
9.
Γι' αυτό και φιλοτιμούμαστε, είτε κατοικώντας στο σώμα είτε αναχωρώντας απ'
αυτό, να είμαστε ευάρεστοι σ' αυτόν.
10.
Επειδή, πρέπει όλοι να εμφανιστούμε μπροστά στο βήμα τού Χριστού, ώστε κάθε
ένας να ανταμειφθεί σύμφωνα με εκείνα που έπραξε διαμέσου τού σώματος, είτε
αγαθό είτε κακό.
11.
Ξέροντας, λοιπόν, τον φόβο τού Κυρίου, πείθουμε μεν τους ανθρώπους, στον Θεό,
όμως, είμαστε φανεροί· ελπίζω, μάλιστα, ότι και στις συνειδήσεις σας είμαστε
φανεροί.
12.
Επειδή, δεν συνιστούμε πάλι τον εαυτό μας σε σας, αλλά σας δίνουμε αφορμή
καύχησης για μας, για να έχετε λόγο απέναντι σ' εκείνους που καυχώνται με το
πρόσωπο, και όχι με την καρδιά.
13.
Επειδή, είτε είμαστε έξω του εαυτού μας, είμαστε για τον Θεό, είτε σωφρονούμε,
σωφρονούμε για σας.
14.
Δεδομένου ότι, η αγάπη τού Χριστού μάς συσφίγγει· επειδή, κρίνουμε τούτο, ότι,
αν ένας πέθανε για χάρη όλων, επομένως όλοι πέθαναν·
15.
και πέθανε για χάρη όλων, ώστε αυτοί που ζουν, να μη ζουν πλέον για τον εαυτό
τους, αλλά γι' αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε για χάρη τους.
16.
Ώστε, εμείς, από τώρα πλέον, δεν γνωρίζουμε κατά σάρκα κανέναν· παρόλο που και
γνωρίσαμε κατά σάρκα τον Χριστό, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζουμε.
17.
Γι' αυτό, αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα· τα αρχαία
πέρασαν, δέστε, τα πάντα έγιναν καινούργια.
18.
Τα πάντα, όμως, είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του,
διαμέσου τού Ιησού Χριστού, και έδωσε σε μας τη διακονία τής συμφιλίωσης·
19.
δηλαδή, ότι ο Θεός ήταν που συμφιλίωνε τον κόσμο με τον εαυτό του, διαμέσου τού
Χριστού, μη λογαριάζοντας σ' αυτούς τα πταίσματά τους· και εμπιστεύθηκε σε μας
τον λόγο τής συμφιλίωσης.
20.
Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές υπέρ τού Χριστού, ωσάν ο Θεός να σας παρακαλούσε
μεταχειριζόμενους εμάς· δεόμαστε, λοιπόν, υπέρ τού Χριστού, συμφιλιωθείτε με
τον Θεό.
21.
Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να
γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού.
……………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 6:
1.
Καθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε
μάταια τη χάρη τού Θεού·
2.
(επειδή, λέει: «Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα»·
δες, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας)·
3.
μη δίνοντας κανένα πρόσκομμα σε τίποτε, για να μη επικολληθεί κάποιο ψεγάδι στη
διακονία·
4.
αλλά, σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή
υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες,
5.
με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με
νηστείες·
6.
με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με αγαθότητα, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη
ανυπόκριτη·
7.
με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού· με τα όπλα τής δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα
αριστερά·
8.
με δόξα και ατιμία, με συκοφαντία και με εγκωμιασμό· σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι
της αλήθειας·
9.
σαν αγνοούμενοι, αλλά είμαστε καλά γνωστοί· σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά,
δέστε, ζούμε· σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε·
10.
σαν λυπούμενοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά· σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς·
σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε.
11.
Το στόμα μας ανοίχθηκε προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδιά μας πλατύνθηκε.
12.
Δεν έχετε στενοχώρια σε μας· αλλά έχετε στενοχώρια μέσα στα σπλάχνα σας.
13.
Αποδίδοντας, λοιπόν, την ίδια αντιμισθία, (μιλάω σαν σε παιδιά μου)·
πλατυνθείτε κι εσείς.
14.
Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την
ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι;
15.
Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με
τον άπιστο;
16.
Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός τού Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσείς είστε ναός
τού ζωντανού Θεού, όπως είπε ο Θεός, ότι: «Θα κατοικώ ανάμεσα σ' αυτούς και θα
περπατάω· και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου».
17.
Γι' αυτό, «βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε», λέει ο Κύριος, «και
μη αγγίξετε τίποτε ακάθαρτο»· και «εγώ θα σας δεχθώ,
18.
και θα είμαι Πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες», λέει ο
Κύριος, ο Παντοκράτορας.
………………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 7:
1.
Αγαπητοί, έχοντας, λοιπόν, αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας
από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη με φόβο Θεού.
2.
Δεχθείτε μας μέσα σας· δεν αδικήσαμε κανέναν, δεν φθείραμε κανέναν, δεν
σταθήκαμε πλεονέκτες σε κανέναν.
3.
Δεν το λέω αυτό για κατάκρισή σας· επειδή, είπα πριν ότι είστε μέσα στις
καρδιές μας, ώστε να πεθάνουμε μαζί και να ζούμε μαζί.
4.
Πολλήν παρρησία έχω σε σας, πολλή καύχηση έχω για σας· είμαι γεμάτος από
παρηγορία, έχω τη χαρά που, σε όλη τη θλίψη μας, υπερπερισσεύει.
5.
Επειδή, όταν ήρθαμε στη Μακεδονία, η σάρκα μας δεν είχε καμιά άνεση, αλλά σε
όλα θλιβόμασταν· απέξω μάχες, από μέσα φόβοι.
6.
Όμως, ο Θεός που παρηγορεί τούς ταπεινούς, μας παρηγόρησε με την παρουσία τού
Τίτου.
7.
Και όχι μονάχα με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγορία που παρηγορήθηκε
για σας, αναγγέλλοντας σε μας τον μεγάλο σας πόθο, τον οδυρμό σας, τον ζήλο σας
για μένα· ώστε χάρηκα περισσότερο.
8.
Επειδή, αν και σας λύπησα με την επιστολή, δεν μετανοώ, αν και μετανοούσα·
επειδή, βλέπω ότι εκείνη η επιστολή, αν και πρόσκαιρα, σας λύπησε.
9.
Τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε, αλλ' ότι λυπηθήκατε προς μετάνοιαν·
επειδή λυπηθήκατε κατά Θεόν, για να μη ζημιωθείτε από μας σε τίποτε.
10.
Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η
λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο.
11.
Επειδή, να, το γεγονός αυτό, το ότι λυπηθήκατε κατά Θεόν, πόση σπουδή γέννησε
σε σας! Αλλά απολογία, αλλά αγανάκτηση, αλλά φόβο, αλλά πόθο, αλλά ζήλο, αλλά
εκδίκηση! Σε όλα αποδείξατε τον εαυτό σας ότι είστε καθαροί σε τούτο το πράγμα.
12.
Λοιπόν, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα αυτό για εκείνον που αδίκησε ούτε για
εκείνον που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί σε σας το ενδιαφέρον μας, που
έχουμε για σας μπροστά στον Θεό.
13.
Γι' αυτό, παρηγορηθήκαμε με την παρηγοριά σας· κι ακόμα περισσότερο χαρήκαμε
για τη χαρά τού Τίτου, ότι αναπαύθηκε το πνεύμα του από όλους σας·
14.
επειδή, αν καυχήθηκα κάτι σ' αυτόν για σας, δεν ντροπιάστηκα· αλλά, όπως
πάντοτε, σας μιλήσαμε με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας, αυτή προς τον Τίτο,
έγινε αλήθεια·
15.
και η αγάπη του αυξάνει περισσότερο απέναντί σας, όταν θυμάται την υπακοή όλων
σας, πώς τον δεχθήκατε με φόβο και τρόμο.
16.
Χαίρομαι, λοιπόν, ότι για κάθε τι έχω θάρρος σε σας.
………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β’
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 8
1.
ΣΑΣ γνωστοποιούμε δε, αδελφοί, τη χάρη τού Θεού, που έχει δοθεί στις εκκλησίες
τής Μακεδονίας·
2.
ότι η περίσσεια τής χαράς τους, ενώ δοκίμαζαν μεγάλη θλίψη, και η βαθιά τους
φτώχεια ανέδειξε με περίσσεια τον πλούτο τής γενναιοδωρίας τους.
3.
Επειδή, υπήρξαν αυτοπροαίρετοι, σύμφωνα με τη δύναμή τους, και περισσότερο από
τη δύναμή τους· (δίνω μαρτυρία γι' αυτό),
4.
παρακαλώντας μας, με πολλή παράκληση, να δεχθούμε τη χάρη, και την κοινωνία τής
διακονίας αυτής στους αγίους·
5.
και όχι μονάχα όπως ελπίσαμε, αλλά πρώτα έδωσαν τον εαυτό τους στον Κύριο,
έπειτα σε μας, με το θέλημα του Θεού·
6.
ώστε, παρακαλέσαμε τον Τίτο, όπως άρχισε, έτσι και να τελειώσει σε σας κι αυτή
τη χάρη.
7.
Καθώς, λοιπόν, περισσεύετε σε κάθε τι, σε πίστη και λόγο και γνώση και κάθε
ενδιαφέρον, και στην αγάπη σας σε μας, έτσι να ενδιαφερθείτε να περισσεύσετε
και σ' αυτή τη χάρη.
8.
Δεν το λέω αυτό με επιταγή, αλλά για να δοκιμάσω διαμέσου τού ενδιαφέροντος των
άλλων και τη γνησιότητα της αγάπης σας·
9.
επειδή, ξέρετε τη χάρη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι, ενώ ήταν πλούσιος,
έγινε για σας φτωχός, για να γίνετε εσείς πλούσιοι με τη φτώχεια εκείνου.
10.
Και σ' αυτό, γνώμη δίνω· επειδή, αυτό συμφέρει σε σας, που από πέρυσι αρχίσατε,
όχι μονάχα να κάνετε, αλλά και να θέλετε.
11.
Τώρα, μάλιστα, τελειώσατε και το να κάνετε, ώστε, όπως υπήρξε η προθυμία το να
θέλετε, έτσι να υπάρξει και το να τελειώσετε σε όσα έχετε.
12.
Επειδή, αν προϋπάρχει η προθυμία, είναι κάποιος ευπρόσδεκτος, σε όσα έχει, όχι
σε όσα δεν έχει.
13.
Επειδή, δεν θέλω να είναι σε άλλους άνεση, σε σας όμως στενοχώρια.
14.
Αλλά, να γίνει με ισότητα, ώστε κατά τον παρόντα καιρό το περίσσευμά σας να
αναπληρώσει τη στέρηση εκείνων· για να χρησιμεύσει και το περίσσευμα εκείνων
στη δική σας στέρηση, ώστε να γίνει ισότητα·
15.
όπως είναι γραμμένο: «Όποιος είχε μαζέψει πολύ, δεν έπαιρνε περισσότερο· και
όποιος λίγο, δεν έπαιρνε λιγότερο».
16.
Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, που δίνει στην καρδιά τού Τίτου το ίδιο
ενδιαφέρον για σας·
17.
επειδή, δέχθηκε μεν την προτροπή· όμως, μια που ήταν πιο πρόθυμος, αναχώρησε
για σας με δική του προαίρεση.
18.
Και μαζί του στείλαμε τον αδελφό, για τον οποίο ο έπαινος γίνεται μέσα στο
ευαγγέλιο διαμέσου όλων των εκκλησιών.
19.
(Και όχι μονάχα αυτό, αλλά και υποδείχθηκε από τις εκκλησίες ως συνοδοιπόρος
μας μαζί με τη δωρεά αυτή, που διακονείται από μας, για τη δόξα τού Κυρίου, και
σε ένδειξη της προθυμίας σας)·
20.
έχοντας τούτο τον φόβο, μη τυχόν κανείς επικολλήσει σε μας κάποιο ψεγάδι μέσα
σ' αυτή την αφθονία, που διακονείται από μας·
21.
προνοώντας τα καλά όχι μονάχα μπροστά στον Κύριο, αλλά και μπροστά στους
ανθρώπους.
22.
Στείλαμε, μάλιστα, μαζί τους τον αδελφό μας, που πολλές φορές τον δοκιμάσαμε σε
πολλά ότι είναι πρόθυμος, τώρα μάλιστα πολύ πιο πρόθυμος εξαιτίας τής μεγάλης
πεποίθησης που έχει σε σας.
23.
Όσο μεν για τον Τίτο, είναι κοινωνός για μένα και σε σας συνεργός· όσο δε για
τους αδελφούς μας, είναι απόστολοι των εκκλησιών, δόξα τού Χριστού.
24.
Την ένδειξη, λοιπόν, της αγάπης σας, και της καύχησής μας, που έχουμε για σας,
δείξτε την σ' αυτούς, και μπροστά στις εκκλησίες.
……………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 9
1.
Επειδή, για τη διακονία αυτή στους αγίους είναι περιττό σε μένα να σας γράφω.
2.
Δεδομένου ότι, ξέρω καλά την προθυμία σας, για την οποία καυχώμαι για σας
απέναντι στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα ετοιμάστηκε από πέρυσι· και ο ζήλος σας
διέγειρε πολλούς.
3.
Έστειλα, μάλιστα, και τους αδελφούς για να μη ματαιωθεί ως προς αυτό η καύχησή
μας για σας· για να είστε (όπως έλεγα), ετοιμασμένοι·
4.
μήπως, αν έρθουν μαζί μου μερικοί Μακεδόνες, και σας βρουν ανέτοιμους,
καταντροπιαστούμε εμείς (για να μη λέμε εσείς), σ' αυτή την πεποίθηση της
καύχησης.
5.
Στοχάστηκα, λοιπόν, αναγκαίο, να παρακαλέσω τούς αδελφούς νάρθουν πρωτύτερα σε
σας, και να προετοιμάσουν την ελεημοσύνη σας, που είχατε προϋποσχεθεί, ώστε
αυτή να είναι έτσι έτοιμη, ως ελεημοσύνη, και όχι ως πλεονεξία.
6.
Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· κι
αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει.
7.
Κάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη·
επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.
8.
Είναι, όμως, δυνατός ο Θεός να σας δώσει με περίσσεια κάθε χάρη, ώστε έχοντας
πάντοτε κάθε αυτάρκεια, σε κάθε τι, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό·
9.
(όπως είναι γραμμένο: «Σκόρπισε, έδωσε στους πένητες· η δικαιοσύνη του μένει
στον αιώνα».
10.
Αυτός, μάλιστα, που χορηγεί τον σπόρο σ' αυτόν που σπέρνει, και ψωμί για τροφή,
είθε να χορηγήσει και να πληθύνει τον σπόρο σας, και να αυξήσει τα γεννήματα
της δικαιοσύνης σας)·
11.
καθώς γίνεστε πλούσιοι σε κάθε τι, με κάθε γενναιοδωρία, που εργάζεται μέσα από
μας ευχαριστία στον Θεό.
12.
Επειδή, η διακονία αυτής τής υπηρεσίας όχι μονάχα αναπληρώνει ολοκληρωτικά τις
στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διαμέσου πολλών ευχαριστιών προς τον
Θεό,
13.
(για τον λόγο ότι, δοκιμάζοντας αυτή τη διακονία, δοξάζουν τον Θεό για την
υποταγή τής ομολογίας σας στο ευαγγέλιο του Χριστού, και για τη γενναιοδωρία
τής μετάδοσης σ' αυτούς και σε όλους),
14.
και για τη δέησή τους για σας, οι οποίοι σας επιποθούν για την υπερβολικά μεγάλη
χάρη τού Θεού επάνω σας.
15.
Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, για την ανεκδιήγητη δωρεά του.
………………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 10:
1. ΕΓΩ ο ίδιος ο Παύλος,
μάλιστα, σας παρακαλώ με την πραότητα και την επιείκεια του Χριστού, που, όταν
είμαι παρών ανάμεσά σας, είμαι ταπεινός, όταν όμως είμαι απών, παίρνω θάρρος
απέναντί σας·
2.
και σας παρακαλώ, όταν έρθω, να μη πάρω θάρρος μ' εκείνη την πεποίθηση, με την
οποία στοχάζομαι να τολμήσω ενάντια σε μερικούς, που μας θεωρούν ότι περπατάμε
κατά σάρκα·
3.
επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα·
4.
επειδή, τα όπλα τού πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για
καθαίρεση οχυρωμάτων·
5.
δεδομένου ότι, καθαιρούμε λογισμούς, και κάθε ύψωμα, που αλαζονικά υψώνεται
ενάντια στη γνώση τού Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε νόημα στην υπακοή τού
Χριστού·
6.
και είμαστε έτοιμοι να εκδικήσουμε κάθε παρακοή, όταν γίνει πλήρης η υπακοή
σας.
7.
Επιφανειακά βλέπετε τα πράγματα; Αν κάποιος έχει πεποίθηση στον εαυτό του ότι είναι
τού Χριστού, ας αναλογιστεί πάλι από μόνος του τούτο, ότι όπως αυτός είναι τού
Χριστού, έτσι είμαστε κι εμείς τού Χριστού.
8.
Επειδή, και αν καυχηθώ κάτι περισσότερο, για την εξουσία μας, που ο Κύριος μας
έδωσε για οικοδομή, και όχι για καθαίρεσή σας, δεν θα ντροπιαστώ·
9.
για να μη φανώ ότι θέλω να σας εκφοβίζω με τις επιστολές.
10.
Επειδή, οι μεν επιστολές, λένε, είναι βαριές και δυνατές· η παρουσία, όμως, του
σώματος είναι ασθενής, και ο λόγος εξουθενημένος.
11.
Ας παρατηρεί τούτο ο άνθρωπος αυτού τού είδους, ότι, όποιοι είμαστε στον λόγο
με τις επιστολές απόντες, τέτοιοι είμαστε και παρόντες στο έργο.
12.
Επειδή, δεν τολμούμε να συναριθμήσουμε και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας προς
μερικούς, που συνιστούν τον εαυτό τους· αλλ' αυτοί, μετρώντας τον εαυτό τους με
τον εαυτό τους, και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, ανοηταίνουν.
13.
Εμείς, όμως, δεν θα καυχηθούμε πέρα από τα όρια του μέτρου· αλλά, σύμφωνα με το
μέτρο τού κανόνα, το οποίο ο Θεός μοίρασε σε μας, ώστε να φτάσουμε μέχρι και σε
σας·
14.
δεδομένου ότι, δεν υπεραπλώνουμε τον εαυτό μας, σαν να μη φτάσαμε σε σας·
επειδή, με το ευαγγέλιο του Χριστού φτάσαμε μέχρι και σε σας.
15.
Και δεν καυχώμαστε πέρα από τα όρια του μέτρου, σε ξένους κόπους, αλλά έχουμε
ελπίδα, ότι, καθώς αυξάνεται η πίστη σας, θα μεγαλυνθούμε σε σας, με περίσσιο
τρόπο, σύμφωνα με τον κανόνα μας·
16.
ώστε να κηρύξουμε το ευαγγέλιο και σε τόπους πιο πέρα από σας, όχι για να
καυχηθούμε στα έτοιμα μέσα σε ξένον κανόνα·
17.
αλλά, όποιος καυχάται, ας καυχάται στον Κύριο·
18.
επειδή, δεν είναι δόκιμος όποιος συνιστά τον εαυτό του ο ίδιος, αλλά εκείνος
τον οποίο ο Κύριος συνιστά.
………………………
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 11:
1.
Είθε να υποφέρετε για λίγο την αφροσύνη μου· αλλά, και να με υποφέρετε·
2.
επειδή, είμαι ζηλότυπος προς εσάς με ζηλοτυπία Θεού· δεδομένου ότι, σας
αρραβώνιασα με έναν άνδρα, για να σας παραστήσω αγνή παρθένα στον Χριστό.
3.
Φοβάμαι, όμως, μήπως, όπως το φίδι με την πανουργία του εξαπάτησε την Εύα,
διαφθαρεί έτσι ο νους σας, ξεπέφτοντας από την απλότητα που υπάρχει στον
Χριστό.
4.
Επειδή, αν αυτός που έρχεται κηρύττει σε σας έναν άλλον Ιησού, που εμείς δεν
κηρύξαμε, ή λαβαίνετε ένα άλλο πνεύμα, που δεν λάβατε, ή ένα άλλο ευαγγέλιο,
που δεν δεχθήκατε, καλώς θα τον υποφέρατε.
5.
Αλλά, στοχάζομαι ότι, δεν είμαι σε τίποτε κατώτερος από τους πρώτιστους
αποστόλους.
6.
Αν και είμαι ιδιώτης στον λόγο, όχι όμως και στη γνώση· αλλά, με κάθε τρόπο
φανερωθήκαμε προς εσάς σε όλα.
7.
Ή έπραξα αμαρτία, ταπεινώνοντας τον εαυτό μου για να υψωθείτε εσείς, επειδή σας
κήρυξα το ευαγγέλιο του Θεού δωρεάν;
8.
Γύμνωσα άλλες εκκλησίες, παίρνοντας τα αναγκαία για την υπηρεσία σας·
9.
και όταν ήμουν παρών σε σας και στερήθηκα, δεν επιβάρυνα κανέναν· επειδή, τη
στέρησή μου αναπλήρωσαν ολοκληρωτικά οι αδελφοί που ήρθαν από τη Μακεδονία· και
φύλαξα τον εαυτό μου, σε όλα, και θα τον φυλάξω, χωρίς να γίνω βάρος απέναντί
σας.
10.
Είναι αλήθεια τού Χριστού μέσα μου, ότι, αυτή η καύχηση δεν θα αποκλειστεί σε
μένα στους τόπους τής Αχαϊας.
11.
Γιατί; Επειδή, δεν σας αγαπώ; Ο Θεός γνωρίζει.
12.
Και ό,τι κάνω, αυτό και θα κάνω, για να αποκόψω την αφορμή εκείνων που θέλουν
αφορμή· για να βρεθούν, σ' εκείνο που καυχώνται, τέτοιοι όπως κι εμείς.
13.
Επειδή, οι άνθρωποι αυτού τού είδους είναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι εργάτες, που
μετασχηματίζονται σε αποστόλους τού Χριστού.
14.
Και δεν είναι τίποτε το θαυμαστό· επειδή, ο ίδιος ο σατανάς μετασχηματίζεται σε
άγγελο φωτός.
15.
Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλο αν και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται σε διακόνους
τής δικαιοσύνης· που το τέλος τους θα είναι σύμφωνα με τα έργα τους.
16.
Λέω ξανά: Κανένας ας μη με θεωρήσει ότι είμαι άφρονας· ειδάλλως, δεχθείτε με
ακόμα και σαν άφρονα, για να καυχηθώ κι εγώ λιγάκι.
17.
Ό,τι μιλάω σε τούτο το θάρρος τής καύχησης, δεν το μιλάω σύμφωνα με τον Κύριο,
αλλά ως άφρονας.
18.
Επειδή, πολλοί καυχώνται κατά τη σάρκα, θα καυχηθώ και εγώ.
19.
Για τον λόγο ότι, εσείς υποφέρετε ευχαρίστως τούς άφρονες, παρόλο που είστε
φρόνιμοι·
20.
επειδή υποφέρετε, αν κάποιος σας υποδουλώνει, αν κάποιος σας κατατρώει, αν
κάποιος παίρνει τα δικά σας, αν κάποιος υπερηφανεύεται, αν κάποιος σάς χτυπάει
κατά πρόσωπο.
21.
Από λόγους ντροπής το λέω, σαν εμείς να ήμασταν ασθενείς· αλλά, σε ό,τι κάποιος
τολμάει, (με αφροσύνη μιλάω) τολμάω και εγώ·
22.
είναι Εβραίοι; Και εγώ· είναι Ισραηλίτες; Και εγώ· είναι σπέρμα τού Αβραάμ; Και
εγώ.
23.
Είναι υπηρέτες τού Χριστού; (Παραφρονώντας μιλάω) περισσότερο εγώ· σε κόπους
περισσότερο, σε πληγές υπερβολικού βαθμού, σε φυλακές περισσότερο, σε θανάτους
πολλές φορές·
24.
από τους Ιουδαίους πέντε φορές πήρα 40 παρά μία μαστιγώσεις·
25.
τρεις φορές ραβδίστηκα, μία φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα
μερόνυχτο έκανα στον βυθό·
26.
σε οδοιπορίες πολλές φορές, σε κινδύνους ποταμών, σε κινδύνους ληστών, σε
κινδύνους από το γένος, σε κινδύνους από τα έθνη, σε κινδύνους στην πόλη, σε
κινδύνους στην ερημιά, σε κινδύνους στη θάλασσα, σε κινδύνους από ψευδάδελφους·
27.
σε κόπο και μόχθο, σε αγρυπνίες πολλές φορές, σε πείνα και δίψα, σε νηστείες
πολλές φορές, σε ψύχος και γυμνότητα·
28.
εκτός από τα εξωτερικά, ο επικείμενος αγώνας καθημερινά, η μέριμνα όλων των
εκκλησιών.
29.
Ποιος ασθενεί, και δεν ασθενώ; Ποιος σκανδαλίζεται, και εγώ δεν φλέγομαι;
30.
Αν πρέπει να καυχώμαι, θα καυχηθώ σ' αυτά που έχουν σχέση με τις ασθένειές μου.
31.
Ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που είναι ευλογητός στους
αιώνες, γνωρίζει ότι δεν ψεύδομαι.
32.
Στη Δαμασκό, ο εθνάρχης τού βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών,
θέλοντας να με πιάσει·
33.
και διαμέσου ενός μικρού παραθύρου με κατέβασαν από το τείχος μέσα σε ένα
κοφίνι, και ξέφυγα από τα χέρια του.
…………………..
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 12
1.
Να καυχώμαι, βέβαια, δεν με συμφέρει· επειδή, θάρθω σε οπτασίες και αποκαλύψεις
τού Κυρίου.
2.
Γνωρίζω έναν άνθρωπο εν Χριστώ πριν από 14 χρόνια, (είτε μέσα στο σώμα, δεν
ξέρω· είτε έξω από το σώμα, δεν ξέρω· ο Θεός ξέρει)· ότι αυτού τού είδους ο
άνθρωπος αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό.
3.
Και γνωρίζω αυτού τού είδους τον άνθρωπο, (είτε μέσα στο σώμα, είτε έξω από το
σώμα, δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει)·
4.
ότι αρπάχτηκε στον παράδεισο, και άκουσε λόγια ανεκλάλητα, που δεν επιτρέπεται
σε έναν άνθρωπο να μιλήσει.
5.
Για τον άνθρωπο αυτού τού είδους θα καυχηθώ· για μένα, όμως, δεν θα καυχηθώ,
παρά μονάχα στις ασθένειές μου.
6.
Δεδομένου ότι, αν θελήσω να καυχηθώ δεν θα είμαι άφρονας· επειδή, θα πω την
αλήθεια· συστέλλομαι, όμως, μήπως κάποιος στοχαστεί σε μένα κάτι ανώτερο από
ό,τι με βλέπει ή ακούει από μένα.
7.
Και για να μη υπερηφανεύομαι, εξαιτίας τής υπερβολής των αποκαλύψεων, μου
δόθηκε ένας σκόλοπας στη σάρκα, ένας άγγελος του σατανά, για να με χτυπάει, για
να μη υπερηφανεύομαι.
8.
Για το ζήτημα αυτό παρακάλεσα τον Κύριο τρεις φορές, για να απομακρυνθεί από
μένα·
9.
και μου είπε: Αρκεί σε σένα η χάρη μου· επειδή, μέσα σε αδυναμία, η δύναμή μου
φανερώνεται τέλεια. Με βαθύτατη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο
στις αδυναμίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.
10.
Γι' αυτό, αρέσκομαι στις αδυναμίες, στις ύβρεις, στις ανάγκες, στους διωγμούς,
στις στενοχώριες για χάρη τού Χριστού· επειδή, όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι
δυνατός.
11.
Έγινα άφρονας με το να καυχώμαι· εσείς με αναγκάσατε· για τον λόγο ότι, έπρεπε
εσείς να συστήνετε εμένα· επειδή, σε τίποτε δεν υπήρξα κατώτερος από τους
πρώτιστους αποστόλους, αν και δεν είμαι τίποτε.
12.
Τα μεν σημεία τού αποστόλου ενεργήθηκαν ανάμεσά σας με κάθε υπομονή, με θαύματα
και τεράστια και δυνάμεις.
13.
Επειδή, σε τι μείνατε κατώτεροι από τις υπόλοιπες εκκλησίες, παρά μονάχα ότι
εγώ ο ίδιος δεν σας καταβάρυνα; Συγχωρήστε μου αυτή την αδικία.
14.
Δέστε, είμαι έτοιμος νάρθω σε σας για τρίτη φορά, και δεν θα σας καταβαρύνω·
επειδή, δεν ζητώ τα δικά σας, αλλά εσάς· επειδή, δεν χρωστούν τα παιδιά να
θησαυρίζουν για τους γονείς, αλλά οι γονείς για τα παιδιά.
15.
Και εγώ με βαθύτατη ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ ολοκληρωτικά για
χάρη των ψυχών σας, αν και, ενώ σας αγαπώ περισσότερο, αγαπιέμαι λιγότερο.
16.
Έστω, όμως, εγώ δεν σας καταβάρυνα· αλλά, επειδή ήμουν πανούργος, σας έπιασα με
δόλο.
17.
Μήπως με κάποιον από εκείνους που σας έστειλα, σας εκμεταλλεύτηκα διαμέσου
αυτού πλεονεκτικά;
18.
Παρακάλεσα τον Τίτο, και ύστερα απ' αυτόν έστειλα τον αδελφό· μήπως ο Τίτος σάς
εκμεταλλεύτηκε σε κάτι πλεονεκτικά; Δεν περπατήσαμε με το ίδιο πνεύμα; Δεν
βαδίσαμε στα ίδια αχνάρια;
19.
Νομίζετε ότι πάλι απολογούμαστε σε σας; Μιλάμε μπροστά στον Θεό εν Χριστώ·
κάνουμε, μάλιστα, τα πάντα, αγαπητοί, για την οικοδομή σας.
20.
Επειδή, φοβάμαι μήπως, όταν έρθω, δεν σας βρω αυτούς που θέλω, και εγώ βρεθώ σε
σας αυτός που δεν θέλετε· μήπως υπάρχουν ανάμεσά σας έριδες, ζηλοτυπίες, θυμοί,
μάχες, καταλαλιές, ψιθυρισμοί, αλαζονείες, ακαταστασίες·
21.
μήπως πάλι, όταν έρθω σε σας, με ταπεινώσει ο Θεός μου, και πενθήσω πολλούς απ'
αυτούς που αμάρτησαν πριν, και που δεν μετανόησαν εξαιτίας τής ακαθαρσίας και
της πορνείας και της ασέλγειας που έπραξαν.
…………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
Κορινθίους Β' 13
1. ΑΥΤΗ είναι η τρίτη φορά
που έρχομαι σε σας· «με το στόμα δύο ή τριών μαρτύρων θα βεβαιώνεται κάθε
λόγος».
2.
Σας το έχω πει από πριν, και το λέω πάλι από πριν, τη δεύτερη φορά ως παρών,
και τώρα ως απών γράφω σ' εκείνους που αμάρτησαν πριν, και σε όλους τούς
υπόλοιπους, ότι, όταν έρθω ξανά, δεν θα λυπηθώ·
3.
δεδομένου ότι, ζητάτε δοκιμή τού Χριστού που μιλάει μέσα από μένα, ο οποίος δεν
είναι ασθενής σε σας, αλλά είναι δυνατός ανάμεσά σας.
4.
Επειδή, αν σταυρώθηκε από ασθένεια, όμως ζει με δύναμη Θεού· επειδή, κι εμείς
ασθενούμε σ' αυτόν, όμως με δύναμη Θεού θα ζήσουμε μαζί του για σας.
5.
Εξετάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη· δοκιμάζετε τον εαυτό σας· ή, δεν
γνωρίζετε ότι ο Χριστός είναι μέσα σας; Εκτός αν είστε σε κάτι αδόκιμοι.
6.
Ελπίζω, όμως, ότι θα γνωρίσετε ότι εμείς δεν είμαστε αδόκιμοι.
7.
Εύχομαι, μάλιστα, στον Θεό να μη κάνετε τίποτε κακό· όχι για να φανούμε εμείς
δόκιμοι, αλλά για να κάνετε εσείς το καλό, κι εμείς ας είμαστε σαν αδόκιμοι.
8.
Επειδή, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ενάντια στην αλήθεια, αλλά υπέρ τής
αλήθειας.
9.
Δεδομένου ότι, χαιρόμαστε όταν εμείς ασθενούμε, εσείς όμως είστε δυνατοί·
μάλιστα, αυτό και ευχόμαστε, την τελειοποίησή σας.
10.
Γι' αυτό, αυτά τα γράφω ως απών, για να μη φερθώ απότομα ως παρών, σύμφωνα με
την εξουσία που ο Κύριος μου έδωσε για οικοδομή, και όχι για καθαίρεση.
11.
ΛΟΙΠΟΝ, αδελφοί, χαίρεστε, καταρτίζεστε, ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον, να
φρονείτε το ίδιο, ειρηνεύετε· και ο Θεός τής αγάπης και της ειρήνης θα είναι
μαζί σας.
12.
Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φίλημα·
13.
(12) σας χαιρετούν όλοι οι άγιοι.
14.
(13) Η χάρη τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και η αγάπη τού Θεού, και η κοινωνία τού
Αγίου Πνεύματος είθε να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.
………………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου